Και......ποιητης !
Μικρές απολαύσεις...
- Thread starter kurtzhaar
- Ημερομηνία δημιουργίας
D
dionisis
Δεν νομιζω οτι μπορω να περιγραψω ολα εκεινα που με γεμιζουν στο κυνηγι... Απο το καρδιοχτυπι που δεν σε αφηνει να κοιμηθεις οταν ακους το βορια να φυσα εξω στην πανσεληνο του Σεπτεμβρη αναμενοντας την επομενη τρυγονομερα μεχρι τα χρωματα του φθινοπωρου, την παχνη απο την ανασα μας, τα παγωμενα νερα, την απολυτη ηρεμια οταν κ οπου μπορεις να τη βρεις, τον ηχο απο το κουδουνι του σκυλου σου... Θα μπορουσα να γραφω σελιδας φερνοντας μια μια εποχη, κ ενα ενα κυνηγι στο μυαλο μου, αλλα αν θα επρεπε να διαλεξω μια για το κυνηγι κ μια για το ψαρεμα θα ελεγα...
Η στιγμη που πιανω το θηραμα στα χερια μου, που του στρωνω τα πουπουλα κ το χαζευω για λιγα δευτερολεπτα, οτι θηραμα κ αν ειναι αυτο...
κ η στιγμη που ακουω τα φρενα στο καλαμι να λυνουν η νιωθω το βαιο τραβηγμα του ψαριου στην πετονια κανοντας το να δειξει την δυναμη του κ φτανοντας την ανδρναλινη στα υψη μεχρι να καταφερεις να το δεις μπροστα σου...
Η στιγμη που πιανω το θηραμα στα χερια μου, που του στρωνω τα πουπουλα κ το χαζευω για λιγα δευτερολεπτα, οτι θηραμα κ αν ειναι αυτο...
κ η στιγμη που ακουω τα φρενα στο καλαμι να λυνουν η νιωθω το βαιο τραβηγμα του ψαριου στην πετονια κανοντας το να δειξει την δυναμη του κ φτανοντας την ανδρναλινη στα υψη μεχρι να καταφερεις να το δεις μπροστα σου...
Όλα όσα αναφέρετε είναι ιδιαίτερες στιγμές για όλους τους κυνηγούς και μας κάνουν να τις αναζητούμε κάθε χρόνο παρά τις δυσκολίες των καιρών και τις αντιξοότητες.
Εγώ θα αναφέρω δυο πολύ μικρά πράγματα που δεν έχουν αναφερθεί αλλά πάντα τα απολαμβάνω.
Πρώτο είναι αυτή η ιδιαίτερη μυρωδιά του κυνηγετικού εξοπλισμού. Αυτή η βαρια μίξη λαδιού, καπνας, καμμενης μπαρουτης, ιδρώτα, αίματος, μετάλλου, ξύλου... Όταν ανοίγω το ντουλάπι που έχω τα κυνηγετικά πάντα γεμίζω τα πνευμόνια μου με αυτή τη μυρωδιά. Με ταξιδεύει στη στιγμή που ανοίγω τη θήκη του καθαρισμενου και λαδωμενου οπλου, στη φωτιά τα παγωμένα πρωινά πριν το καρτέρι, στη μυρωδιά αμέσως μετά την τουφεκιά, στην κούραση από το ατέλειωτο περπάτημα..
Βέβαια οποιος/α μη κυνηγός θα σου πει ότι το ντουλάπι σου βρωμάει βέβαια!
Η άλλη στιγμή είναι όταν νύχτα ακόμη ανοίγω την πόρτα καταχείμωνο από τη ζεστη του σπιτιου να φύγω για κυνήγι. Αυτή η αίσθηση του παγωμένου αέρα στο πρόσωπο είναι πολύ αναζωογονητική.
Εγώ θα αναφέρω δυο πολύ μικρά πράγματα που δεν έχουν αναφερθεί αλλά πάντα τα απολαμβάνω.
Πρώτο είναι αυτή η ιδιαίτερη μυρωδιά του κυνηγετικού εξοπλισμού. Αυτή η βαρια μίξη λαδιού, καπνας, καμμενης μπαρουτης, ιδρώτα, αίματος, μετάλλου, ξύλου... Όταν ανοίγω το ντουλάπι που έχω τα κυνηγετικά πάντα γεμίζω τα πνευμόνια μου με αυτή τη μυρωδιά. Με ταξιδεύει στη στιγμή που ανοίγω τη θήκη του καθαρισμενου και λαδωμενου οπλου, στη φωτιά τα παγωμένα πρωινά πριν το καρτέρι, στη μυρωδιά αμέσως μετά την τουφεκιά, στην κούραση από το ατέλειωτο περπάτημα..
Βέβαια οποιος/α μη κυνηγός θα σου πει ότι το ντουλάπι σου βρωμάει βέβαια!
Η άλλη στιγμή είναι όταν νύχτα ακόμη ανοίγω την πόρτα καταχείμωνο από τη ζεστη του σπιτιου να φύγω για κυνήγι. Αυτή η αίσθηση του παγωμένου αέρα στο πρόσωπο είναι πολύ αναζωογονητική.