Γιώργο αυτό ακριβώς... Δεν ξέρω για της άλλες ράτσες, όπως λένε ποιντερ,σετερ από καλά αίματα κυνηγόσκυλα κτλ. Αλλά ειδικά για τα λαμπραντορ(καθαρά) αν ξέρεις το παιχνίδι όπως λες(Εκπαίδευση) δεν νομίζω ότι παίζει τόσο ρόλο αν ο παππούς-γιαγιά κυνηγούσαν. Στα δικά μού ούτε μαμά ούτε παππούς κυνηγούσαν, και εγώ ξεκίνησα να κυνηγώ σκαρτά 3η σεζόν φέτος....Δεν λέω ότι ξέρω να εκπεδευω, αλλά τα έχω μεγάλη τρέλα και ασχολούμαι πολλές ώρες μαζί τους. Απλά όταν άρχισαν και να κυνηγούν, ξύπνησαν τα ένστικτα τους εντελώς από μόνα τους.
Labrador
- Thread starter gianniskavala
- Ημερομηνία δημιουργίας
tsakalos
Moderator
Εδώ και 10 χρόνια έχω την τύχη να κυνηγάω τσίχλα παρέα με ένα μεγαλόσωμο (45 kgr) αρσενικό λευκό labrador με κανελί ράχη. Μου το έφεραν φίλοι ως δώρο στη γιορτή μου κουτάβι, σχεδόν 50 ημερών, από Σλοβακία, χωρίς να έχω καμία γνώση για το αν έχει κυνηγετικά αίματα ή για το πώς θα το εκπαιδεύσω καθώς μέχρι τότε είχα επαφή μόνο με λαγόσκυλα. Το σκυλί μπήκε απευθείας μέσα στο σπίτι και έγινε μέλος της οικογένειας, χωρίς να μας προβληματίσει καθόλου. Έμαθε τις συνήθειες μας και σε λίγες εβδομάδες ήταν σαν να τον είχαμε χρόνια.
Απορτάρισε μόνο του αμέσως από 2 μηνών τα πάντα και όπως προείπε ο συνάδελφος Χριστόδουλος (tallas 22) απλά το λούτρινο κουκλάκι της εκπαίδευσης στην ταράτσα έγινε μια μέρα του Φλεβάρη τσίχλα σε πρωινό καρτέρι. Χρειάστηκε μόνο να μάθει να κάθεται μαζί μου ακίνητο στο καρτέρι και να κυκλώνει τα πυκνά κοντά μου στο περπατητό, αλλά μάλλον πιο πολύ τα κατάλαβε μόνο του βλέποντας πώς κυνηγάμε παρά του τα έμαθα εγώ.
Η μεγάλη αγάπη αυτής της φυλής για το φαΐ κάνει τα μέλη της πολύ εύκολα εκπαιδεύσιμα καθώς εγκαθίσταται πολύ άκοπα η εξαρτημένη μάθηση ανάμεσα σε φαί, κυνήγι, διασκέδαση, χαρά. Πάντα μετά από ένα πετυχημένο απόρτ θα έρθει περιχαρής θα αφήσει το πουλί στα ποδια μου και θα περιμένει μια γενναία λιχουδιά την οποία θα καταναλώσει βουλιμικά...
Είναι αρκετά αξιόπιστος στην επαναφορά, αν και λόγω μεγέθους δεν μπαίνει σε όλα τα πυκνά και κουράζεται πιο εύκολα σε πυκνά τερέν. Είναι όμως παντώς κυνηγιού καθώς έχει ξεπετάξει μπεκάτσες, λαγούς, πέρδικες, αλεπούδες, κουνάβια έως και τσακάλια στο κυνήγι. Δυστυχώς φέτος το Μάιο παρουσίασε καρδιακή ανεπάρκεια με υγρό στην καρδιά (έκανε επέμβαση) και σε συνδυασμό με τα αρθριτικά που ήδη των ταλαιπωρούσαν του έδωσαν μια οριστική σύνταξη και μια διαρκή θέση κοντά στο τζάκι το χειμώνα που τόσο λατρεύει. Ευτυχώς ελάχιστα πριν αρρωστήσει τον ζευγάρωσα με μια καλή σκύλα και απο τα 10 κουτάβια κράτησα ένα αρσενικό που είναι τώρα 3 μηνών.
