Ενα κυνηγετικό διήγημα για τους καλους φίλους, που δημοσίευσα σε κυπριακο φόρουμ προσφατα.
Γιατι κυνηγι δεν ειναι μονο το πατημα της σκανδαλης.......
Ο ΤΑΜΕΝΟΣ ΛΑΓΟΣ
Ειναι Σαββατο, Δεκεμβρης του 2014. Λυσσομαναει εξω ο αερας.Ενας βοριας που τρυπαει κοκκαλα μαζι με ψιλοβροχο. Το δελτιο καιρου δειχνει βροχες το βραδυ και οτι ο αερας θα ηρεμησει.
Εχει παει 5 το απογευμα. Τελειωσα κατα τις 4 με τα ξυλα.Ωρα να παω να ταισω τα σκυλια για αυριο.
Οι κορες μου με περιμενουν με χαρα στο κουμασι. Βλεπουν τα φωτα που αναβουν και παθαινουν σαν τρελες. Ετρεξαν καλα το πρωι σημερα, επαιξαν, ξασαλωσαν, μα και παλι οταν ερθει η ωρα να παω κοντα τους, τα ματια τους σπινθιριζουν.
Λενε οτι ο σκυλος ακολουθα αυτον που του δινει την ‘’ελευθερια’’ του και οχι οποιον τον ταιζει .Το πιστευω αυτο το παλιο γνωμικο.Αν και πιστευω οτι ο σκυλος ακολουθα αυτον που τον κερδιζει και οχι οποιον το εχει.
Ανοιγω τα κλουβια.Ορμανε και οι δυο πανω μου.Πριν κανουν οτι δηποτε αλλο ζητανε το χαδι μου.Ενα ελαφρυ κτυπημα στο μαγουλο και ενα χαδι, μια γλυκια κουβεντα.
Τι ναι κορουες μου?
Ειμαστε ετοιμοι για αυριο?Εχουμε αποστολη.Εχω ταξει εναν λαγο στην νεογεννητη μας κορη.Θα τα καταφερουμε?
Δεν μιλανε μα στα ματια μου λενε πολλα.Αρχιζουν το τρεξιμο και το παιγνιδι με μια αυτοπεποιθηση και μια χαρα που σε τρομαζει και σε κανει να αναρωτιεσε.Που την βρισκουν τοση αυτοπεποιθηση.
Μα ναι. Σκυλια ειναι. Παντα δινουν δυναμη και κουραγιο στ οαφεντικο τους εαν τα εχει αγαπησει.
Αυτα τα σκυλια εχουν ακουσει με υπομονη ολα τα προβληματα της ψυχης μου.Εχουν ξαπλοσει διπλα μου σε βουνα λιβαδια και εχουν ακουσει με υπομονη οτι βασανιζει το μυαλο μου....τις χαρες και τις λυπες μου. Καλα λεω οτι ειναι οτι πιο πιστο και αγνο μας εχει δωσει ο Θεος απ τα ζωντανα του.
Σου λενε τα παντα μεσα απ τα ματια τους.Διχως μιλια....μονο αγνη υσηχια και με μια τεραστια γαληνη στα ματια τους.
Του βαζω το φαγητο τους και τις αφηνω να φανε με την υσηχια τους.
Καθαριζω τα κλουβια τους και ελεχω τις κουβερτες τους.Θελω να κοιμηθουν ζεστα και να ναι δυνατες το χαραμα.
Καλο βραδυ αγαπες μου και καλο ξημερωμα.
Μπαινω στο σπιτι. Η ζεστασια απ το τζακι που σιγοκαιει αγκαλιαζει γλυκα το προσωπο.
Ο γιος μου παιζει μπροστα απ το τζακι και η γυναικα θυλαζει την μικρη.
Ο μικρος τιναζεται με δυναμη λες και εχει εχει αποκοιμηθει καιεχει αργησει για την δουλεια
Παπα....να σασουμε τες χαρτουτσιες μας?
Ναι λεβέντη μου, να πλυθω και ερχομαι.
Τους δινω απο ενα φιλι......η ματια μου μενει στην μικρη που θηλαζει. Το προσωπακι της φωτιζεται απο το αμυδρό φως του τζακιου. Ειναι χωσμενη στην γλυκια αγκαλια της μανας της, οπως τα πουλια που γενιουνται και χωνονται ολα μαζι στην φωλια τους, νιωθοντας την ασφαλεια και την ζεστασια της.
