Τσίχλα-Κοτσύφι-Αρχείο

Status
Not open for further replies.
Φίλε Δημήτρη δεν ήταν μόνο οι Χλοες έτσι όπως περιγράφεις.. Ήταν και πολλά μέρη ή ακόμη χειρότερα, στη Βοιωτία (Σκουρτα, Κλειδί, Μαρτινο) αλλά και άλλα μέρη της Εύβοιας (Καθενιώτικο, Ιερεμίας, Ατταλη κλπ). Έβλεπες αλλά ήταν δύσκολο να ευχαριστηθείς. Μέσες άκρες πάντως ήταν πολύ ωραία χρονιά, δεδομένων και των καιρικών συνθηκών. Εμένα καψούρα μου είναι τα μπασιματα! Γιατί ακόμη και τις χειρότερες χρονιές, αργότερα εντός της περιόδου, αν ψάξεις και περπατήσεις, πουλιά θα βρεις... Εμένα χαραγμενες στο μυαλό μου έχουν μείνει οι περίοδοι 2013 και 2016 με απίστευτη ροή πουλιών και ένταση...
Σου ανέφερα 2 καλά σημεία για να δείξω ότι δεν ήταν τυχαίο το λίγα πουλιά αλλά κάθε μέρα. Αρρώστια το μπασιμο όντως! Τέρμα λαγοί τέρμα γουρούνια για ένα μήνα. Έχω πετύχει πολλά καλά περασματα αλλα αυτό στις 17/11/2004 δεν το έχω ξαναζήσει.Καλα διαβάζεις 17/11. Κυργιαρες , γερακοτσιχλες και μαύρα επί 4 ώρες ασταμάτητα και να είμαι ολομόναχος!
 
Ποσο καιρό κρατάτε τις τσίχλες στην κατάψυξη ακαθάριστες? Κάνετε fifo ή ότι τύχει
Σπίτι ακαθάριστο δεν μπαίνει τίποτα.
Πάντα καθαρίζω στο τέλος του κυνηγιού. Αν δεν καθαρίσω τα πουλιά χαρίζονται...
 
Πάντα μετά το τέλος μιάς κυνηγετικής εξόρμησης (εκτός απογευματινού ) κάθομαι δίπλα στο αυτοκίνητο και καθαρίζω τα πουλιά πίνοντας καφεδάκι η τσιπουράκι χαλαρά. Και το γουστάρω πολύ. Το θεωρώ μέρος της όλης διαδικασίας.
Στο σπίτι καψάλισμα στην συνέχεια ξεκοίλιασμα και κατάψυξη.
 
Κάθε χρόνο μάγκες μου κ την ίδια εποχή ζω με το ίδιο άγχος...
Μήπως γίνει κάτι κ χάσω τα περασματα του Οκτώβρη...
Αναστατωνομαι τώρα που αλλάζει ο καιρός κ ανατριχιάζω μόλις ακουσω το πρωτο κελαηδημα του κοκκινολαιμη....
Τα περασματαρικα τρυγόνια(δεν εχουμε ντοπιαρικα) πλεον τα εχω ξεχάσει γιατί μας έχουν ξεχάσει κ δεν υπάρχει κ ο απαραίτητος χρόνος...

Κάθομαι στο καρτέρι περιμενω με λαχτάρα να ξημερώσει...
Όταν δεν έχει πουλιά σκέφτομαι ποσοι παλαιοι κυνηγοί να περασαν πριν από εμένα σε ετουτο τον τόπο...

Να! Εκεί καθόταν με την 1100 ο συγχωρεμένος ο μπαρμπα Γιώργος που είχε την τυχη ανήμερα του Αγ.Γερασιμου να τουφεκιζει τσίχλες κ τρυγόνια...

Να! ε εκείνο το παρατημενο για χρόνια μεγάλο κουτσουρο ο Γιάννης με το ρημαδιασμενο το ρωσικο IJ-26 που είχε χάσει το μέτρημα από τα θηράματα που είχε στο ενεργητικό του...
Λογκωσε κ ετουτο το μέρος...

Και ο μπαρμπα Δημήτρης τα παρατησε πριν λίγα χρόνια φοβούμενος για το ψιλό εγκεφαλικό που τον βρήκε....

Κάθε σκέψη διακόπτεται στο άκουσμα καμίας τουφεκιάς...
Αυτός είναι ο Άλκης με την vitoria, Σάββατο σήμερα δεν έχει δουλειά...
Και αλλη τουφέκια στο "εκκλησάκι" ο Σάκης με την 391...

Που θα παει θα έρθει κ η σειρα μου.....

Να κ τα λαγοσκυλα, ποιος να είναι άραγε...
Όλοι γνωστοί είμαστε εδώ πέρα κ όλοι για τον ίδιο σκοπό παρότι τα θηράματα μας διαφέρουν....

Σαν ζωντανός οργανισμός έτσι κ ετσι εγω εχω σκεφτεί το φαινόμενο του θανάτου παρότι νέος κ υγιείς αλλά αυτά δεν παιζουν ρόλο κ ειδικά σήμερα ...
Μακάρι την υστατη στιγμή να μην είναι Οκτώβρης............
Τι έγραψες βρε Τάσο!
Υποκλίνομαι!

