Το πρώτο μου όπλο

γιασας παιδες το πρωτομου οπλο ητανε ενα zabala bery magnoym πλαγιωκανο 66 ποντους κανη 5 τσοκ μονοσκανδαλω,,,,εκανα παρα πωλη ωραια κυνηγια και δεν μου εβγαλε κανενα πρωβλημααα,,αλα οταν αρχησα να κυνηγαω μπεκατσα με εκωβε τα χερια πωλη βαρη εαν θημαμε στα 3,5 κιλα πρεπη να ητανε,,παντως εμηνα πωλη ευχαριστημενως gif hosting upload images free adult photo sharing screenshot windows 7 images upload
 
Γεια στην παρεα. Το πρωτο μου οπλο ηταν ενα Baikal μονοκανο αγορασμενο απο τον πατερα μου στα 13 μου. Σημερα σχεδον 30 χρονια μετα ειναι πληρως λειτουργικο και αξιοπιστο ακομα εχει ξεχωριστη θεση στην καρδια μου.
 
Αθανατο ειναι, ανοιγει και κλεινει οπως καινουργιο, δεν εχει τον παραμικρο τζογο στα κλειδια και στις εφαρμογες του. Μονο η βαφη του θελει μια ανανεωση. Ακομα το χρησιμοποιω αλλα οχι συχνα γιατι με αυλο 18,2 και φουλ τσοκ κλωτσαει σαν μουλαρι, απορω πως το αντεχα πιτσιρικος! Μαλλον η καψουρα βοηθουσε
 
Αθανατο ειναι, ανοιγει και κλεινει οπως καινουργιο, δεν εχει τον παραμικρο τζογο στα κλειδια και στις εφαρμογες του. Μονο η βαφη του θελει μια ανανεωση. Ακομα το χρησιμοποιω αλλα οχι συχνα γιατι με αυλο 18,2 και φουλ τσοκ κλωτσαει σαν μουλαρι, απορω πως το αντεχα πιτσιρικος! Μαλλον η καψουρα βοηθουσε
Καταρχήν 30 χρόνια δεν είναι τίποτα για Baikal. Το δικό μου τουφεκάει από το 1962 και είναι μασίφ. Για το κλώτσημα δεν φταίει ο αυλός, ούτε το φουλ, φταίει το κοντάκι ;) Πριν πειράξω το κοντάκι ο ώμος μου έπαιρνε ένα χρώμα μεταξύ μαύρου και μπλέ ... :)
 
Ας γράψω και γω για το πρώτο μου όπλο. Από παππού σε εγγόνι ήρθε σε μένα μιας και ο πατέρας μου δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το κυνήγι.
Krupp Essen πλαγιόκαννο, κοκοροτούφεκο και σταθερά τσοκ 1* και 2*. Μήκος καννών 74,5cm. Όπλο πάνω στο οποίο έκανα τη βασική μου εκπαίδευση και στον 1,5 χρόνο που κυνηγούσα μου έδωσε εξαιρετικές τουφεκιές ειδικά στα ψιλομένα πουλιά. Κάποια στιγμή θέλω να του αφιερώσω ένα ποσό για να βαφτεί και να αλλάξω το πέλμα με κάποιο μεγαλύτερο ώστε να το ξαναχρησιμοποιήσω πιο άνετα στο καρτέρι και να έρθει καλύτερα στα μέτρα μου.


 
Ας γράψω και γω για το πρώτο μου όπλο. Από παππού σε εγγόνι ήρθε σε μένα μιας και ο πατέρας μου δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το κυνήγι.
Krupp Essen πλαγιόκαννο, κοκοροτούφεκο και σταθερά τσοκ 1* και 2*. Μήκος καννών 74,5cm. Όπλο πάνω στο οποίο έκανα τη βασική μου εκπαίδευση και στον 1,5 χρόνο που κυνηγούσα μου έδωσε εξαιρετικές τουφεκιές ειδικά στα ψιλομένα πουλιά. Κάποια στιγμή θέλω να του αφιερώσω ένα ποσό για να βαφτεί και να αλλάξω το πέλμα με κάποιο μεγαλύτερο ώστε να το ξαναχρησιμοποιήσω πιο άνετα στο καρτέρι και να έρθει καλύτερα στα μέτρα μου.


φιλεμου μηπως μηλαμε για το ιδιω τουφεκιιι;;ειναι του συχωρεμενου του θειουμου που κυνηγουσε λαγο γουρουνιιι,,τωρα το εχη στα χεριατου ο γιοστου και το τουφεκαμε το οπλο ετσι για να παιζη και να μην καθεταιιιιι,,παντως ειναι καλο τουφεκιιιι image hosting photo hosting free image uploader forum image hosting
 
Σάκη η ομοιότητα είναι μεγάλη. Διαφέρουν λίγο στα κοκόρια. Και μένα ο συγχωρεμένος ο παππούς μου για λαγό πήγαινε με το συγεκριμένο.
Τάσο τα Ρερρες μια φορά τα δοκίμασα μόνο και με είχαν εντυπωσιάσει. Μου τα είχε φέρει θείος μου απο Αθήνα. Αγρίνιο δεν τα έχω βρει.
 
Αθανατο ειναι, ανοιγει και κλεινει οπως καινουργιο, δεν εχει τον παραμικρο τζογο στα κλειδια και στις εφαρμογες του. Μονο η βαφη του θελει μια ανανεωση. Ακομα το χρησιμοποιω αλλα οχι συχνα γιατι με αυλο 18,2 και φουλ τσοκ κλωτσαει σαν μουλαρι, απορω πως το αντεχα πιτσιρικος! Μαλλον η καψουρα βοηθουσε
Τάκη καλησπέρα από Αττική;;; έμενες ποτέ Πικέρμι Παλλήνη;;;;; :)
 
Πολυ ομορφο αυτο το θεμα, μας ταξιδευει χρονια πισω και μας γεμιζει αναμνησεις, συγκινησεις, μεχρι και δακρυα...
Σπεσιαλιστας στην κατασκευη σφεντονας με απιστευτα αποτελεσματα, στο Μαρουσι θυμαμαι καποια φιλαρακια εβαζαν και σκαγια, εγω
κλασσικα, διαλεγα τις πετρες μια - μια.
Αργοτερα, θυμαμαι, μαζευα μετα μανιας καποια κουπονακια(?), δεν θυμαμαι ακριβως πια, καταφερα και πηρα ενα αεροβολακι, μιλαμε
για ερωτα μεγαλο. Οταν το "εμαθα", μεχρι τα 10 - 12 μετρα δεν γλυτωνε τιποτα. Μεχρι και τσιχλα ειχε χτυπησει ο πατερας μου με αυτο.
Το επαιρνα και στο χωριο, τραυματιζα μια κισσα, της εχωνα ενα ξυλαρακι στο στομα και γεμιζε η μουρια κισσες, τρελλα σκετη.
Ενα πλαγιο baikal δικο του, ηταν το πρωτο μου, υπαρχει ακομα και σημερα αλλα εκτος λειτουργιας, πολυ παλιο. Μια Breda ενος φιλου
με συνοδευε στα κυνηγια μου επισης. Λοξα μεγαλη...
Με ταξιδεψατε σημερα και σας ευχαριστω!!!
 
Back
Top