Κροτοφοβία

καλησπερα και καλη χρονια.

Χαιρετιζω την παρεα και ακολουθως πςας γραφω για τα προβληματα που αντιμετωπιζω. εχω ενα αρςενικο κοκερ 14 μηνων κ πηγαινα τακτικα βολτα στο βουνο παντα με ντουφεκι(εριχνα ντουφεκιες χωρις αποτελεσματα αφου δεν ειχε πουλια) ο σκυλος δν παρουσιαζε κανενα φοβο.επαιζε γυρω μου,αδιαφορουσε για τη ντουφεκια(ουτε φοβοταν ουτε απομακρυνοταν). Πριν περιπου 2 εβδομαδες ομως και ενω ηταν με τον πατερα μου στο βουνο(σημειωνω ο πατερας μου εχει παντα το ντουφεκι μαζι ακομα κ μανιτες να μαζευει)πεταχτηκε μια μπεκατσα, τη ντουφεκισε με ενα ντουμπλε κ ο σκυλος ενω ηταν στα 20 μετρα δεξια απο τη γραμμη πυρος χαθηκε απο μπροστα του. Εξαφανιστηκε. Αποτελεσμα? Τον βρηκα 12 ωρες μετα στις 9 το βραδυ 5 χμ μακρια απο εκει που κηνυγουσε ο πατερας μου. Απο εκεινη την μερα εβλεπε ντουφεκι κ ετρεμε. Ακουγε τη ντουφεκια κ γυρνουσε πισω στο αμαξι. Φοβομουν μην τον ξαναχασω κ ετσι πηγα μονο αλλες 2 φορες στο βουνο να ντουφεκισω για να παρατηρησω τη συμπεριφορα του. Αποτελεσμα απογοητευτικο. Ειχα χασει τον υπνο μου απο τη στεναχωρια. Προσπαθουσα οταν ετρωγε να χτυπαω κατσαρολες για να συνηθισει το θορυβο κ καμια φορα εριχνα κ κανενα δυναμιτακι αρκετα μακρια του να ακουστει το μπαμ. Σιγα σιγα αρχισε να συνηθιζει το θορυβο. Δεν ετρεμε στο μπαμ, αλλα οταν κρατουσα ντουφεκι εμπαινε γρηγορα στο σπιτακι του κ ερχοταν κοντα μου με χιλια παρακαλια. Ολα αυτα μεχρι εχθες που αποφασισα να παω για κηνυγι με ενα φιλο που εχει ενα αρσενικο σπρινγκερακι. Φτασαμε στο βουνο, εβλεπε το αλλο σκυλι εξω απο το αμαξι κ επειδη ειχαμε καραμπινες δν εβγαινε. Τον αρπαξα κ τον εβαλα με το ζορι.(η μοναδικη φορα που του εκανα κατι με το ζορι εκεινη την μερα). Βγηκε εξω επαιξε ξεθαρεψε και ηταν κανονικα μαζι μας 20 μετρα πιο μπροστα. Στην 1η ντουφεκια εφυγε πισω κ με κοιτουσε πισω απο ενα θαμνο. Με τα πολλα ηρθε κοντα μου του εδωσα λιχουδια κ το καθησυχασα. Προχωρησαμε κ εμενε γενικα πισω. Στη 2-3 ντουφεκια κ ενω ειχαμε προχωρησει 2 χμ εφυγε πισω. Τον φωναζα χωρις αποτελεσμα. Υπεθεσα οτι ειναι στο αμαξι, γυρισα τον βρηκα εκει τον χαιδεψα κ αποφασισα να συνεχισω να τον προσπαθησω ακομα λιγο. Οσο περνουσε η ωρα κ ενω εμενε πισω, ολο κ πιο ευκολα ερχοταν κοντα μου. Εβλεπε κ το αλλο σκυλι κ επαιρνε θαρρος κ μετα απο λιγο πηγαινε κ μπροστα. Στην 1η τσιχλα που χτυπησα ( τη βρηκε το μαθημενο σπρινγκερ) του την εδωσα να τη μυρισει! Την μυρισε αλλα δεν εδειξε κανενα ενδιαφερον ή παθος. Ουτε τη πηρε στο στο στομα του. Του την εκρυβα κ δεν δεν εμπαινε να τη ψαξει(σημειωνω οτι ζωντανα πουλια δεκαωχτουρες,σπουργιτια ακομα και κοτες τις κυνηγαει). Συνεχισαμε το κηνυγι-εκπαιδευση κ ο σκυλος ενω ακουγε ντουφεκιες ηταν κοντα μου. Δεν εξαφανιζοταν κ οταν τον φωναζα ερχοταν διπλα μου. Ειχαν περασει 2 ωρες κ αποφασισαμε να παμε στο περασμα. Εκει ο σκυλος ηταν παντα κοντα μου, απομακρυνοταν τον φωναζα κ ερχοταν. Τον εβαλα σε ακινησια 15 λεπτα κ καθοταν διπλα μου ακουνητος κ δν τρομαζε οταν σηκωνα το οπλο. Του εδωσα την εντολη ελευθεριας κ γυρνουσε κοντα μου επαιζε με το αλλο σκυλι αλλα δν εφευγε κ ενω ειχαμε ριξει 2 ντουφεκιες σε δυο κοτσιφες. Μετα απο λιγο κ ενω πριν 1 λεπτο ειχα ντουφεκισει ο σκυλος εκανε κατι που με εξεπληξε. Ενω καθοταν σε αποσταση 6 μετρων ησυχος κ με κοιτουσε χωρις να φοβαται τις ντουφεκες ηρθε απο μονος του πανω στα ποδια μου!!!! Τον χαιδεψα κ τον επιβραβευσα. Δεν περιμενα τετοια αντιδραση.

