Καλησπέρα σε όλους,
Για λαγό στην Κυνουρία αφιέρωσα το Σάββατο 26/10. Κλασσικά ο θείος μου καβάλα στα σκυλιά στα ρέματα και εγώ σε ρόλο αλπινιστή στα καρτέρια ψηλά στις τσαγιές να περιμένω τον αυτιά, να βλέπω όλη την περιφέρεια και να απολαμβάνω τη μελωδία της δίωξης.
Παρέα μας και ένα συμπαθητικό γεροντάκι σχεδόν 80 χρονών πια, κλασσική φιγούρα παλιού κυνηγού με το καπέλο με τη γούνα στα αφτιά, με ταλαιπωρημένο πρόσωπο και όπλο που όμως δεν το βάζει κάτω... Τον βάλαμε σε ένα καρτέρι δίπλα στο αμάξι στην ενδιάμεση δημοσιά μεταξύ ρέματος και κορφών. Τα σκυλιά τα παίδεψε ο λαγός και μπόρεσαν να τον σηκώσουν μετά από 2 ώρες έρευνας.
Τον έκανε βουτηχτό μια κουτάβα και τον πήγαιναν και τα 3 καψούλι με τέτοιο συνεχόμενο γαύγισμα που ακουγόταν ένα συνεχές ηδονιστικό για κάθε λαγά ουρλιαχτό. Σε 3 λεπτά ο λαγός βγήκε στη δημοσιά και πήγαινε καρφί να περάσει από τον γεράκο και να πάρει το ρέμα να έρθει πάνω μου. Έβλεπα όλη τη φάση όπως ήμουν λοξά και πάνω...
Ο γεράκος κανονικά μπορούσε να τον δει τον λαγό από τα 30 μέτρα να έρχεται και να του ρίξει όσα ντουφέκια ήθελε. Αλλά η κακή του όραση και τα αργά του αντανακλαστικά έκαναν το λαγό σχεδόν να τον προσπεράσει και αμέσως να πάρει μια βαθιά γράνα με κλαριά και δεντράκια. Του έριξε μια ντουφεκιά στο γάμο του καραγκιόζη...
Ο λαγός έπεσε ξανά στο ρέμα και όσο και να τον ζόρισαν τα σκυλιά δεν ξανανέβηκε. Όταν κατέβηκα μου λέει "Τόσο δρόμο και ανέβηκε ο σατανάς από δίπλα μου, με ένα σάλτο πέρασε το δρόμο πάλι και ίσα που πρόλαβα να του ρίξω"... Που φυσικά δεν ίσχυε, αλλά έτσι το αντελήφθηκε... "Μη σκας μπάρμπα" του λέω, "εγώ δεν θα προλάβαινα να του ρίξω καν όπως πήγαινε και εκεί που βγήκε, το είδα"... Και γέλασε ολόκληρος...