Ο μικρός είναι ένας κλώνος του, αντιγράφει το μεγάλο στα πάντα και ήδη σε απόρτ και εκπαίδευση είναι πιο μπροστά από τον πατέρα του στην ίδια ηλικία. Στην έναρξη φέτος θα πάρει το βάφτισμα του πυρός... Είδωμεν...
Ο μεγάλος
O junior
Απορτάρισε μόνο του αμέσως από 2 μηνών τα πάντα και όπως προείπε ο συνάδελφος Χριστόδουλος (tallas 22) απλά το λούτρινο κουκλάκι της εκπαίδευσης στην ταράτσα έγινε μια μέρα του Φλεβάρη τσίχλα σε πρωινό καρτέρι. Χρειάστηκε μόνο να μάθει να κάθεται μαζί μου ακίνητο στο καρτέρι και να κυκλώνει τα πυκνά κοντά μου στο περπατητό, αλλά μάλλον πιο πολύ τα κατάλαβε μόνο του βλέποντας πώς κυνηγάμε παρά του τα έμαθα εγώ.
Η μεγάλη αγάπη αυτής της φυλής για το φαΐ κάνει τα μέλη της πολύ εύκολα εκπαιδεύσιμα καθώς εγκαθίσταται πολύ άκοπα η εξαρτημένη μάθηση ανάμεσα σε φαί, κυνήγι, διασκέδαση, χαρά. Πάντα μετά από ένα πετυχημένο απόρτ θα έρθει περιχαρής θα αφήσει το πουλί στα ποδια μου και θα περιμένει μια γενναία λιχουδιά την οποία θα καταναλώσει βουλιμικά...
Είναι αρκετά αξιόπιστος στην επαναφορά, αν και λόγω μεγέθους δεν μπαίνει σε όλα τα πυκνά και κουράζεται πιο εύκολα σε πυκνά τερέν. Είναι όμως παντώς κυνηγιού καθώς έχει ξεπετάξει μπεκάτσες, λαγούς, πέρδικες, αλεπούδες, κουνάβια έως και τσακάλια στο κυνήγι. Δυστυχώς φέτος το Μάιο παρουσίασε καρδιακή ανεπάρκεια με υγρό στην καρδιά (έκανε επέμβαση) και σε συνδυασμό με τα αρθριτικά που ήδη των ταλαιπωρούσαν του έδωσαν μια οριστική σύνταξη και μια διαρκή θέση κοντά στο τζάκι το χειμώνα που τόσο λατρεύει. Ευτυχώς ελάχιστα πριν αρρωστήσει τον ζευγάρωσα με μια καλή σκύλα και απο τα 10 κουτάβια κράτησα ένα αρσενικό που είναι τώρα 3 μηνών.
Ο μικρός είναι ένας κλώνος του, αντιγράφει το μεγάλο στα πάντα και ήδη σε απόρτ και εκπαίδευση είναι πιο μπροστά από τον πατέρα του στην ίδια ηλικία. Στην έναρξη φέτος θα πάρει το βάφτισμα του πυρός... Είδωμεν...
Ο μεγάλος
O junior
Πανέμορφα και τα δύοΕδώ και 10 χρόνια έχω την τύχη να κυνηγάω τσίχλα παρέα με ένα μεγαλόσωμο (45 kgr) αρσενικό λευκό labrador με κανελί ράχη. Μου το έφεραν φίλοι ως δώρο στη γιορτή μου κουτάβι, σχεδόν 50 ημερών, από Σλοβακία, χωρίς να έχω καμία γνώση για το αν έχει κυνηγετικά αίματα ή για το πώς θα το εκπαιδεύσω καθώς μέχρι τότε είχα επαφή μόνο με λαγόσκυλα. Το σκυλί μπήκε απευθείας μέσα στο σπίτι και έγινε μέλος της οικογένειας, χωρίς να μας προβληματίσει καθόλου. Έμαθε τις συνήθειες μας και σε λίγες εβδομάδες ήταν σαν να τον είχαμε χρόνια.