Μετα απο τα γεγονοτα λοιπον παραθετω τις ερωτησεις μου:

1) εχω ελπιδες να στρωσω το σκυλι; Τι να κανω; Κανω κατι τελειως λαθος;

2) με προβληματιζει οτι δν δειχνει ενδιαφερον για νεκρα θηραματα. Του εβαλα το αιμα κ τη τσιχλα στο στομα αλλα δν εδειξε κατι. Σκεφτομαι να του κρυψω ορτυκι που ειναι ζωντανο κ να ριξω με ψευτικο αποκριατικο πιστολι κ να τον βαλω να ψαξει να το βρει. Θα κανω καλα?

3)δυστυχως δεν τα εκανα νωριτερα διοτι λογω υποχρεωσεων αφησα το σκυλο στον πατερα μου να του μαθει να κηνυγαει(παλιας σχολης κ γνωμης οτι θα μαθει μονο του),οποτε με το μαλακο μη βαρατε.

Ευχαριστω, Νικος
 
Φίλε Νίκο δεν σου γράφω για να απαντήσω αλλά για να προσθέσω οτι έχω πάθει ακριβώς το ίδιο πράγμα, με ίδιες συμπεριφορές που περιγράφεις..
Έχω ένα springer 20 μηνών, βγαίναμε στο βουνό απο όταν ήταν 4 μηνών. Λόγω γάμου-προετοιμασία κατοικίας δεν έβγαλα άδεια την πρώτη χρονιά που θα μπορούσε ο σκυλάκος να βγει και να εξοικειωθει στην ντουφεκιά απο μικρός(δεν είχε δείξει ίχνος προβλήματος σε θορύβους). Το περασμένο Πάσχα ακούγοντας δυναμιτάκια ο σκύλος ταράχτηκε. Κι ερχόμαστε στην φετινή χρονιά όπου ακούει δύο ντουφεκιές χωρίς αποτέλεσμα θηράματος κι ο σκύλος σαστίζει. Άλλη μία λίγο μετά ενώ συνέχιζε να ψάχνει με ενδιαφέρον και ο σκύλος εξαφανίζεται. Μένω εκεί που ήμουν και περίμενα φωνάζοντας κάθε λεπτό. Ηρθε μετά απο 45 λεπτά με το κεφάλι κάτω(δεν του έδωσα την προσοχή μου πέρα απο ένα μπράβο που γύρισε). Περπατώντας για το αυτοκίνητο έφυγε σφαίρα κι έκατσε απο κάτω όσο έλυνα το όπλο και μόλις άνοιξα την κλούβα μπήκε μέσα πριν προλάβω να το καταλάβω. Εκτοτε όποτε πάμε κάπου όσο δένω το όπλο δεν βγαίνει απο το κλουβί, μόλις ετοιμαστώ και του πώ πάμε, βγαίνει. Ψάχνει με έντονο ενδιαφέρον και χώνεται παντού. Μόλις ακούσει ντουφέκι άλλου μακριά έρχεται μπροστά μου και ανεβαίνει στα πόδια μου, τον κατεβάζω του λέω όλα καλά και συνεχίζουμε αλλά δεν απομακρύνεται περισσότερο του μέτρου. Αν δει να σηκώνω το όπλο κάθεται κάτω και με κοιτάζει περιμένει τον θόρυβο(δεν τρέμει) αν δεν ρίξω σηκώνεται έρχεται