Τι αθωα και αγνα που ειναι τα παιδια. Γενιουνται τοσο δα, αδυναμα και ευαλωτα και ερχονται σε εναν κοσμο γεματο αγωνα και δυσκολιες. Και εσυ πρεπει να εισαι διπλα τους απ την στιγμη που τα φερνει η Μανα τους στον κοσμο για να τα στρατεψεις σωστα και σταθερα...μεχρι να κανουν την δικη τους οικογενεια....μεχρι να ερθει η ωρα αυτα να φροντισουν εσενα.
Με την ακρη του ματιου μου βλεπω την αγωνια στα ματια του μικρου.......εχει μαθει πια....καθε Σαββατο τετοια ωρα ετοιμαζουμε τα πραγματα μας για το κυνηγι.
Ετσι δεν ξεκινησαμε ολοι? Και γω ολη μερα εκει ειχα το μυαλο μου. Στο κυνηγι. Που θα βρω τον λαγο που εταξα στην κορη μου.Γεννηθηκε ολες και ολες 4 μερες πριν.Και της ειπα με το που την πηρα στην αγκαλια μου .Την Κυριακη αγαπη μου θα σου φερω και σενα εναν λαγο.
Σιγουρα πρεπει να τον ψαξω σε μερη που στραγγουν ευκολα και κοβει ο αερας.Δεν τον νοιαζει τοσο να βρεχετε απ την βροχη οσο να του κτυπα ο παγωμενος βοριας η να ‘’κολυμπαει’’ στο νερο.
Του την σπαει ακομη το συνεχομενο σταξιμο των σταγονων της βροχης απο τους θαμνους οτα ναυτη σταματησει.
Ολα αυτα σκεφτομαι...οταν με συνεφερνει η φωνη του μικρου ξανα......Παπα ...ατε.....
Περνω το γιλεκο και το οπλο με την θηκη του.Περνω και το ναυλον με τις χαρτουτσιες.Ποτε δεν τις αφηνω στο γιλεκο.Της βγαζω και της ξαναβαζω παντα την παραμονη του κυνηγιου.
Τα βαζω ολα στο χαλι.Εχει ηδη ερθει κοντα μου και περνει το γιλεκο.Εγω να της βαλω εγω να της βαλω φωναζει ολο χαρα.
Τις χωριζω σε ταπες και πιστονια.Μετρα τες του λεω.Δεκα θα βαλεις στην αριστερη θηκη και δεκα στην δεξια
Ενα....δυο...τρια.....μετραει και βαζει στην τσεπη του γιλεκου και βλεπεις την χαρα στο προσωπακι του......οπως τοτε που ειμουνα εγω στην θεση του και ετοιμαζα εγω τα πραγματα του μπαμπα και του παππου μου.
Ανοιγω την θηκη του οπλου.Η μυρωδια απ το λαδι διαχεετε στο δωματιο.Το βλεπω μπροστα μου.Το πρωτο δικο μου οπλο......ενα απλο πλαγιοκαννο ........ενα λαγοντουφεκο απλο που το κρατας και μυριζει κυνηγι.... το βλεπω και ανυπομονω να ξημερωσει
Τελειωσαμε τσιακο μου, λεω στον μικρο.Σιγουρα θα φερουμε λαγο αυριο αφου εσυ με βοηθησες να φτιαξω τα πραγματα.
Χαμογελαει ....του αρεσει πολυ να με βοηθα σε οτι κανω
Εχει φαι ....ακουω την γυναικα να λεει.... ελα να σου βαλω.
Οχι αστο...θα περασω απ τον καφενε κανα μισαωρο και θα ερθω.
Φευγω για τον καφενε. Ο αερας εξακολουθει αλλα εχει γινει υποφερτος.
Μπαινω μεσα.
Καλησπεραα. Αδειος ο καφενες.Ειναι σχεδον 8 η ωρα. Δυο χωριανοι παιζουν ακομη ταβλι....Ρωταει ο καφετζης.... καφε??
Οχι.Βαλε μια μινιατουρα.