Απορτάρισε μόνο του αμέσως από 2 μηνών τα πάντα και όπως προείπε ο συνάδελφος Χριστόδουλος (tallas 22) απλά το λούτρινο κουκλάκι της εκπαίδευσης στην ταράτσα έγινε μια μέρα του Φλεβάρη τσίχλα σε πρωινό καρτέρι. Χρειάστηκε μόνο να μάθει να κάθεται μαζί μου ακίνητο στο καρτέρι και να κυκλώνει τα πυκνά κοντά μου στο περπατητό, αλλά μάλλον πιο πολύ τα κατάλαβε μόνο του βλέποντας πώς κυνηγάμε παρά του τα έμαθα εγώ.
Η μεγάλη αγάπη αυτής της φυλής για το φαΐ κάνει τα μέλη της πολύ εύκολα εκπαιδεύσιμα καθώς εγκαθίσταται πολύ άκοπα η εξαρτημένη μάθηση ανάμεσα σε φαί, κυνήγι, διασκέδαση, χαρά. Πάντα μετά από ένα πετυχημένο απόρτ θα έρθει περιχαρής θα αφήσει το πουλί στα ποδια μου και θα περιμένει μια γενναία λιχουδιά την οποία θα καταναλώσει βουλιμικά...
Είναι αρκετά αξιόπιστος στην επαναφορά, αν και λόγω μεγέθους δεν μπαίνει σε όλα τα πυκνά και κουράζεται πιο εύκολα σε πυκνά τερέν. Είναι όμως παντώς κυνηγιού καθώς έχει ξεπετάξει μπεκάτσες, λαγούς, πέρδικες, αλεπούδες, κουνάβια έως και τσακάλια στο κυνήγι. Δυστυχώς φέτος το Μάιο παρουσίασε καρδιακή ανεπάρκεια με υγρό στην καρδιά (έκανε επέμβαση) και σε συνδυασμό με τα αρθριτικά που ήδη των ταλαιπωρούσαν του έδωσαν μια οριστική σύνταξη και μια διαρκή θέση κοντά στο τζάκι το χειμώνα που τόσο λατρεύει. Ευτυχώς ελάχιστα πριν αρρωστήσει τον ζευγάρωσα με μια καλή σκύλα και απο τα 10 κουτάβια κράτησα ένα αρσενικό που είναι τώρα 3 μηνών.
Ο μικρός είναι ένας κλώνος του, αντιγράφει το μεγάλο στα πάντα και ήδη σε απόρτ και εκπαίδευση είναι πιο μπροστά από τον πατέρα του στην ίδια ηλικία. Στην έναρξη φέτος θα πάρει το βάφτισμα του πυρός... Είδωμεν...
Ο μεγάλος
O junior
Γρηγορη να τα χαίρεσαι
Να τα χαίρεσαι!Εδώ και 10 χρόνια έχω την τύχη να κυνηγάω τσίχλα παρέα με ένα μεγαλόσωμο (45 kgr) αρσενικό λευκό labrador με κανελί ράχη. Μου το έφεραν φίλοι ως δώρο στη γιορτή μου κουτάβι, σχεδόν 50 ημερών, από Σλοβακία, χωρίς να έχω καμία γνώση για το αν έχει κυνηγετικά αίματα ή για το πώς θα το εκπαιδεύσω καθώς μέχρι τότε είχα επαφή μόνο με λαγόσκυλα. Το σκυλί μπήκε απευθείας μέσα στο σπίτι και έγινε μέλος της οικογένειας, χωρίς να μας προβληματίσει καθόλου. Έμαθε τις συνήθειες μας και σε λίγες εβδομάδες ήταν σαν να τον είχαμε χρόνια.
Απορτάρισε μόνο του αμέσως από 2 μηνών τα πάντα και όπως προείπε ο συνάδελφος Χριστόδουλος (tallas 22) απλά το λούτρινο κουκλάκι της εκπαίδευσης στην ταράτσα έγινε μια μέρα του Φλεβάρη τσίχλα σε πρωινό καρτέρι. Χρειάστηκε μόνο να μάθει να κάθεται μαζί μου ακίνητο στο καρτέρι και να κυκλώνει τα πυκνά κοντά μου στο περπατητό, αλλά μάλλον πιο πολύ τα κατάλαβε μόνο του βλέποντας πώς κυνηγάμε παρά του τα έμαθα εγώ.
