Το βρήκα νεκρό μετα απο περίπου τρεις ωρες...
View attachment 84913
Κριμα..
Οσο παρατηρεις τη φυση και τα πλασματα βλεπεις το μεγαλειο της.
Να πω και εγω μια ιστορια , ασχετη με τα ωδικα πτηνα σχετικη ομως για τον αγωνα επιβιωσης που κανουν ολα τα πλασματα?
Ανοιξη και εχω παει εκπαιδευτικο με το Ιρλανδεζικο σεττερ μου.
Σηκωνει ενα ορτυκι, ξανα και ξανα και στο τελευταιο σηκωμα το ορτυκι κανει μια πτηση χαμηλη και το σκυλι καταφερνει και το πιανει στον αερα και μου το φερνει...
Το πουλι μισοπεθαμενο, σκεφτηκα οτι αν το αφησω εκει δεν θα τα καταφερνε να ζησει...η κοιλια του ειχε τρυπες απο τα δοντια του σκυλιου.
Το βαζω στην τσεπη στο γιλεκο και το παιρνω στο σπιτι.
Το βαζω σε ενα κλουβι με φαι και νερο.
Την επομενη μερα ηταν καλυτερα, ειχε σταθει στα ποδια του και ειχε γεννησει και ενα αυγο ραγισμενο και ματωμενο!
Μετα απο μερικες μερες ηταν τελειως καλα με συμπεριφορα τελεια! ( με το που εβλεπε κινηση στην αυλη καθοταν κατω σε ακινησια, γινοταν ενα με το πατωμα του κλουβιου )
Ειχα την φαεινη ιδεα , να το βαλω στην κλουβα με τα ιταλικα ορτυκια, μεχρι να ξαναπαω εκπαιδευτικο για να το ελευθερωσω.
Την επομενη μερα το πρωι το βρισκω σε μια γωνια μισοπεθαμενο....
Το παιρνω στα χερια μου και βλεπω στο πισω μερος του λαιμου του οτι το ειχαν καταφαει τα ιταλικα ορτυκια...το δερμα δεν υπηρχε και φαινονταν οι μυς...
Το ξαναεβαλα στο κλουβι μονο του , αυτη τη φορα για να πεθανει...
Και ομως, ξαναεγινε καλα!
Και το πηγα πισω στον τοπο του και το αφησα.
Οπως αφησα και τα ιταλικα.
Και απο τοτε δεν θελω κανενα ζωο φυλακισμενο στο σπιτι μου.
Καταλαβα γιατι εχουν καταφερει τα ορτυκια να επιβιωσουν ενω τα κυνηγουν θεοι και δαιμονες..