Η μοναδική εμπειρία που έχω από παπιά είναι στο μαρκόπουλο τον χειμώνα που πέρασε. Ήταν λίγο πριν την απαγόρευση που είχε χιονίσει σε όλη την Ελλάδα και τα παπιά κατέβαιναν 10άδες. Σαν άσχετος είχα πάει στην περιοχή για περπατητό τσίχλας. Κατεβαίνω από το αυτοκίνητο και όπως ετοιμαζόμουν περνάει από πάνω μου ένα σμήνος σε οριακή απόσταση. -Τι είναι αυτά ρε- λέω στον εαυτό μου. -Παπιά στο Μαρκόπουλο?- Υπέθεσα ότι θα ήταν κάτι άλλο... μέχρι να το σκεφτώ και να κάνω τις υποθέσεις μου ακούω να γίνεται χαμός από τουφεκές και ομοβροντίες. Ακόμα όμως δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν παπιά. μετά από 20λεπτο περπάτημα συναντάω έναν συνάδελφο σε μία καλαμιά, που είχε ντυθεί και ο ίδιος καλαμιά. -καμία τσίχλα κρατάει το μέρος?- του λέω... μόνο δεν με έδειρε... -Ποιά τσίχλα ρε? δεν βλέπεις ότι γίνεται χαμός από παπιά?- Που να κάτσω του λέω? δεν ξέρω το μέρος. Κάτσε εδώ μου λέει. Θα αλλάξω θέση γιατι δεν είναι καλά, αλλά κάτι θα περάσει και από εδώ να τουφεκίσεις. Μου έδωσε λοιπόν την θέση του με ένα 3λεπτο σεμινάριο για τα παπιά και το κυνήγι τους. Αυτό έγινε στις 3. Μέχρι να βραδιάσει είχα καταφέρει να χάσω τουλάχιστον εφτά παπιά λόγω άγχους, -μια και από τις πολλές τουφεκιές άλλων συναδέλφων στις καλαμιές ένιωθα σαν αγριογούρουνο που έχει γύρω του παγανιέριδες- αλλά και ασχετοσύνης. Το αποκορύφωμα ήταν ένα παπί που έκατσε σε μία κολύμπα μπροστά μου στα 10 μέτρα περίπου και το έχασα όταν πήγα να το πλησιάσω και πετάχτηκε σαν ελατήριο. Επίσης άλλα δύο που πέρασαν απο πάνω μου και αρχισαν να κάνουν κύκλους για να προσγειωθούν στην κολύμπα και σαν άσχετος δεν περίμενα να στρώσουν. Βγήκα και έριξα. Γύρισα σπίτι και μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα...
Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο...
Έπρεπε όμως να μοιραστώ μαζί σας πώς ξεκίνησε ο έρωτας μου για τα υδρόβια!
.violin.
.badboys.
και φυσικα εμενα
Αααααααα το μυστικο για αυτες τις δουλειτσες σου ποιο ειναι;