Ειδικά όσοι έχουμε μεγαλώσει και ανδρωθεί κυνηγετικά σε χωριό (νομίζω) έτσι τα βλέπουμε τα πράματα...

Πόσες φορές όταν βρίσκομαι για κυνήγι στα μέρη του χωριού μου, καθισμένος σε καμια πετρα, πιάνω τον εαυτό μού να ξεχνιεται αναπολώντας κυνήγια απο τα παλιά με ανθρώπους που έχουν φύγει για άλλα κυνηγοτόπια...
Ή
Πόσες φορές με πιάνει μια μελαγχολία για μέρη που πάτησα κυνηγώντας σε πολύ "άγουρη" ηλικία και τώρα έχουν χαλάσει...

Γενικότερα βέβαια, όσο θυμάμαι, και κουβέντες παλαιών κυνηγών, πάντα μια μελαγχολία έβγαζαν...για τα κυνήγια του παλιού καιρού που πέρασαν ανεπιστρεπτί...
Μακάρι την υστατη στιγμή να μην είναι Οκτώβρης............
Γιατί όχι...καθισμένος στην κολόμπα μιας ελιάς...στο ένα χέρι το δίκαννο με το ένα φουσέκι "καπνισμένο" μέσα...και στο άλλο χέρι την πρώτη κίχλα του Οκτώβρη...
Ότι καλύτερο για αποχαιρέτισμο...

Να είμαστε όλοι γεροί και δυνατοί να κυνηγάμε μέχρι τα βαθιά γεράματα...έστω και με τη μαγκούρα, δίπλα από το χωριό...
 
Κάθε χρόνο μάγκες μου κ την ίδια εποχή ζω με το ίδιο άγχος...
Μήπως γίνει κάτι κ χάσω τα περασματα του Οκτώβρη...
Αναστατωνομαι τώρα που αλλάζει ο καιρός κ ανατριχιάζω μόλις ακουσω το πρωτο κελαηδημα του κοκκινολαιμη....
Τα περασματαρικα τρυγόνια(δεν εχουμε ντοπιαρικα) πλεον τα εχω ξεχάσει γιατί μας έχουν ξεχάσει κ δεν υπάρχει κ ο απαραίτητος χρόνος...

Κάθομαι στο καρτέρι περιμενω με λαχτάρα να ξημερώσει...
Όταν δεν έχει πουλιά σκέφτομαι ποσοι παλαιοι κυνηγοί να περασαν πριν από εμένα σε ετουτο τον τόπο...

Να! Εκεί καθόταν με την 1100 ο συγχωρεμένος ο μπαρμπα Γιώργος που είχε την τυχη ανήμερα του Αγ.Γερασιμου να τουφεκιζει τσίχλες κ τρυγόνια...

Να! ε εκείνο το παρατημενο για χρόνια μεγάλο κουτσουρο ο Γιάννης με το ρημαδιασμενο το ρωσικο IJ-26 που είχε χάσει το μέτρημα από τα θηράματα που είχε στο ενεργητικό του...
Λογκωσε κ ετουτο το μέρος...

Και ο μπαρμπα Δημήτρης τα παρατησε πριν λίγα χρόνια φοβούμενος για το ψιλό εγκεφαλικό που τον βρήκε....

Κάθε σκέψη διακόπτεται στο άκουσμα καμίας τουφεκιάς...
Αυτός είναι ο Άλκης με την vitoria, Σάββατο σήμερα δεν έχει δουλειά...
Και αλλη τουφέκια στο "εκκλησάκι" ο Σάκης με την 391...

Που θα παει θα έρθει κ η σειρα μου.....

Να κ τα λαγοσκυλα, ποιος να είναι άραγε...
Όλοι γνωστοί είμαστε εδώ πέρα κ όλοι για τον ίδιο σκοπό παρότι τα θηράματα μας διαφέρουν....

Σαν ζωντανός οργανισμός έτσι κ ετσι εγω εχω σκεφτεί το φαινόμενο του θανάτου παρότι νέος κ υγιείς αλλά αυτά δεν παιζουν ρόλο κ ειδικά σήμερα ...
Μακάρι την υστατη στιγμή να μην είναι Οκτώβρης............
Καλά το πήγαινες ρε Τασαρα!
Εκείνο με την ύστατη στιγμή με χάλασε!
Όχι ότι δεν θα έρθει, αλλά για σένα είναι ποολυ μακριά ακόμη!
 
Πόσες φορές με πιάνει μια μελαγχολία για μέρη που πάτησα κυνηγώντας σε πολύ "άγουρη" ηλικία και τώρα έχουν χαλάσει...
Καλά οι πυρκαγιες, καλά οι καταπατήσεις, αλλά αυτες οι βίλες άλλαξαν τα παντα....
Και έχουν χτιστει απο εκεί που κυνηγουσα περδικες μέχρι εκεί που κυνηγουσα τσίχλες..
Για τα δε τρυγόνια(που συνήθως είναι κ κοντά στην θάλασσα τα καρτερια τους) δεν το συζητώ κάν...


