Καλησπέρα σε όλη την παρέα.
Όταν ήμουν 10 χρονών θυμάμαι που έπαιζα με το δύκκανο του παππού μου (χωρίς φυσίγγια βέβαια) και πάντα όταν τράβαγα την σκανδάλη χωρίς φυσίγγι μέσα, πάντα ο παππούς μου τρελαινόταν και φώναζε να μην το κάνω αυτό γιατί θα σπάσω την βελόνα (ένα ποζέ μπρέντα του 1950) . Η βελόνα είναι το μέρος του όπλου εκείνο που η σφύρα το χτυπά στο πίσω μέρος κατά την πίεση της σκανδάλης, και αυτή με την σειρά της χτυπά το καψύλλιο του φυσιγγίου και αρχίζει ένας κύκλος πυροδότησης.
Εγώ βέβαια δεν τον άκουγα ποτέ και όταν δεν έβλεπε, πάντα το έκανα αυτό το πράμα. Το αποτέλεσμα? Μετά από 500 φορές τουλάχιστον ξερής χρήσης ποτέ μα ποτέ δεν χάλασε το όπλο...
Ο παππούς μου ήταν κάθετος ότι η βελόνα σπάει με τέτοια χρήση... εγώ βέβαια δεν τα κατάφερα ποτέ... ούτε στα δικά μου ούτε στου παππού μου...
Όταν ρώτησα τον παππού μου πρόσφατα γιατί το πιστεύει αυτό ΔΕΝ ήξερε γιατί, απλά το πίστευε. Αυτό μου κάνει εντύπωση γιατί πολλοί παλαιοί κυνηγοί το πιστεύουν ΑΚΡΆΔΑΝΤΑ.
Πώς γίνεται να το πιστεύουν τόσα άτομα αυτό με του ίδιου ποτέ να μην είναι μάρτυρες ούτε μίας σπασμένης βελόνας από ξερή πυροδότηση ? Δεν έχω γνωρίσει άτομο που όντος να είχε τέτοιο περιστατικό.
Πρόσφατα ρώτησα έναν θείο μου με ένα μπαικαλ πλαγιόκαννο, και πέραν ότι και αυτός το πιστεύει ακράδαντα, μου εξήγησε πως αυτό συμβαίνει συνήθως την πρώτη μέρα του χειμώνα όπου η βελόνα είναι παγωμένη. Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό... εκτός αν η βελόνα ήταν φτιαγμένη από υπερβολικά εύθραυστο υλικό που δεν είναι...
Άρα ή παλιά οι βελόνες φτιάχνονταν από γυαλί ή κάτι άλλο συνέβαινε..... Γιατί εγώ έχω κάνει άπειρες επομησεις στο σπίτι με ξερή χρήση και ούτε στο μπαικαλ που έχω ούτε στην μοσμπεργκ έχω σπάσει βελόνα.
Παρόλα αυτά, έχω πάντα τον φόβο καθώς από μικρός το είχα σαν αρνητικό άκουσμα.
Θέλω να επιβεβαιώσει κάποιος τι συμβαίνει γιατί τουλάχιστον 14 χρόνια έχω αυτήν την απορία...
Καθήμενος και φιλοσοφώντας μία μέρα σκέφτηκα ότι ΑΝ συμβαίνει μπορεί να φταίει η αδράνεια? το υλικό της βελόνας ? ταλαντώσεις γιατί δεν βρίσκει κόντρα το καψύλλιο?
Ας μου λύσει κάποιος την απορία
Όταν ήμουν 10 χρονών θυμάμαι που έπαιζα με το δύκκανο του παππού μου (χωρίς φυσίγγια βέβαια) και πάντα όταν τράβαγα την σκανδάλη χωρίς φυσίγγι μέσα, πάντα ο παππούς μου τρελαινόταν και φώναζε να μην το κάνω αυτό γιατί θα σπάσω την βελόνα (ένα ποζέ μπρέντα του 1950) . Η βελόνα είναι το μέρος του όπλου εκείνο που η σφύρα το χτυπά στο πίσω μέρος κατά την πίεση της σκανδάλης, και αυτή με την σειρά της χτυπά το καψύλλιο του φυσιγγίου και αρχίζει ένας κύκλος πυροδότησης.
Εγώ βέβαια δεν τον άκουγα ποτέ και όταν δεν έβλεπε, πάντα το έκανα αυτό το πράμα. Το αποτέλεσμα? Μετά από 500 φορές τουλάχιστον ξερής χρήσης ποτέ μα ποτέ δεν χάλασε το όπλο...
Ο παππούς μου ήταν κάθετος ότι η βελόνα σπάει με τέτοια χρήση... εγώ βέβαια δεν τα κατάφερα ποτέ... ούτε στα δικά μου ούτε στου παππού μου...
Όταν ρώτησα τον παππού μου πρόσφατα γιατί το πιστεύει αυτό ΔΕΝ ήξερε γιατί, απλά το πίστευε. Αυτό μου κάνει εντύπωση γιατί πολλοί παλαιοί κυνηγοί το πιστεύουν ΑΚΡΆΔΑΝΤΑ.
Πώς γίνεται να το πιστεύουν τόσα άτομα αυτό με του ίδιου ποτέ να μην είναι μάρτυρες ούτε μίας σπασμένης βελόνας από ξερή πυροδότηση ? Δεν έχω γνωρίσει άτομο που όντος να είχε τέτοιο περιστατικό.
Πρόσφατα ρώτησα έναν θείο μου με ένα μπαικαλ πλαγιόκαννο, και πέραν ότι και αυτός το πιστεύει ακράδαντα, μου εξήγησε πως αυτό συμβαίνει συνήθως την πρώτη μέρα του χειμώνα όπου η βελόνα είναι παγωμένη. Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό... εκτός αν η βελόνα ήταν φτιαγμένη από υπερβολικά εύθραυστο υλικό που δεν είναι...
Άρα ή παλιά οι βελόνες φτιάχνονταν από γυαλί ή κάτι άλλο συνέβαινε..... Γιατί εγώ έχω κάνει άπειρες επομησεις στο σπίτι με ξερή χρήση και ούτε στο μπαικαλ που έχω ούτε στην μοσμπεργκ έχω σπάσει βελόνα.
Παρόλα αυτά, έχω πάντα τον φόβο καθώς από μικρός το είχα σαν αρνητικό άκουσμα.
Θέλω να επιβεβαιώσει κάποιος τι συμβαίνει γιατί τουλάχιστον 14 χρόνια έχω αυτήν την απορία...
Καθήμενος και φιλοσοφώντας μία μέρα σκέφτηκα ότι ΑΝ συμβαίνει μπορεί να φταίει η αδράνεια? το υλικό της βελόνας ? ταλαντώσεις γιατί δεν βρίσκει κόντρα το καψύλλιο?
Ας μου λύσει κάποιος την απορία