Η μεγάλη αγάπη αυτής της φυλής για το φαΐ κάνει τα μέλη της πολύ εύκολα εκπαιδεύσιμα καθώς εγκαθίσταται πολύ άκοπα η εξαρτημένη μάθηση ανάμεσα σε φαί, κυνήγι, διασκέδαση, χαρά. Πάντα μετά από ένα πετυχημένο απόρτ θα έρθει περιχαρής θα αφήσει το πουλί στα ποδια μου και θα περιμένει μια γενναία λιχουδιά την οποία θα καταναλώσει βουλιμικά...
Είναι αρκετά αξιόπιστος στην επαναφορά, αν και λόγω μεγέθους δεν μπαίνει σε όλα τα πυκνά και κουράζεται πιο εύκολα σε πυκνά τερέν. Είναι όμως παντώς κυνηγιού καθώς έχει ξεπετάξει μπεκάτσες, λαγούς, πέρδικες, αλεπούδες, κουνάβια έως και τσακάλια στο κυνήγι. Δυστυχώς φέτος το Μάιο παρουσίασε καρδιακή ανεπάρκεια με υγρό στην καρδιά (έκανε επέμβαση) και σε συνδυασμό με τα αρθριτικά που ήδη των ταλαιπωρούσαν του έδωσαν μια οριστική σύνταξη και μια διαρκή θέση κοντά στο τζάκι το χειμώνα που τόσο λατρεύει. Ευτυχώς ελάχιστα πριν αρρωστήσει τον ζευγάρωσα με μια καλή σκύλα και απο τα 10 κουτάβια κράτησα ένα αρσενικό που είναι τώρα 3 μηνών.
Ο μικρός είναι ένας κλώνος του, αντιγράφει το μεγάλο στα πάντα και ήδη σε απόρτ και εκπαίδευση είναι πιο μπροστά από τον πατέρα του στην ίδια ηλικία. Στην έναρξη φέτος θα πάρει το βάφτισμα του πυρός... Είδωμεν...
Ο μεγάλος
O junior
tsakalos
Moderator
Κώστα και Ηλία σας ευχαριστώ!
Αν και πολλοί μου λένε πως είναι υπερβολή στην τσίχλα αυτά τα σκυλιά, για μένα το να σε ευχαριστεί ο σκύλος και οπτικά και ως συμπεριφορά εντός και εκτός κυνηγοτόπου είναι πολύ σημαντικό στοιχείο... Για όλους τους σωστά σκεφτόμενους κυνηγούς, τα σκυλιά είναι πρωτίστως μέλη της οικογένειας και μετά "εργαλεία"...
Αν και πολλοί μου λένε πως είναι υπερβολή στην τσίχλα αυτά τα σκυλιά, για μένα το να σε ευχαριστεί ο σκύλος και οπτικά και ως συμπεριφορά εντός και εκτός κυνηγοτόπου είναι πολύ σημαντικό στοιχείο... Για όλους τους σωστά σκεφτόμενους κυνηγούς, τα σκυλιά είναι πρωτίστως μέλη της οικογένειας και μετά "εργαλεία"...
Το διορθωσα!όχι το σωτήριο έτος 1983...
Άσε να λένε Γρηγόρη...και εμένα ο σκυλάκος μου πρώτα ειναι κολλητός μου φίλος και μετά κυνηγετικός μου σύντροφος!μια χαρά είναι για την τσίχλα ο δικός σου. .και στο απόρρητο είναι εξαιρετικά αυτά τα σκυλιά...και άμα ακουμπήσει σκινο....είναι λες και πέρασε τανκ από κει...δεν μένει τίποτα μέσα....στο περπατητο αναφέρομαι!
tsakalos
Moderator
Μπουλντόζα Ηλία!!!
Άσε που το χειμώνα με - βαθμούς κελσίου κάτι άλλα κροταλίζουν τα σαγόνια τους και μένουν αποσβωλομένα, το λάμπραντορ ξεκινάει σπριντ και φεύγει η λάσπη στα πλάγια και αχνός από το στόμα λες και επιταχύνει Panther panzer σε κατα μέτωπο επίθεση στις πεδιάδες του Kursk!