Γενικότερα βέβαια, όσο θυμάμαι, και κουβέντες παλαιών κυνηγών, πάντα μια μελαγχολία έβγαζαν...για τα κυνήγια του παλιού καιρού που πέρασαν ανεπιστρεπτί...
Μην πας κ πολυ μακριά κ για άλλα θηραματα...
Ξέρω άτομα 55-60χρ που πλεον δεν κυνηγάνε τσίχλες γιατί δεν ήταν όπως παλαιοτερα(κ έχουν δίκιο)...

Καλά το πήγαινες ρε Τασαρα!
Εκείνο με την ύστατη στιγμή με χάλασε!
Όχι ότι δεν θα έρθει, αλλά για σένα είναι ποολυ μακριά ακόμη!
Έγραψα ότι ένιωσα Μαστρο John!
Ευχαριστώ κ να είσαι παντα καλά!

Ναι η λογική αυτό μπορεί να λέει, αλλά με αυτά που βλέπουμε, ακούμε κ διαβάζουμε τριγυρω μας......
"Τι νέος,τι γέρος" δυστυχώς έτσι έχει καταντήσει...
Ότι θέλει ο Θεός......
 
Αυτό είναι το κυνήγι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του κάθε κυνηγού είτε κυνηγά στη στεριά είτε στη θάλασσα τα βιώματα και οι αναμνήσεις πολλές, τα χαμένα πρόσωπα έρχονται συχνά στη μνήμη μαζί με τους τόπους που κυνήγησαν, ψάρευαν ,τη μπαστούνα που κάθονταν, το βράχο που έδεναν τη πετονιά τους ακόμη και το μόνοπέτρο που σου είχαν δείξει και ήσουν παρόν όταν από εκεί έβγαζαν ψάρι .Αυτή είναι η ζωή κάποιου που βιώνει τη φύση του ανθρώπινου θηρευτή γεμάτη συγκινήσεις.Καλο μήνα σε όλους .
 
Και μετά αναρωτιέμαι είναι δυνατόν όλοι εμείς(οι κυνηγοί) που σκεφτόμαστε κατά αυτό τον τρόπο να είμαστε κ εγκληματίες όπως μας λενε?????

Μπορεί σε κάποιους που δεν έχουν μάθει να περπατάνε στα βουνα, στις λάσπες, να βρέχονται, να κρυώνουν να μοιάζουμε με αγρίμια κ αγριανθρωποι όμως δεν είμαστε αυτό που δείχνουμε....
Το αντίθετο.....
 
Φίλε τη φύση δεν τη βιώνει κανείς άλλος όπως τον κυνηγό και τον ψαρά και να ξέρεις αν δεν αγαπάς τη φύση και δεν μπορείς να περάσεις ώρες ταλαιπωρίας μαζί της δε θα κυνηγούσες όπως αν δεν αγαπάς τη θάλασσα δεν είσαι ψαράς ρίχνεις βουτιά και μετά πίνεις φραπέ σε ομπρέλα.
 
Ήμουν διακοπές μέχρι χθες και πέρασα τα μισά μου βραδιά στη θαλάσσια από τις 10 το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα στις 6 και μετά έβγαζα το σκύλο όπως καταλαβαίνεις όλοι είπαν ότι δεν έκανα διακοπές εγώ ,εγώ όμως ήμουν ευτυχισμένος αδελφέ αυτό έχει σημασία .
 
Ήμουν διακοπές μέχρι χθες και πέρασα τα μισά μου βραδιά στη θαλάσσια από τις 10 το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα στις 6 και μετά έβγαζα το σκύλο όπως καταλαβαίνεις όλοι είπαν ότι δεν έκανα διακοπές εγώ ,εγώ όμως ήμουν ευτυχισμένος αδελφέ αυτό έχει σημασία .
Αυτό το έκανα μια φορά με γκόμενα εγώ και έχασα 6 κιλά.
 
Και ο αγροτης, ο μελισσοκομος, ο ρετσινας, κλπ...
Μιλάω στο δικό μας πάντα κομμάτι και μην ξεχνάς ότι εμείς δεν το κάνουμε επάγγελμα έχει διαφορά εσύ και εγώ βγαίνουμε και χαλάμε λεφτά σπάμε αυτοκίνητα και οι άλλοι είναι στη φύση για να κονομήσουν δεν έχουμε ίδια κίνητρα ,έχουμε τις διαφορές μας.Δεν ξέρω αν κάποιος από αυτούς θα έφευγε να πάει 400 Χιλ και να γυρίσει σχεδόν ατουφεκιστος .Όπως δεν ξέρω αν θα πήγαινε κάποιος από την Αθήνα στη γραμμένη οξιά παρέα έτσι για να πιει καφέ και ας μην έχει κυνήγι μόνο και μόνο εις μνήμη ενός προσώπου που μας είχε πρωτοπαει εκεί για φάσες .
 
Last edited:
Status
Not open for further replies.
Back
Top