πάλι κι ανεβαίνει πάνω μου(έχω επιλέξει να αδιαφορώ όταν το κάνει αυτό) συνεχίζουμε να περπατάμε μειώνεται το ενδιαφέρον του να ψάξει και αν ρίξω δεν φέυγει αλλά δεν τρελαίνεται κιόλας (δυστυχώς θήραμα δεν έχω πάρει ίσως γιατί έχω πολύ το νου μου στο σκύλο) μόλις πλησιάσουμε στο αυτοκίνητο σφαιρα σε αυτό και απο κάτω.. Η αγάπη μου για την φύση υπήρχε απο μικρό παιδί, η ασχολία με το κυνήγι ήρθε απο τον πρώτο μου σκύλο (springer πάλι ίδιος πατέρας), ειλικρινά προσπαθώ κι εγώ να το λύσω το θέμα με υπομονή αλλά βελτίωση δεν βλέπω μεγάλη.. Μακάρι να μπορεί να βοηθήσει κάποιος..

Υ.Γ Αν δεν κολάει το θέμα μου με του Νίκου ζητώ συγγνώμη και εννοείτε να μεταφερθεί.. Ευχαριστώ πολύ Βασίλης
 
Γεια σου βασιλη και χρονια πολλα.
Με αυτα που γραφεις ειναι σα να φωτογραφιζεις τη συμπεριφορα του σκυλου μου σε μεγαλο βαθμο. Εχεις πανω κατω τα ιδια προβληματα με μενα. Τη μοναδικη βελτιωση την ειδα οταν πηγα μαζι με πιο εμπειρο σκυλο κ ο δικος μου επαιρνε θαρρος κ στο τελος της μερας ηταν τελειως αδιαφορος στη ντουφεκια. Την επομενη μερα ομως αρχισε σιγα σιγα τα ιδια παλι. Εχω μια αποκριατικη καραμπινα με καψουλια κ ακομα κ αυτη τη φοβαται. Σημειωνω οτι σημερα του εβαλα ορτυκι χωρις να κραταω οπλο κ το βρηκε το πηρε στο στομα απαιξε,το αρπαξε, το αφηνε το ξαναεπαιρνε. Δεν μου το εφερε πιο πολυ το περιεργαζοταν. Πηγα κοντα του του το πηρα τον χαιδεψα κ το ξαναπεταξα μακρια. Το εχασα γιατι μπηκε μεσα σε ψηλη βλαστηση πρασιναδας. Ο σκυλος το βρηκε αμεσως, το πηρε παλι στο στομα του. Μετα αποφασισα να παρω την αποκριατικη καραμπινουλα. Εριξα με ενα καψουλι πεταξα το πουλι μακρια(για να συνδυασει το μπαμ με το πουλι) κ ο σκυλος δεν εδειξε ενδιαφερον, φοβοταν το ντουφεκι. Με τα παρακαλια ηρθε κ το βρηκε,ομως με πολυ προσπαθεια κ με μια επιφυλαξη για τη καραμπινα που κρατουσα. Του εδωσα λιχουδια του πηρα το πουλι κ τον ανεβασα σπιτι. Απο τη μια χαρηκα που πηρε πουλι στο στομα του(δεν το ειχε ξανακανει με σκοτωμενο) απο την αλλη στεναχωριεμαο γιατι ο φοβος του τον φρεναρει πολυ στην εξελιξη.
Ευχαριστω, νικος.
 
