D
DrV
Έτσι όπως τα λέει ο Σάκης λογικά το πήρε επίτηδες αφινίριστο για να κάνει μικροδιορθώσεις μόνος του...
Αν ήμουν σίγουρος για τα μέτρα μου δεν θα χρειαζόταν φίλε μου κ εγώ πυραματιζομουν, τις τελικές πινελιές σε κάτι τόσο πρωσοπικο νομίζω ότι μόνο μοναχός σου μπορείς να τις κάνειςΕύλογο ερώτημα Γιώργο....ακούω κάτι τρελά τώρα τελευταία από την νότια Μακεδονία!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μόνο μετά από πολύ πειραματισμό θα φτάσουμε σε ένα καλό επίπεδο μέτρων που βολεύουν εμάς προσωπικά....επειδή εγώ προσωπικά δεν έχω καιεγαλη οικειότητα με το ξύλο θα μου ήταν πολύ δύσκολη διαδικασία...επομένως στην τιμή που μου ζητάει ο μάστορας εκτιμώ πως είναι να είναι πλήρως στα μέτρα μου το όπλο....γιατί όντως στο δωμάτιο με ξηρές επωμισεις δεν έχουν σχέση τα μέτρα με τον αγωνιστικό χώρο!Αν ήμουν σίγουρος για τα μέτρα μου δεν θα χρειαζόταν φίλε μου κ εγώ πυραματιζομουν, τις τελικές πινελιές σε κάτι τόσο πρωσοπικο νομίζω ότι μόνο μοναχός σου μπορείς να τις κάνεις
Παντού υπάρχει μια 302!!!Ηλια απο το αποτελεσμα ειμαι ικανοποιημενος ειχα δωσει πιο παλια λεφτα για να κανω το μαμα κοντακι ρυθμιζομενο κ ακομα τα κλαιω πηγαν χαμενα χαλασα κ την καυκασιανη καρυδια. Ειχα επιτυχιες με αλλα κοντακια αλλα σαν κ αυτο δεν συγκρινεται . Οταν πηγα στον μαστορα ειχα μαζι κ την 302 σαν δειγμα του οπλου που εχω επιτυχιες οταν τελειωσαμε το μετρημα μου λεει το κοντακι που θα κανουμε δεν εχει καμια σχεση με αυτο τις 302, πριν λιγες μερες ξαναεπιασα την 302 την επωμισα κ η πρωτη σκεψη που μου ηρθε στο μυαλο ηταν πως κυνηγουσα με αυτην τοσα χρονια.
Μην φανταστεις οτι πηρα το κοντακι κουπι κ το εξυνα 3 μερονυχτα, το σημειο που εξησα δεν φαινεται με το ματι πρεπει να ξερεις που να κοιταξεις για να το δεις, απλως εριξα αρκετες τουφεκιες στον πινακα μεχρι να το ρεγουλαρω αν ημουν πιο σιγουρος για την επωμιση μου πιθανον να μην χρειαζοταν ουτε κ αυτο
Σταμάτη, φαντάζομαι όμως ότι δεν αρνήθηκε ο Ιταλός κοντακάς να κάνει διορθώσεις και δεν ευθύνεται ο Ιταλός κοντακάς αν δεν θα πήγαινε ο φίλος σου για διορθώσεις...Πρόσφατα είχα μια κουβέντα με ένα φίλο που τελικά έφτασε Ιταλία για να φτιάξει κοντακι στα μέτρα του. Η πρώτη μου ερώτηση ήταν.... Καλά ρε τρελέ δεν μπορούσες να το φτιάξεις εδώ? Έχει τόσους κοντακαδες. Κανένας δεν σου έκανε? Την συνέχεια την αφήνω στην φαντασία σας
Σταμάτη, φαντάζομαι όμως ότι δεν αρνήθηκε ο Ιταλός κοντακάς να κάνει διορθώσεις και δεν ευθύνεται ο Ιταλός κοντακάς αν δεν θα πήγαινε ο φίλος σου για διορθώσεις...
Γενικά, δε νομίζω να υπάρχει κοντακάς που θα αρνηθεί την κατασκευή κοντακίου σε περίπτωση που δεν θα ξαναπάει ο πελάτης για διορθώσεις...
