Η υποσυνείδητη σύσπαση
Η ξαφνική σύσπαση είναι μια υποσυνείδητη συμπεριφορά που μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά σε έναν έμπειρο κυνηγό ή να μαστίζει κάποιον αρχάριο. Η κλασσική σύσπαση μια ασυνείδητη διασύνδεση μυαλού και σώματος που προβλέπει την επίπονη ανάκρουση βαριών γομώσεων, αυτών που αφήνουν μελανιές στον ώμο, αλλά η σύσπαση μπορεί επίσης να προκύψει από καθαρά νοητικές αιτίες, όπως το άγχος των επιδόσεων ή ο φόβος της αστοχίας. Η εκδήλωση της μπορεί να λάβει τη μορφή μιας απότομης σύσπασης των μυών, κλεισίματος των ματιών, τρέμουλου, ή της στιγμιαίας παράλυσης των νεύρων.
Το βασικό πρόβλημα με τις συσπάσεις είναι ότι μπορεί να είναι δύσκολο να αυτο-εντοπιστούν. "Λόγω της υπερβολικής έντασης, μυαλό και νεύρα απεργούν, σταματούν να λειτουργούν στιγμιαία, μέχρι να ολοκληρωθεί η εκτόνωση της τουφεκιάς," έγραφε ο θρυλικός Charles Askins το 1921 στο βιβλίο του Το αμερικάνικο κυνηγετικό όπλο. "Ο σκοπευτής δεν έχει καμία επίγνωση απ' οτιδήποτε συμβαίνει κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος, όμως κάποιος παρευρισκόμενος μπορεί πολύ εύκολα να το εντοπίσει και να τον ενημερώσει, εν γένει προς μεγάλη έκπληξή του σκοπευτή."Μία λύση είναι να βάλουμε κάποιο φίλο μας να μας βιντεοσκοπεί και αργότερα να δούμε το στιγμιότυπο σε αργή κίνηση ώστε να διαπιστώσουμε αν πάσχουμε από το φαινόμενο της ασυνείδητης σύσπασης.
"Η σύσπαση μπορεί να προκαλέσει τη διακοπή ή την επιβράδυνση της ακολουθίας του στόχου, το κλείσιμο των ματιών, και στη χειρότερη περίπτωση, αδυναμία να πατηθεί η σκανδάλη", λέει ο Ben Berka, προπονητής σκοποβολής. "Το φαινόμενο της σύσπασης είναι σχεδόν πάντα συνδεδεμένο με όπλα και πυρομαχικά υψηλής ανάκρουσης. Η λύση είναι να χρησιμοποιούμε τις κατά το δυνατόν ελαφρύτερες γομώσεις οι οποίες μας δίνουν τη διασπορά που μας ικανοποιεί. Χρησιμοποιήστε συσκευές μείωσης της ανάκρουσης ή ημιαυτόματα που λειτουργούν με αέριο, και στη συνέχεια εξασκηθείτε πατώντας τη σκανδάλη χωρίς φυσίγγια στο όπλο."
Εκτίμηση της απόστασης
"Η εσφαλμένη εκτίμηση της απόστασης και ο πυροβολισμός ενώ τα πουλιά δεν είναι αρκετά κοντά," σημειώνει ο Berka, "είναι άλλη μια συχνή αιτία αστοχίας. Να θυμάστε, πως όταν αποφασίσετε τη βολή και ορθώσετε το σώμα σας για να την εκτελέσετε, συχνά τα πουλιά θα τα δώσουν όλα, και μπορεί να κερδίσουν σημαντική απόσταση και ύψος ώσπου να τραβήξετε τη σκανδάλη. Εξασκηθείτε στην εκτίμηση της απόστασης ή τοποθετήστε ομοιώματα στην περίμετρο του βεληνεκούς, που θα βοηθήσουν να εκτιμήσετε πότε τα πουλιά είναι εντός βολής. Μάθετε το μέγιστο δραστικό βεληνεκές σας και επιχειρήστε βολές μόνο εντός αυτού του εύρους. "
Και ο Tom Knapp, ο γνωστός δεξιοτέχνης του κυνηγετικού όπλου, πιστεύει επίσης πως πολλοί κυνηγοί αστοχούν επειδή εκτιμούν λάθος την απόσταση του στόχου. Ο ίδιος χρησιμοποιεί την ακίδα του όπλο του σαν μέτρο. "Τοποθετήστε δύο ομοιώματα στην πιο κοντινή και την πιο μακρινή απόσταση που θα επιχειρήσετε πυροβολισμό," εξηγεί ο Knapp. "Στη συνέχεια, επωμίστε το όπλο σας και δείτε τη σχέση μεγέθους μεταξύ της ακίδας και του ομοιώματος. Στο πλησιέστερο ομοίωμα, ίσως στα 20 απόσταση, η ακίδα μπορεί να καλύπτει το κεφάλι του ομοιώματος, ενώ από την πιο απομακρυσμένο, ίσως 40 ή 45 μέτρα, απόσταση η ακίδα θα καλύπτει το μισό ή και ολόκληρο το ομοίωμα," λέει ο Knapp.
