Θυμάμαι τον παππού μου (από αυτόν κόλλησα το μικρόβιο ) , όταν πήγαινε με την παρέα του για λαγό στην Μάνδρα και σχεδόν πάντα γύρναγε με κανα δυο λαγούς.
Ήταν αυτονόητο τότε ο λαγός να κρεμαστεί στο καπό του αυτοκινήτου , να περάσουν από τουλάχιστον δυο τρία καφενεία , να κεράσουν τσίπουρα τα φιλαράκια τους και να εισπράξουν τον θαυμασμό τους και τα μπράβο.
Πιτσιρικάς ήμουν τότε και θυμάμαι τους άλλους οδηγούς των αυτοκινήτων να τους αναβοσβήνουν τα φώτα όταν καταλάβαιναν ότι στο καπό ήταν λαγοί.
Τότε δεν υπήρχε φατσοβιβλίο ούτε φόρουμ ούτε τίποτα.
Κανείς δεν μπορούσε τότε να διανοηθεί ότι θα μπορούσε κάποιος να τους χαρακτηρίσει επιδειξίες.
Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν.
Σήμερα αντί να αισθανόμαστε υπερήφανοι για την κάρπωση μας πρέπει να ντρεπόμαστε και να τα κρύβουμε.
Επίσης έχουμε και ένα άλλο φαινόμενο .......τους δικαστές του πληκτρολογίου.
Στους ανθρώπους πλέον περισσεύει η υποκρισία.Το πρωί σκοτώνουν στο καρτέρι μπεκάτσες και το βράδυ βγαίνουν και κατακρίνουν τους καρτεριτζήδες .
Εχουν το καλύτερο κασετοφωνάκι το οποίο πάντα ξεμένει απο μπαταρίες , αλλά είναι φοβεροί πολέμιοι κάθε παρανομίας.
Εγω δεν βάζω πλέον φωτογραφίες γιατί όλη αυτή η κατάσταση με κάνει και αισθάνομαι ¨΄αβολα" .
Ομως από την στιγμή που ήρθε η εξέλιξη και έχουμε τα φόρουμ , τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ και δεν υφίστανται πλέον κανένας λόγος να περιφέρουμε τους λαγούς στα καπό , δεν νομίζω ότι είναι κακό να δείχνουμε τα θηράματα .
Εννοείται ότι οι αριθμοί των θηραμάτων δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα όρια που έχει θεσπίσει η Ελληνική νομοθεσία.