Γρηγόρη πανέμορφα, ειδικά η τελευταία φώτο με το "παρόν" και το "μέλλον" δίπλα δίπλα είναι φανταστική. Να'σαι γερός να τα προσέχεις και να σου χαρίζουν όμορφες στιγμές.Εδώ και 10 χρόνια έχω την τύχη να κυνηγάω τσίχλα παρέα με ένα μεγαλόσωμο (45 kgr) αρσενικό λευκό labrador με κανελί ράχη. Μου το έφεραν φίλοι ως δώρο στη γιορτή μου κουτάβι, σχεδόν 50 ημερών, από Σλοβακία, χωρίς να έχω καμία γνώση για το αν έχει κυνηγετικά αίματα ή για το πώς θα το εκπαιδεύσω καθώς μέχρι τότε είχα επαφή μόνο με λαγόσκυλα. Το σκυλί μπήκε απευθείας μέσα στο σπίτι και έγινε μέλος της οικογένειας, χωρίς να μας προβληματίσει καθόλου. Έμαθε τις συνήθειες μας και σε λίγες εβδομάδες ήταν σαν να τον είχαμε χρόνια.
Απορτάρισε μόνο του αμέσως από 2 μηνών τα πάντα και όπως προείπε ο συνάδελφος Χριστόδουλος (tallas 22) απλά το λούτρινο κουκλάκι της εκπαίδευσης στην ταράτσα έγινε μια μέρα του Φλεβάρη τσίχλα σε πρωινό καρτέρι. Χρειάστηκε μόνο να μάθει να κάθεται μαζί μου ακίνητο στο καρτέρι και να κυκλώνει τα πυκνά κοντά μου στο περπατητό, αλλά μάλλον πιο πολύ τα κατάλαβε μόνο του βλέποντας πώς κυνηγάμε παρά του τα έμαθα εγώ.
Η μεγάλη αγάπη αυτής της φυλής για το φαΐ κάνει τα μέλη της πολύ εύκολα εκπαιδεύσιμα καθώς εγκαθίσταται πολύ άκοπα η εξαρτημένη μάθηση ανάμεσα σε φαί, κυνήγι, διασκέδαση, χαρά. Πάντα μετά από ένα πετυχημένο απόρτ θα έρθει περιχαρής θα αφήσει το πουλί στα ποδια μου και θα περιμένει μια γενναία λιχουδιά την οποία θα καταναλώσει βουλιμικά...
Είναι αρκετά αξιόπιστος στην επαναφορά, αν και λόγω μεγέθους δεν μπαίνει σε όλα τα πυκνά και κουράζεται πιο εύκολα σε πυκνά τερέν. Είναι όμως παντώς κυνηγιού καθώς έχει ξεπετάξει μπεκάτσες, λαγούς, πέρδικες, αλεπούδες, κουνάβια έως και τσακάλια στο κυνήγι. Δυστυχώς φέτος το Μάιο παρουσίασε καρδιακή ανεπάρκεια με υγρό στην καρδιά (έκανε επέμβαση) και σε συνδυασμό με τα αρθριτικά που ήδη των ταλαιπωρούσαν του έδωσαν μια οριστική σύνταξη και μια διαρκή θέση κοντά στο τζάκι το χειμώνα που τόσο λατρεύει. Ευτυχώς ελάχιστα πριν αρρωστήσει τον ζευγάρωσα με μια καλή σκύλα και απο τα 10 κουτάβια κράτησα ένα αρσενικό που είναι τώρα 3 μηνών.
Ο μικρός είναι ένας κλώνος του, αντιγράφει το μεγάλο στα πάντα και ήδη σε απόρτ και εκπαίδευση είναι πιο μπροστά από τον πατέρα του στην ίδια ηλικία. Στην έναρξη φέτος θα πάρει το βάφτισμα του πυρός... Είδωμεν...
Ο μεγάλος
O junior
Χαίρομαι να ακούω ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τα σκυλιά τους σαν μέλη της οικογένειας και όχι σαν παιχνίδια ή εργαλεία.
Όλα τα μαλλιαρα έχουν θέμα στην έναρξη...μικρό το κακό....εγώ στο μεσημεριανό καρτέρι....που κυνηγάω 13:30 με 7:00 δεν τον παίρνω καν μαζί!
tsakalos
Moderator
Ναι τότε είναι σαν ψεκασμένα τα κακόμοιρα, αν και εγώ έχω βρει τη λυση δροσιάς και παραλλαγής για το μεσημέρι με ντάλα τον ήλιο και 40 βαθμούς... Πώς με κόβεις;
Είσαι φοβερός!!!Ναι τότε είναι σαν ψεκασμένα τα κακόμοιρα, αν και εγώ έχω βρει τη λυση δροσιάς και παραλλαγής για το μεσημέρι με ντάλα τον ήλιο και 40 βαθμούς... Πώς με κόβεις;
tsakalos
Moderator
Σε ευχαριστώ πολύ Γιάννη. Είναι περισσότερο από άνθρωποι όλα τα σκυλιά. Έχουν μεγάλη ενσυναίσθηση και πραγματική ανιδιοτελή αγάπη που δεν μπορείς παρά να τα λατρέψεις και να βάλεις αυτό το χαρακτηριστικό πάνω από οποιαδήποτε "χρηστικότητα"...
