Ένα είναι το σίγουρο, οι εξ αποστάσεως γνώμες είναι "κατά προσέγγιση" της πραγματικότητας.
Ο μόνος που μπορεί να έχει πλήρη άποψη είναι ο ιδιοκτήτης που ζει καθημερινά τον σκύλο του, γνωρίζει το ιστορικό του, τον ψυχισμό του, την ιδιοσυγκρασία του, την εκπαιδευτική του εξέλιξη. Θα πρέπει όμως να έχει και τις γνώσεις για την σωστή διάγνωση και θεραπεία.
Τα δυναμιτάκια θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα ακόμη και σε ενήλικο σκύλο με εμπειρία εκατοντάδων πυροβολισμών ετησίως. Εξαρτάται από το τι προϋπήρχε στον ψυχισμό του και τις συνθήκες τις στιγμής. Δηλαδή μερικοί ασυνήθιστοι δυνατοί κρότοι θα μπορούσαν να βγάλουν στην επιφάνεια ένα πρόβλημα που ποτέ δεν θα εμφανιζόταν.
Αυτού του είδους οι φοβίες είναι εύκολα αναστρέψιμες. Πρώτα θα πρέπει να εξαλείψουμε τις καταστάσεις που πιθανόν προκαλούν ένα ασταθές περιβάλλον στο σκύλο. Για τον δικό σου σκύλο θα μπορούσε να ήταν η στέρηση της παρουσίας σου (γάμος κλπ), η διαμονή του με άλλο άτομο, η συσσώρευση "ενέργειας" αφού δεν κυνήγησε τον πρώτο χρόνο κλπ κλπ. Όλα αυτά που γράφω είναι υποθέσεις (από τα λίγα που έγραψες) εσύ μπορείς να βρεις για διόρθωση πολλούς άλλους λόγους που χρειάζεται για να είναι ήρεμος και ψυχικά ισορροπημένος ο σκύλος σου.
Το επόμενο βήμα: Ανάλογα με την σημερινή κατάσταση του σκύλου, άρα και την δική σου απόφαση, θα πρέπει να επιλεγεί μεταξύ των:
α) Την προαναφερθείσα κλασσική μέθοδο "θεραπείας" ενός κροτόφοβου σκύλου και
β) Την "απομυθοποίηση" κρότων που προκάλεσαν φόβο. Αυτό θα μπορεί να γίνει με την βοήθεια του κυνηγητικού πάθους προς το θήραμα.
Θα αγοράσεις μερικές εξάδες ορτύκια που να πετούν πολύ καλά για να προλαβαίνουν να απομακρύνονται από τον σκύλο. Διάλεξε μία περιοχή που δεν ακούγονται πυροβολισμοί. Βάζε κάθε μέρα από 5-6 ορτύκια το πρωί (και μέρα παρά μέρα 1-2 το απόγευμα) σε θαμνάκια που θα τα μαρκάρεις με μία χαρτοπετσέτα έτσι που να εντοπίζονται από απόσταση. Πάρε δύο φίλους σου, καλούς σκοπευτές, και συμβούλεψε τους να παίρνουν θέσεις αριστερά και δεξιά από τους θάμνους με τα πουλιά έτσι που να ντουφεκούν σε απόσταση 20-25μ. από τον σκύλο. Όσο λιγότερες ντουφεκιές τόσο καλύτερα, Άφηνε τον να κάνει "ελεύθερο απόρτ". Μη κάνεις διορθώσεις που αφορούν έρευνα και απόρτ, να το αισθάνεται σαν διασκέδαση.
Σκοπός της μεθόδου αυτής είναι να καταλάβει πως οι ντουφεκιές αποφέρουν "δώρα". Αν στις πρώτες δείχνει κάποιες ανησυχίες δείξε αδιαφορία και καθυστέρησε λίγο την προσέγγιση του επόμενου θάμνου, ψάχνοντας αλλού. Αν η ανησυχία είναι εντονότερη (αλλά ο σκύλος παραμένει ελεγχόμενος) μη πυροβολήσετε στο δεύτερο ξεπέταγμα αλλά αφήστε τον σκύλο να ακολουθεί την πορεία του πουλιού και να το ξαναψάξει. Αν το ξεσηκώσει μια - δυο φορές χωρίς να μπορεί να το πιάσει θα έχει "μανιάσει" τόσο που η ντουφεκιά θα του φανεί "σωτήρια" προκειμένου να βάλει στο στόμα το ορτύκι. ΑΝ διαπιστώσεις πως αδιαφορεί για το θήραμα και τρέπεται σε φυγή θα πρέπει να σταματήσεις αμέσως και να ακολουθήσεις την κλασσική μέθοδο.