Καθομαι στην ακρη κοντα στο παραθυρο. Βλεπω τον γερο τον Κωνσταντη .....δεν τον ειχα προσεξει οταν μπηκα......παππου ελα κοντα του φωναζω.
Μεγαλος κυνηγος στα νιατα του.Και σημερα ακομη βγαζει την αδεια για να παει μια- δυο φορες, σε τοπους που χει χιλιοπερπατησει...ξερει που καθονται....δεν εχει πια ποδια η σκυλια...αλλα αναλογα της εποχης σου λεει που θα τον βρεις.....κτυπαει ενα – δυο λαγους αναλογος ποσες φορες θα παει και πναζει η καρκια του.
Ερχετε , καθετε διπλα μου.Το προσωπο του γεματο ρυτιδες που σου λενε ιστοριες και βασανα για το ποσο παλεψε και το τι περασε στην ζωη του.
Στριβει τσιγαρο....στριβω και γω
Εισαι καλα γιε μου με ρωτα.
Ναι παππου, πε μουεσυ τα δικα σου.
Τι να σου κερασω.Εγω εννα πιω μιαν κοφτη. Να σου φερω τζιε εσενα?
Οι λεβεντη μου.....τουτος ο ζαχαρης εν με αφηνει ουτε να το δοκιμασω.......Τι να σου πω εγω γιε μου.....ειμαι με τους ζωντανους... και το ρυτιδιασμενο προσωπο του χαμογελαει ......που θα παεις αυριο....με ρωταει κοφτα......ετσι κανει παντα.....φευγει την κουβεντα απο πανω του....τον κτυπησε ασχημα η μοιρα και δνε θελει να τα σκεφτετε.
Λοαρκαζω να παω ψηλα παππου.... δεξια της κακοσκαλας... που πανω πουτην βρυση του Γιωρκου.
Τζιμεσα εννα τον εβρω...τζιε εταξα τον της κορης μου...
Καλα τα εφκαλες γιε μου.Τζιαμε θα τον εβρεις.... τζιε ειπαμεν αα. Σημαθκιαζε καλα τζιε μεν σιασιαρεις.
Σηκωνετε ο γερος να φυγει.......φευγω και γω....τον περνω ως την πορτα και κανω για το σπιτι.......
Γιατι κυνηγι δεν ειναι μονο το πατημα της σκανδαλης.......
Ο ΤΑΜΕΝΟΣ ΛΑΓΟΣ
Ειναι Σαββατο, Δεκεμβρης του 2014. Λυσσομαναει εξω ο αερας.Ενας βοριας που τρυπαει κοκκαλα μαζι με ψιλοβροχο. Το δελτιο καιρου δειχνει βροχες το βραδυ και οτι ο αερας θα ηρεμησει.
Εχει παει 5 το απογευμα. Τελειωσα κατα τις 4 με τα ξυλα.Ωρα να παω να ταισω τα σκυλια για αυριο.
Οι κορες μου με περιμενουν με χαρα στο κουμασι. Βλεπουν τα φωτα που αναβουν και παθαινουν σαν τρελες. Ετρεξαν καλα το πρωι σημερα, επαιξαν, ξασαλωσαν, μα και παλι οταν ερθει η ωρα να παω κοντα τους, τα ματια τους σπινθιριζουν.
Λενε οτι ο σκυλος ακολουθα αυτον που του δινει την ‘’ελευθερια’’ του και οχι οποιον τον ταιζει .Το πιστευω αυτο το παλιο γνωμικο.Αν και πιστευω οτι ο σκυλος ακολουθα αυτον που τον κερδιζει και οχι οποιον το εχει.
Ανοιγω τα κλουβια.Ορμανε και οι δυο πανω μου.Πριν κανουν οτι δηποτε αλλο ζητανε το χαδι μου.Ενα ελαφρυ κτυπημα στο μαγουλο και ενα χαδι, μια γλυκια κουβεντα.
Τι ναι κορουες μου?
Ειμαστε ετοιμοι για αυριο?Εχουμε αποστολη.Εχω ταξει εναν λαγο στην νεογεννητη μας κορη.Θα τα καταφερουμε?
Δεν μιλανε μα στα ματια μου λενε πολλα.Αρχιζουν το τρεξιμο και το παιγνιδι με μια αυτοπεποιθηση και μια χαρα που σε τρομαζει και σε κανει να αναρωτιεσε.Που την βρισκουν τοση αυτοπεποιθηση.