Δεν είμαι ειδικός, αλλά από τα λίγα που γνωρίζω είναι να βγάζετε συχνά τα σκυλάκια σας χωρίς όπλο. Να έχουν πολλές συναντήσεις θηραμάτων ώστε πρώτα από όλα να αποκτήσουν κυνηγετικό πάθος. Μετά θα ακολουθήσει η προετοιμασία στην τουφεκιά...
 
Η πλάκα είναι πως με τις συναντήσεις θηραμάτων είχε πολύ καλή τύχη και περίσσιο ενδιαφέρον να τα βρει. Πήγαινα συχνά στο Αιγάλεω που έχει πέρδικες.. Τις πήγαινε κοντά και όταν σηκωνόντουσαν κλαφούναγε κιόλας και τις πήγαινε απο πίσω.. Μένω στο Λαγονήσι εδω και 6 μήνες και η επαφή με το βουνό είναι πιο έυκολη υπόθεση πια! Αλλά δεν βρίσκουμε έυκολα θήραμα (δεν ξέρω τουλάχιστον που να πάω) Θέλω να διευκρινήσω πως περισσότερο με νοιάζει η επαφή μου και η συνεργασία με τον σκυλάκο μου παρά το θήραμα και η κάρπωση..
Φίλε Νίκο έχω περάσει μεγάλη στεναχώρια με την όλη συμπεριφορά του σκύλου γιατί
α) έχω απο την αρχή αφιερώσει πολλά για να πάνε όλα κατ' ευχήν
β) αυτός είναι το ενδιαφέρον μου να βγούμε στα βουνά
γ) έχασα τον προηγούμενο σκύλο μου απο νάρκωση μόλις 2.5 χρονών και όλα τα παραπάνω ήταν ανύπαρκτα (ελπίζω να καταλαβαίνεται..)
Πάντως πιστεύω θα έρθει η στιγμή που θα επανέλθουν και θα ξεχάσουν..
 
Καλή χρονιά…θέλω να σε ρωτήσω κάποια πράγματα,σε τι επίπεδο εκπαίδευσης είναι ο σκύλος;Ήταν έτοιμος για κυνήγι;Πόσο καιρό τον έχεις εσύ και πόσο ο πατέρας σου;Γιατί έριχνες στις αρχες ενώ δεν είχε πουλιά;Είσαι σίγουρος ότι δεν έγινε κάτι περίεργο με την τουφεκιά του πατέρα σου;Γιατί το τράβηξες με το ζόρι έστω και μία φορά;Γιατι πήγες για κυνήγι πάλι και παρόλο που φοβόταν συνέχιζες με αρκετές τουφεκιές ξανά και ξανά;Γιατί προσπάθησες σε ένα φοβισμένο σκύλο να δώσεις θήραμα και αίμα;;;;;;;Γιατί τον καθησύχαζές και επιβράβευες ενώ φοβόταν;Γιατί πήρες σκύλο από μάνα που δεν κυνηγάει και πατέρα που δεν ξέρεις αν κυνηγάει; Αν απαντήσεις σε όλα αυτά ίσως βρεις κάποιες αιτίες!!!
 
Ο Νίκο; μου απάντησε το παρακάτω κείμενο


Γιωργο,

1)ο σκυλος εχει ενα καλο επιπεδο εκπαιδευσης. Ειναι υπακουος, παιρνει ευκολα νεα εντολη. Δεν απορταρει στη τελεια εκδοχη αλλα φερνει τα παιχνιδια του ή ενα νταμυ που του εχω κοντα μου.

2)Αν δεν τον πηγαινα για κηνυγι τωρα που ειναι 14 μηνων κ σε ενα μηνα κλεινει η σεζον ποτε θα τον πηγαινα;

3) εγω τον εχω 1 χρονο ο πατερας μου 1 μηνα. Τον πηρε γιατι ελειπα λογω δουλειας εξωτερικο. Τωρα παλι εγω τον εχω

4)εριχνα σε καμια τσιχλα που πεταριζε απλα δν ετυχε να επαιρνα. Δεν εριχνα στον αερα χωρις λογο.