"Σε ένα πουλί πάνω από το πιο κοντινό ομοίωμα, απλά στοχεύστε στο κεφάλι του. Το μήκος του λαιμού του πουλιού είναι αρκετή προσκόπευση. Σε ένα πουλί πάνω από το απομακρυσμένο ομοίωμα, η ακίδα σας θα καλύψει τη μερίδα του λέοντος από το σώμα της πάπιας, και θα καταλάβετε αμέσως πως πρέπει να αυξήσετε την προσκόπευση σας. Είναι πολύ σημαντικό, αν αστοχήσετε, να αυξήσετε ακόμη περισσότερο την προσκόπευση κατά τη δεύτερη βολή. Πολύ συχνά, οι κυνηγοί μπορεί να χάσουν τρεις συνεχόμενες βολές, επειδή νόμιζαν ότι είχαν τη σωστή προσκόπευση από την πρώτη βολή. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό για τις επόμενες βολές."
Παιχνίδια του μυαλού με την κάννη
Ο Gil Ash του OSP Shooting School (ospschool.com) προπονεί περισσότερους από 2.000 κυνηγούς κάθε χρόνο, οι οποίοι είναι στην η πλειοψηφία τους κυνηγοί πουλιών. Παρατηρεί ότι πολλοί κυνηγοί αστοχούν τη στιγμή που εστιάζουν στο στόχο και επωμίζουν το όπλο. Το πρόβλημα είναι ένας συνδυασμός οπτικής συγκέντρωσης, ιστορίας και μνήμης των μυών.
"Η πιο επίφοβη φράση στον γκιουμέ είναι: 'Εντάξει, έρχεται μια μονή - όλη δική σου.' Έχεις εντοπίσει την πάπια από 300 μέτρα και αστοχείς ενώ, απ' την άλλη, σ' ένα κυνήγι τρυγονιών, κάποιος φωνάζει ΠΑΝΩ ΣΟΥ ξαφνικά βλέπεις το πουλί να πετά πάνω από το κεφάλι σου, και το ρίχνεις αστραπιαία", λέει ο Ash. Η διαφορά μεταξύ των δύο βολών είναι ότι ο κυνηγός είχε στη διάθεση του πάρα πολύ χρόνο για να κοιτάζει κατά μήκος της κάννης, καθώς η πάπια έμπαινε, με αποτέλεσμα την αστοχία.
"Αν αντιλαμβανόμαστε υπερβολικά την παρουσία της κάννης το αποτέλεσμα είναι να παγώσουν τα πάντα και να προκληθεί αστοχία 99 στις εκατό φορές, και 99 στους εκατό ανθρώπους θα προσπαθήσουν να φέρουν ό' τι βλέπουν σε μία ευθεία," λέει ο Ash. Ο ίδιος πιστεύει ότι αυτό το πρόβλημα προκύπτει από τη χρήση στο παρελθόν ραβδόκαννων όπλων. Πολλοί κυνηγοί μεγάλωσαν με ένα αεροβόλο. Ο Ash πιστεύει ότι αυτό κάνει πολλούς κυνηγούς να προσπαθούν να στοχεύσουν μ' ένα κυνηγετικό όπλο όπως μ' ένα τουφέκι, αλλά η χρήση ενός λειόκαννου και ενός ραβδόκαννου είναι τόσο διαφορετικές όσο η μέρα με τη νύχτα.
