To να κοιτας τον δισκο του διπλανου δεν ειναι κακο, ειδικα αν τον εχεις μετα και στο δικο σου σχημα. Αυτο που πρεπει να δουλεψεις στο μυαλο σου ειναι πως δεν σε ενδιαφερει αν σπασει ο διπλανος δισκος ή οχι. Μπαινεις στο βατηρα, κοιτας ποιο δισκο εχεις αμεσως μετα (οχι πιο μετα ή τριτο-τεταρτο), σκεφτεσαι τη τροχια του, που θα στηθεις, και που θα σπασεις. Οταν ερθει η σειρα σου, στηνεσαι, ζητας, επωμιζεις και ριχνεις. Σε ολο αυτο, το βασικο ειναι να αδειασει το μυαλο, να μη σε νοιαζει ποιος βλεπει και τι σκεφτεται. Αν εχεις καποια διαδικασια ρουτινας που σε βοηθαει στην αυτοσυγκεντρωση ειναι ακομα καλυτερα.
Επισης ενας φιλος που σε βλεπει απεξω ειναι καλο, να σου επισημαινει τα λαθη σου. Πχ, σε βλεπει πως επωμιζεις, πως στεκεσαι, αν κλειδωνεις τα γονατα, αν γυριζεις μονο με τα χερια και οχι με τον κορμο, αν σταματας την κινηση κατα τον πυροβολισμο.
Και κυριως, μετα απο ολα αυτα, θελει δουλεια, πολυ δουλεια. Επωμισεις, επωμισεις, επωμισεις, και συχνες επισκεψεις στο σκοπευτηριο. Ολα οσα σου αναφερω παραπανω, εννοειται πως εσυ θες ενα Α χρονο να τα επισημανεις και να τα διορθωσεις, ενας δασκαλος σκοποβολης θα το κανει στο 1/3 του χρονου, ενω θα σου επισημανει τα λαθη απο την αρχη
Επισης ενας φιλος που σε βλεπει απεξω ειναι καλο, να σου επισημαινει τα λαθη σου. Πχ, σε βλεπει πως επωμιζεις, πως στεκεσαι, αν κλειδωνεις τα γονατα, αν γυριζεις μονο με τα χερια και οχι με τον κορμο, αν σταματας την κινηση κατα τον πυροβολισμο.
Και κυριως, μετα απο ολα αυτα, θελει δουλεια, πολυ δουλεια. Επωμισεις, επωμισεις, επωμισεις, και συχνες επισκεψεις στο σκοπευτηριο. Ολα οσα σου αναφερω παραπανω, εννοειται πως εσυ θες ενα Α χρονο να τα επισημανεις και να τα διορθωσεις, ενας δασκαλος σκοποβολης θα το κανει στο 1/3 του χρονου, ενω θα σου επισημανει τα λαθη απο την αρχη