Καλησπέρα στην παρέα,
έχω δύο σκυλιά, ένα kurzhaar 5 ετών (με 4 ενεργές κυνηγετικές περιόδους) και ένα Setter 4 (με 3 ενεργές κυνηγετικές περιόδους) ετών και τα έχω από κουτάβια και ζούνε στον ίδιο εξωτερικό χώρο, χωρίς ποτέ να είναι επιθετικά μεταξύ τους.
Περισσότερο κυνηγάω ορτύκια, με 2-3 εξόδους εμδομαδιαία από 20 Αυγούστου μέχρι τέλη Οκτώβρη. Λιγότερες εξόδους κάνω σε μπεκάτσες το χειμώνα.
Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν κυνηγάνε πολύ καλά μαζί ενώ όσες φορές τα έχω βγάλει μόνα τους συμπεριφέρονται καλύτερα.
Κυρίως το setter όταν κυνηγάνε μαζί φαίνεται λίγο στα χαμένα, όλες τις φέρμες τις βγάζει το kurzhaar, 4-5 φορές που κυνήγησε μόνο του, ήταν σαφώς καλύτερο βγάζοντας φέρμες.
Ακόμα και το kurzhaar όμως, παρότι κάνει καλή έρευνα και φερμάρει σε αρκετές περιπτώσεις, όταν τα βγάζω μαζί κάποιες φορές νιώθω να βιάζεται και δεν βγάζει κάποιες φέρμες τις οποίες πιστεύω θα έβγαζε αν κυνηγούσε μόνο του.
Στις φέρμες που βγάζει το kurzhaar το setter συνεργάζεται, φερμάροντας πίσω από το kurzhaar.
Έχω κάνει όμως και μια βλακεία, τα πρώτα δύο χρόνια τουφεκούσα και αφερμάριστα ορτύκια, τα ταλευταία 2 χρόνια το σταμάτησα αυτό. Από τη στιγμή που το σταμάτησα βλέπω αρκετή βελτίωση στο kurzhaar.
Πέρασμα έχω πετύχει μόνο μία φορά πριν 2 χρόνια σηκώνοντας περίπου 10 ορτύκια σε 1 ώρα.
Σε όλες τις υπόλοιπες εξόδους συνήθως σηκώνω 1έως3 ορτυκάκια (μέσο όρο), είναι σπάνιες οι φορές που δεν σηκώνω κανένα.
Το θέμα είναι ότι δεν μου πάει η καρδιά να αφήνω ένα σκυλί πίσω και να κυνηγάω μόνο με το άλλο σκυλί εναλλάξ.
Τι πιστεύετε ότι θα μπορούσα να κάνω για να βελτιώσω την κατάσταση;
έχω δύο σκυλιά, ένα kurzhaar 5 ετών (με 4 ενεργές κυνηγετικές περιόδους) και ένα Setter 4 (με 3 ενεργές κυνηγετικές περιόδους) ετών και τα έχω από κουτάβια και ζούνε στον ίδιο εξωτερικό χώρο, χωρίς ποτέ να είναι επιθετικά μεταξύ τους.
Περισσότερο κυνηγάω ορτύκια, με 2-3 εξόδους εμδομαδιαία από 20 Αυγούστου μέχρι τέλη Οκτώβρη. Λιγότερες εξόδους κάνω σε μπεκάτσες το χειμώνα.
Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν κυνηγάνε πολύ καλά μαζί ενώ όσες φορές τα έχω βγάλει μόνα τους συμπεριφέρονται καλύτερα.
Κυρίως το setter όταν κυνηγάνε μαζί φαίνεται λίγο στα χαμένα, όλες τις φέρμες τις βγάζει το kurzhaar, 4-5 φορές που κυνήγησε μόνο του, ήταν σαφώς καλύτερο βγάζοντας φέρμες.
Ακόμα και το kurzhaar όμως, παρότι κάνει καλή έρευνα και φερμάρει σε αρκετές περιπτώσεις, όταν τα βγάζω μαζί κάποιες φορές νιώθω να βιάζεται και δεν βγάζει κάποιες φέρμες τις οποίες πιστεύω θα έβγαζε αν κυνηγούσε μόνο του.
Στις φέρμες που βγάζει το kurzhaar το setter συνεργάζεται, φερμάροντας πίσω από το kurzhaar.
Έχω κάνει όμως και μια βλακεία, τα πρώτα δύο χρόνια τουφεκούσα και αφερμάριστα ορτύκια, τα ταλευταία 2 χρόνια το σταμάτησα αυτό. Από τη στιγμή που το σταμάτησα βλέπω αρκετή βελτίωση στο kurzhaar.
Πέρασμα έχω πετύχει μόνο μία φορά πριν 2 χρόνια σηκώνοντας περίπου 10 ορτύκια σε 1 ώρα.
Σε όλες τις υπόλοιπες εξόδους συνήθως σηκώνω 1έως3 ορτυκάκια (μέσο όρο), είναι σπάνιες οι φορές που δεν σηκώνω κανένα.
Το θέμα είναι ότι δεν μου πάει η καρδιά να αφήνω ένα σκυλί πίσω και να κυνηγάω μόνο με το άλλο σκυλί εναλλάξ.
Τι πιστεύετε ότι θα μπορούσα να κάνω για να βελτιώσω την κατάσταση;