Μα ναι. Σκυλια ειναι. Παντα δινουν δυναμη και κουραγιο στ οαφεντικο τους εαν τα εχει αγαπησει.
Αυτα τα σκυλια εχουν ακουσει με υπομονη ολα τα προβληματα της ψυχης μου.Εχουν ξαπλοσει διπλα μου σε βουνα λιβαδια και εχουν ακουσει με υπομονη οτι βασανιζει το μυαλο μου....τις χαρες και τις λυπες μου. Καλα λεω οτι ειναι οτι πιο πιστο και αγνο μας εχει δωσει ο Θεος απ τα ζωντανα του.
Σου λενε τα παντα μεσα απ τα ματια τους.Διχως μιλια....μονο αγνη υσηχια και με μια τεραστια γαληνη στα ματια τους.
Του βαζω το φαγητο τους και τις αφηνω να φανε με την υσηχια τους.
Καθαριζω τα κλουβια τους και ελεχω τις κουβερτες τους.Θελω να κοιμηθουν ζεστα και να ναι δυνατες το χαραμα.
Καλο βραδυ αγαπες μου και καλο ξημερωμα.
Μπαινω στο σπιτι. Η ζεστασια απ το τζακι που σιγοκαιει αγκαλιαζει γλυκα το προσωπο.
Ο γιος μου παιζει μπροστα απ το τζακι και η γυναικα θυλαζει την μικρη.
Ο μικρος τιναζεται με δυναμη λες και εχει εχει αποκοιμηθει καιεχει αργησει για την δουλεια
Παπα....να σασουμε τες χαρτουτσιες μας?
Ναι λεβέντη μου, να πλυθω και ερχομαι.
Τους δινω απο ενα φιλι......η ματια μου μενει στην μικρη που θηλαζει. Το προσωπακι της φωτιζεται απο το αμυδρό φως του τζακιου. Ειναι χωσμενη στην γλυκια αγκαλια της μανας της, οπως τα πουλια που γενιουνται και χωνονται ολα μαζι στην φωλια τους, νιωθοντας την ασφαλεια και την ζεστασια της.
Τι αθωα και αγνα που ειναι τα παιδια. Γενιουνται τοσο δα, αδυναμα και ευαλωτα και ερχονται σε εναν κοσμο γεματο αγωνα και δυσκολιες. Και εσυ πρεπει να εισαι διπλα τους απ την στιγμη που τα φερνει η Μανα τους στον κοσμο για να τα στρατεψεις σωστα και σταθερα...μεχρι να κανουν την δικη τους οικογενεια....μεχρι να ερθει η ωρα αυτα να φροντισουν εσενα.
Με την ακρη του ματιου μου βλεπω την αγωνια στα ματια του μικρου.......εχει μαθει πια....καθε Σαββατο τετοια ωρα ετοιμαζουμε τα πραγματα μας για το κυνηγι.
Ετσι δεν ξεκινησαμε ολοι? Και γω ολη μερα εκει ειχα το μυαλο μου. Στο κυνηγι. Που θα βρω τον λαγο που εταξα στην κορη μου.Γεννηθηκε ολες και ολες 4 μερες πριν.Και της ειπα με το που την πηρα στην αγκαλια μου .Την Κυριακη αγαπη μου θα σου φερω και σενα εναν λαγο.
Σιγουρα πρεπει να τον ψαξω σε μερη που στραγγουν ευκολα και κοβει ο αερας.Δεν τον νοιαζει τοσο να βρεχετε απ την βροχη οσο να του κτυπα ο παγωμενος βοριας η να ‘’κολυμπαει’’ στο νερο.
Του την σπαει ακομη το συνεχομενο σταξιμο των σταγονων της βροχης απο τους θαμνους οτα ναυτη σταματησει.
Ολα αυτα σκεφτομαι...οταν με συνεφερνει η φωνη του μικρου ξανα......Παπα ...ατε.....
Περνω το γιλεκο και το οπλο με την θηκη του.Περνω και το ναυλον με τις χαρτουτσιες.Ποτε δεν τις αφηνω στο γιλεκο.Της βγαζω και της ξαναβαζω παντα την παραμονη του κυνηγιου.
