Καλησπέρα..Αυτό, που χτίζουμε σπίτια για παιδιά και εγγόνια, κάνουμε σχέδια για αυτά, για το μέλλον τους... Να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, 2 ευρώ στην τράπεζα, να μπορούν να ξεκινήσουν τη ζωή τους, χρυσαφικά ρολόγια κειμήλια να περάσουν από γενιά σε γενιά... Δεν είναι πολύ ειρωνικό; Τι να τα κάνουν όλα αυτά, σε έναν πλανήτη μη κατοικήσιμο πια; Δεν είναι επιστημονική φαντασία, δεν πρόκειται για μετά- αποκαλυπτικό σενάριο... Όντως παίζει να είμαστε η τελευταία γενιά ανθρώπων πάνω στον πλανήτη Γη. Κι αν δεν λυπομουν τα μικρά παιδιά, θα σκεφτόμουν στωικά "έτσι πρέπει να γίνει. Αυτό μας αξίζει..." Κανείς δεν θα λυπηθεί αν εκλείψουμε ως είδος να το ξέρετε... Κι αν ο πλανήτης είχε συνείδηση, απλά θα ανυπομονούσε για αυτό. Να μας ξεφορτωθεί. Να επέλθει η ισορροπία. Ένα μικρό διάλειμμα ήμασταν στην ιστορία του πλανήτη. Ήρθαμε τελευταίοι, θα εκλείψουμε από τους πρώτους, τουλάχιστον όσο αφορά τα θηλαστικά.