Αν εννοείς αυτό που μπαίνει στην θαλάμη είναι πολύ ενδεικτικό κατά την γνώμη μου.αλήθεια...το φυσίγγιο laser...δεν σας βοηθά να δείτε που ρίχνει το κοντακι?
Κλέβεις πολύ εύκολα με αυτό!αλήθεια...το φυσίγγιο laser...δεν σας βοηθά να δείτε που ρίχνει το κοντακι?
Για μενα ειναι απλά μια "παπαριά"αλήθεια...το φυσίγγιο laser...δεν σας βοηθά να δείτε που ρίχνει το κοντακι?
Αναβει συνέχεια Γιώργο.Το φυσιγγι lazer ενεργοποιειται με το πάτημα της σκανδάλης ή ανάβει συνέχεια;
Άχρηστο τότε .Αναβει συνέχεια Γιώργο.
Ε ναι......Άχρηστο τότε .
Σωστή προσεγγιση αυτή τη μέθοδο ακολουθω κι εγώ ακουμπημα στο χτένιΔιαβάζω το κείμενο του Gil, με την ευκαιρία βγάζει πάντα κάτι πολύ συμπαθητικό και είναι σαν να διαβάζω τις σκέψεις μου. Κάποια πράγματα ίσως πρέπει να τα δουλέψεις πρώτα για να τα αντιληφθείς, κάποια αλλά για κάποιο λόγο συμβαίνουν από μόνα τους και απλά τα διαπιστώνεις.
Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με την σωστή σκόπευση του λειόκανου και χρησιμοποιώντας εργοστασιακό κοντάκι, διάβαζα παντού ότι ο σωστός τρόπος στην επόμιση είναι το πολύ σφικτό κούμπωμα πάνω στο κοντάκι, να σωρευεται η σάρκα από το μάγουλο προς τα πίσω και το ζυγωματικό να κάθεται σφικτά πάνω στο χτένι. Με αυτήν την συνθήκη σαν αρχή , δημιούργησα ένα σημείο αναφοράς για τον εαυτό μου, από το οποίο ξεκίνησα τις όποιες εργασίες για να φέρω στα μέτρα μου το τουφέκι που χρησιμοποιούσα για αρκετά χρόνια, με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Πάντα μου άρεσε η σκοπευτική εικόνα να δημιουργεί μια γραμμή που να εφάπτεται με την ριγα του όπλου και να καταλήγει ακριβώς στο κέντρο του στόχου. Ποτέ δεν συμπάθησα την σκόπευση στους πόδας του εχθρού, όπως με προέτρεπε να κάνω χαριτολογώντας ο πατέρας μου στα πρώτα μου βήματα με ένα κινέζικο αεροβόλο της εποχής εκείνης.
Όταν τα χρόνια πέρασαν και αποφάσισα να φτιάξω ένα κοντάκι στα μέτρα μου, διαπίστωσα πως αυτή η οπτική που πάντα μου άρεσε να βλέπω, δεν ήταν ανάγκη να επιτευχθεί ασκώντας μεγάλη πίεση στο ζυγωματικό, για την ακρίβεια σχεδόν καθόλου πίεση. Μόνο η αίσθηση πλέον της επαφής με το ζυγωματικο αρκεί για να έχω την αγαπημένη μου οπτική του 50-50. Αυτό ήρθε μετά από πολλές δοκιμές σε πίνακα και στόχους και κατεβάζοντας το χτένι λίγο λίγο κάθε φορά. Ήρθα "αντιμέτωπος" πολλές φορές με σκοπευτικές και κυνηγητικές αντιλήψεις για τα σωστά "ποσοστά" αλλά βρήκα το θάρρος, νομίζωντας μάλιστα ότι ρισκάρω, να βάλω στην άκρη σύντομα τις όποιες αρχικές μου ανασφάλειες και να προσεγγίσω το αγαπημένο μου 50-50.
Τώρα γίνονται όλα πολύ πιο εύκολα, αρκεί μόνο το focus στον στόχο και η σιγουριά ότι το ζυγωματικο απλά ακουμπάει-αγγίζει το ξύλο. Ούτε περίεργα σφιξίματα πάνω στο χτένι, ούτε πίεση, ούτε τίποτα.
Δηλώνω οπαδός του....αβίαστου 50-50.