Πρωινό στα Μεσόγεια.
Το πρωί δεν είδαμε ούτε μία. Στη συνέχεια κάναμε λίγο περπάτημα με τον φίλο που είμασταν παρέα. Πολύ λίγα τα πουλιά και εμφανώς ανήσυχα, φεύγαν από πολύ μακριά. Το highlight της ημέρας, φτάνουμε σε ένα σχίνο όχι ιδιαίτερα μεγάλο και πετάμε πέτρες. Ακούγονται φτερουγίσματα, αλλά δε βγαίνει κάτι. Στην πέμπτη, έκτη πέτρα φεύγουν 2 τσίχλες μία στην δική μου την πλευρά και μία προς την πλευρά του φίλου και τις παίρνουμε. Ωραία σκηνή που γέμισε την ημέρα μας.
Τελευταίες μέρες και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Χαρά που ολοκληρώνεται μία γεμάτη χρονιά με αρκετά κυνήγια (ίσως και τα περισσότερα που έχω κάνει ποτέ σε μία χρονιά) και από την άλλη πίκρα για το πως θα περάσουν οι μήνες μέχρι να έρθει το ξημέρωμα της 20ης Αυγούστου.
Το πρωί δεν είδαμε ούτε μία. Στη συνέχεια κάναμε λίγο περπάτημα με τον φίλο που είμασταν παρέα. Πολύ λίγα τα πουλιά και εμφανώς ανήσυχα, φεύγαν από πολύ μακριά. Το highlight της ημέρας, φτάνουμε σε ένα σχίνο όχι ιδιαίτερα μεγάλο και πετάμε πέτρες. Ακούγονται φτερουγίσματα, αλλά δε βγαίνει κάτι. Στην πέμπτη, έκτη πέτρα φεύγουν 2 τσίχλες μία στην δική μου την πλευρά και μία προς την πλευρά του φίλου και τις παίρνουμε. Ωραία σκηνή που γέμισε την ημέρα μας.
Τελευταίες μέρες και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Χαρά που ολοκληρώνεται μία γεμάτη χρονιά με αρκετά κυνήγια (ίσως και τα περισσότερα που έχω κάνει ποτέ σε μία χρονιά) και από την άλλη πίκρα για το πως θα περάσουν οι μήνες μέχρι να έρθει το ξημέρωμα της 20ης Αυγούστου.