Τα βαζω ολα στο χαλι.Εχει ηδη ερθει κοντα μου και περνει το γιλεκο.Εγω να της βαλω εγω να της βαλω φωναζει ολο χαρα.
Τις χωριζω σε ταπες και πιστονια.Μετρα τες του λεω.Δεκα θα βαλεις στην αριστερη θηκη και δεκα στην δεξια
Ενα....δυο...τρια.....μετραει και βαζει στην τσεπη του γιλεκου και βλεπεις την χαρα στο προσωπακι του......οπως τοτε που ειμουνα εγω στην θεση του και ετοιμαζα εγω τα πραγματα του μπαμπα και του παππου μου.
Ανοιγω την θηκη του οπλου.Η μυρωδια απ το λαδι διαχεετε στο δωματιο.Το βλεπω μπροστα μου.Το πρωτο δικο μου οπλο......ενα απλο πλαγιοκαννο ........ενα λαγοντουφεκο απλο που το κρατας και μυριζει κυνηγι.... το βλεπω και ανυπομονω να ξημερωσει
Τελειωσαμε τσιακο μου, λεω στον μικρο.Σιγουρα θα φερουμε λαγο αυριο αφου εσυ με βοηθησες να φτιαξω τα πραγματα.
Χαμογελαει ....του αρεσει πολυ να με βοηθα σε οτι κανω
Εχει φαι ....ακουω την γυναικα να λεει.... ελα να σου βαλω.
Οχι αστο...θα περασω απ τον καφενε κανα μισαωρο και θα ερθω.
Φευγω για τον καφενε. Ο αερας εξακολουθει αλλα εχει γινει υποφερτος.
Μπαινω μεσα.
Καλησπεραα. Αδειος ο καφενες.Ειναι σχεδον 8 η ωρα. Δυο χωριανοι παιζουν ακομη ταβλι....Ρωταει ο καφετζης.... καφε??
Οχι.Βαλε μια μινιατουρα.
Καθομαι στην ακρη κοντα στο παραθυρο. Βλεπω τον γερο τον Κωνσταντη .....δεν τον ειχα προσεξει οταν μπηκα......παππου ελα κοντα του φωναζω.
Μεγαλος κυνηγος στα νιατα του.Και σημερα ακομη βγαζει την αδεια για να παει μια- δυο φορες, σε τοπους που χει χιλιοπερπατησει...ξερει που καθονται....δεν εχει πια ποδια η σκυλια...αλλα αναλογα της εποχης σου λεει που θα τον βρεις.....κτυπαει ενα – δυο λαγους αναλογος ποσες φορες θα παει και πναζει η καρκια του.
Ερχετε , καθετε διπλα μου.Το προσωπο του γεματο ρυτιδες που σου λενε ιστοριες και βασανα για το ποσο παλεψε και το τι περασε στην ζωη του.
Στριβει τσιγαρο....στριβω και γω
Εισαι καλα γιε μου με ρωτα.
Ναι παππου, πε μουεσυ τα δικα σου.
Τι να σου κερασω.Εγω εννα πιω μιαν κοφτη. Να σου φερω τζιε εσενα?
Οι λεβεντη μου.....τουτος ο ζαχαρης εν με αφηνει ουτε να το δοκιμασω.......Τι να σου πω εγω γιε μου.....ειμαι με τους ζωντανους... και το ρυτιδιασμενο προσωπο του χαμογελαει ......που θα παεις αυριο....με ρωταει κοφτα......ετσι κανει παντα.....φευγει την κουβεντα απο πανω του....τον κτυπησε ασχημα η μοιρα και δνε θελει να τα σκεφτετε.
Λοαρκαζω να παω ψηλα παππου.... δεξια της κακοσκαλας... που πανω πουτην βρυση του Γιωρκου.
Τζιμεσα εννα τον εβρω...τζιε εταξα τον της κορης μου...
Καλα τα εφκαλες γιε μου.Τζιαμε θα τον εβρεις.... τζιε ειπαμεν αα. Σημαθκιαζε καλα τζιε μεν σιασιαρεις.
Σηκωνετε ο γερος να φυγει.......φευγω και γω....τον περνω ως την πορτα και κανω για το σπιτι.......
