Είμαι 24, στο βουνό με παίρνει ο πατέρας μου απ' τα νήπια, έχω ωραίες μνήμες από αρχές 2000. Τα τελευταία δέκα χρόνια κυνηγώ με δικό μου όπλο. 2003-2009 θυμάμαι πραγματικά πολλά πουλιά, δεν υπήρχε χρονιά κακή, ήταν τουλάχιστον καλή. Σε σύγκριση με το σήμερα δε, αφήστε το... Κάνοντας ένα flash back κάμψη στην τσίχλα παρατηρώ απ' το 2010. Εκείνη τη χρονιά άρχιζε να αλλάζει για τα καλά τη συμπεριφορά της στο απογευματινό καρτέρι. Μειώθηκε το πέρασμα της με το απογευματινό φως και άρχισε να μπαίνει κυρίως σούρουπο. Παρόλα αυτα, ειδικά με κάτι καλούς καιρούς, γινόταν πανηγυρακι. Μέχρι 2012 ήταν καλά. 2013 και 2014 οι πρώτες τραγικές χρονιές, δύο σερί. Ξαναβελτιωθηκε κάπως το 2015 και με κάτι χιονακια που είχε κάνει, γύρω στο Φλεβάρη. 2016-2017 ίσως φίλε Περικλή να μην ξαναγίνει ούτε σε δέκα χρόνια. Ο πατέρας μου είναι 63 μου έλεγε ότι θυμήθηκε τα παιδικά του χρόνια. 2017-2018 τελικά ήταν μια απλά καλή χρονιά που δεν την εκτιμήσαμε, επειδή προερχόμασταν απ'το όνειρο... Και μέχρι τα τώρα 2018-19 και όπως πάει 2020 μαύρα χάλια... Δηλαδή τη τελευταία δεκαετία τέσσερις σεζόν τραγικές.
Για αρχή όσον αφορά τα μέρη μου τα αποδίδω στα πολλά καμμένα της Εύβοιας και τις ανεμογεννήτριες που έχουν φυτρώσει στις ράχες. Το πουλί θα μπει τον Οκτώβρη αλλά ούτε στις ανεμογεννήτριες θα πιάσει , ούτε στην γυμνή Γη. Όχι ότι έχει κάνει και σοβαρά μπασιματα βέβαια αυτά τα δύο χρόνια. Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει μειωθεί ο πληθυσμός της τσίχλας τόσο πια, αλλά δεν έρχονται στις ποσότητες του παρελθόντος. Σ' αυτές τις κακές χρονιές τσίχλες αρκετές βρήκα μόνο Φλεβάρη σε συνδυασμό με χιόνια τουλάχιστον στα ορεινά.