Κύριοι χρωστάω μια ανάρτηση για την L4S που κατά καιρούς γράφω και σ' αυτό και σε άλλα τόπικ ότι με έχει ταλαιπωρήσει για να την φέρω στα μέτρα μου. Επίσης με ρώτησαν με πμ και 2-3 συνάδελφοι οπότε θεωρώ πρέπον να τους ενημερώσω. Το ζήτημα ήταν οτι το όπλο μου έφευγε σε Churchill test πάνω και αριστερά. Τελικά το "έφερα" μετά κόπων και βασάνων όπως θα δείτε παρακάτω.
Ανακεφαλαιώνοντας αναφέρω το ιστορικό για να καλύψω και παλαιότερες αναρτήσεις μου για το συγκεκριμένο θέμα. Λοιπόν για να μην μακρηγορώ - πολύ - λέω οτι το όπλο εκτός από την κάννη του, που ήταν ο κυρίως λόγος που το πήρα, με ενθουσίασε - οπτικά- το κοντάκι του και όλη γενικά η σχεδιαστική του γραμμή - α ρε ιταλοί , στο σχέδιο design δεν παίζονται -.
Επίσης παραπλανήθηκα και από το γεγονός ότι το όπλο συνοδευόταν από φλάντζες αλλαγής κλίσεων . Θεώρησα ότι όπως και νάχει το πράγμα με τις φλάντζες θα το φέρω στα μέτρα μου. Αμ δε...
Λοιπόν το κοντάκι ήταν μακρύ. Το κόντυνα και ήταν οκ. Αντε τώρα να διορθώσω το drop και το cast off. Δοκίμασα χωρίς φλάντζα: έφευγε πάνω αριστερά. Από εκεί και πέρα ότι φλάντζα ή συνδυασμό φλαντζών και να έκανα - σημειωτέον οτι έκανα ακόμα και δικές μου φλάντζες - το όπλο δεν ερχόταν . Το καλύτερο αποτέλεσμα με έφερνε 7 - 8 cm αριστερά και άλλο τόσο επάνω. Οτι φλάντζα και να έβαζα δεν είχα καλή επαφή βάσης με κοντάκι - άφηνε κενό από δεξιά - και δεν είχα ούτε αποτέλεσμα.
Ηταν πλέον φανερό ότι θα έπρεπε να λιμάρω το κοντάκι. Δεν ήθελα όμως να χαλάσω το εργοστασιακό κοντάκι σκεπτόμενος ότι το εξατομικεύω τόσο πολύ που σε ενδεχόμενη μεταπώληση θα έχανε πολύ από την αξία του. Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο Γιάννης. Μου έκανε ένα κοντάκι ακριβώς ίδιο με το μαμά. Κράτησα λοιπόν ανέπαφο το μαμά και το κοντάκι του Γιάννη το έφαγα - με την ράσπα - μέχρι που στο τέλος ήρθε.
Να σημειώσω δύο πράγματα . 1ο:Αυτό που αναφέρω παραπάνω σε μιά γραμμή είναι αποτέλεσμα τουλάχιστον 10 επισκέψεων στο σκοπευτήριο και πολλών ωρών λιμαρίσματος - μερικές φορές λιμάριζα και στο σκοπευτήριο - και πολλών μηνυμάτων και τηλεφωνημάτων και ανταλλαγής φωτογραφιών με τον Γιάννη. Βλέπετε αυτός Αθήνα εγώ Θεσσαλονίκη. 2ο: τελικά αποδείχτηκε ότι το κοντάκι ήθελε τόσο πολύ φάγωμα που όταν "ήρθε" είχε την μορφή μπανάνας που φαίνεται στην φωτογραφία. Τελικά το έφερα στο ίσιο αλλά το βάζω έτσι για να γινει κατανοητό το πόσο πολύ φάγωμα ήθελε.
Το μάθημα που πήρα είναι ότι με τις φλάντζες δεν διορθώνονται όλα. Παίζουν ρόλο και άλλα πράγματα που δεν φαίνονται με την πρώτη. Πχ πόσο φαρδιά είναι η τρύπα της τζαβέτας και τι χώρο αφήνει στην βίδα για να πάρει γωνίες, πόσο κοντά στα τοιχώματα του κοντακιού είναι το μπουλόνι που φιξάρει την τζαβέτα, η ιδιομορφία της επαφής βάσης (μέταλλο) με κοντάκι (ξύλο) κ.α. Επίσης ότι οι εταιρείες βασιζόμενες σε κάποιους μέσους όρους σωματότυπων δεν καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις. Τέλος να πώ ότι με άλλα μου όπλα (και δεν είναι και λίγα) δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα. Σε τέτοιο βαθμό επέμβασης χρειάστηκε να φτάσω μόνο με το κοντάκι μιάς 155 κι εκεί δεν είχα φλάντζες. Με μία sx3 που μου βγήκε παρόμοιο πρόβλημα το διόρθωσα με μία φλάντζα. Με όλα τα άλλα δεν βγήκε τέτοιου βαθμού πρόβλημα. Φαίνεται οι Ιταλοί έχουν άλλα στάνταρτ.
umpqua bank locations hours
Η μικρή απόκλιση προς τα αριστερά που φαίνεται στην πρώτη φωτο, αν και άνευ σημασίας, μηδενίστηκε με λίγο ακόμα φάγωμα όταν το έτριψα με το γυαλόχαρτο να το αρχίσω τα λάδια. ( δεν ξέρω που έβαλα τ!!!ην καινούρια φωτό).