να τα χαίρεσαι ... και τον senior και τον junior ....Εδώ και 10 χρόνια έχω την τύχη να κυνηγάω τσίχλα παρέα με ένα μεγαλόσωμο (45 kgr) αρσενικό λευκό labrador με κανελί ράχη. Μου το έφεραν φίλοι ως δώρο στη γιορτή μου κουτάβι, σχεδόν 50 ημερών, από Σλοβακία, χωρίς να έχω καμία γνώση για το αν έχει κυνηγετικά αίματα ή για το πώς θα το εκπαιδεύσω καθώς μέχρι τότε είχα επαφή μόνο με λαγόσκυλα. Το σκυλί μπήκε απευθείας μέσα στο σπίτι και έγινε μέλος της οικογένειας, χωρίς να μας προβληματίσει καθόλου. Έμαθε τις συνήθειες μας και σε λίγες εβδομάδες ήταν σαν να τον είχαμε χρόνια.
Απορτάρισε μόνο του αμέσως από 2 μηνών τα πάντα και όπως προείπε ο συνάδελφος Χριστόδουλος (tallas 22) απλά το λούτρινο κουκλάκι της εκπαίδευσης στην ταράτσα έγινε μια μέρα του Φλεβάρη τσίχλα σε πρωινό καρτέρι. Χρειάστηκε μόνο να μάθει να κάθεται μαζί μου ακίνητο στο καρτέρι και να κυκλώνει τα πυκνά κοντά μου στο περπατητό, αλλά μάλλον πιο πολύ τα κατάλαβε μόνο του βλέποντας πώς κυνηγάμε παρά του τα έμαθα εγώ.
Η μεγάλη αγάπη αυτής της φυλής για το φαΐ κάνει τα μέλη της πολύ εύκολα εκπαιδεύσιμα καθώς εγκαθίσταται πολύ άκοπα η εξαρτημένη μάθηση ανάμεσα σε φαί, κυνήγι, διασκέδαση, χαρά. Πάντα μετά από ένα πετυχημένο απόρτ θα έρθει περιχαρής θα αφήσει το πουλί στα ποδια μου και θα περιμένει μια γενναία λιχουδιά την οποία θα καταναλώσει βουλιμικά...
Είναι αρκετά αξιόπιστος στην επαναφορά, αν και λόγω μεγέθους δεν μπαίνει σε όλα τα πυκνά και κουράζεται πιο εύκολα σε πυκνά τερέν. Είναι όμως παντώς κυνηγιού καθώς έχει ξεπετάξει μπεκάτσες, λαγούς, πέρδικες, αλεπούδες, κουνάβια έως και τσακάλια στο κυνήγι. Δυστυχώς φέτος το Μάιο παρουσίασε καρδιακή ανεπάρκεια με υγρό στην καρδιά (έκανε επέμβαση) και σε συνδυασμό με τα αρθριτικά που ήδη των ταλαιπωρούσαν του έδωσαν μια οριστική σύνταξη και μια διαρκή θέση κοντά στο τζάκι το χειμώνα που τόσο λατρεύει. Ευτυχώς ελάχιστα πριν αρρωστήσει τον ζευγάρωσα με μια καλή σκύλα και απο τα 10 κουτάβια κράτησα ένα αρσενικό που είναι τώρα 3 μηνών.
Ο μικρός είναι ένας κλώνος του, αντιγράφει το μεγάλο στα πάντα και ήδη σε απόρτ και εκπαίδευση είναι πιο μπροστά από τον πατέρα του στην ίδια ηλικία. Στην έναρξη φέτος θα πάρει το βάφτισμα του πυρός... Είδωμεν...
Ο μεγάλος
O junior