5) Δεν εγινε τιποτα περιεργο με τη ντουφεκια ειμαι σιγουρος.

6)αγκαλια τον πηρα κ τον εβγαλα απο το αμαξι, δεν το χτυπησα ουτε του φωναξα.

7) πηγα για κυνηγι για να δω τη συμπεριφορα του. Οταν ειδα οτι φοβοταν εγκατελειψα στο πρωτο μισαωρο. Ξαναπηγα με το σκυλι του φιλου μου οποτε κ εδειξε σημαδια βελτιωσης.

8)εδωσα θηραμα γιατι ετσι μου ειπαν φιλοι κηνυγοι. Να μυρισει το θηραμα να ξυπνησουν τα ενστικτα,μου ειπαν.

9) γιατι να μην τον καθησυχαζω; Τι επρεπε να κανω αφου φοβοταν; Προσπαθησα να τον ηρεμησω.

10) τον πηρα διοτι ηταν για πωληση κ τελευταια στιγμη ακυρωθηκε. Ηταν 4 μηνων κ μου χαριστηκε γιατι υπηρχε προβλημα να κρατηθει κιαλλο απο τον ιδιοκτητη. Ηξερα οτι μπορει να μη ´βγεί´ Κηνυγος ή να παιδευτω πολυ ομως κανει καταπληκτικη συντροφια.
 
Καταρχάς να ξεκαθαρίσω πως όλα αυτά τα ‘γιατί’ τα έγραψα καλοπροαίρετα δεν έχω κάποια διάθεση κακοπροαίρετης κριτικής,επίσης αυτά που γράφω είναι η δική μου οπτική και προσέγγιση στο θέμα σκύλος χωρίς να έχω την απαίτηση να τα ασπαστείς(δεν θεωρώ πως είναι νόμος αλλά η γνώμη μου).

nikou85 wrote:
1)ο σκυλος εχει ενα καλο επιπεδο εκπαιδευσης. Ειναι υπακουος, παιρνει ευκολα νεα εντολη. Δεν απορταρει στη τελεια εκδοχη αλλα φερνει τα παιχνιδια του ή ενα νταμυ που του εχω κοντα μου.

Ένας σκύλος για να βγει στο κυνήγι πρέπει η εκπαίδευση του να είναι τελειωμένη και να τα κάνει όλα σωστά και όχι περίπου σωστά…γιατί μετά το περίπου σωστά γίνεται λάθος!

nikou85 wrote:
2)Αν δεν τον πηγαινα για κηνυγι τωρα που ειναι 14 μηνων κ σε ενα μηνα κλεινει η σεζον ποτε θα τον πηγαινα;

Δεν βάζουμε σαν κριτήριο την ηλικία αλλά το επίπεδο του σκύλου,θα τον πήγαινες όταν θα είναι έτοιμος έστω και του χρόνου!

nikou85 wrote:
3) εγω τον εχω 1 χρονο ο πατερας μου 1 μηνα. Τον πηρε γιατι ελειπα λογω δουλειας εξωτερικο. Τωρα παλι εγω τον εχω

Εάν δεν φερόταν στον σκύλο με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο τον έχεις εκπαιδεύσει εσύ,ο σκύλος να ξέρεις πως βρισκόταν σε σύγχυση και άρχισε να δοκιμάζει τα όρια του,εαν υπήρχαν έστω και αυτό τον ένα μήνα.Ειδικά εάν τον βόλευε κιόλας τον σκύλο να δοκιμάζει τα όρια γιατί αναφέρεις κιόλας πως διαφέρουν οι απόψεις στο θέμα σκύλος με τον πατέρα σου!

nikou85 wrote:
4)εριχνα σε καμια τσιχλα που πεταριζε απλα δν ετυχε να επαιρνα. Δεν εριχνα στον αερα χωρις λογο.

Αναφέρεις εσύ πως ”(εριχνα ντουφεκιες χωρις αποτελεσματα αφου δεν ειχε πουλια) ” και ίσως το ερμήνευσα λάθος αλλά έτσι έγραψες.

nikou85 wrote:
6)αγκαλια τον πηρα κ τον εβγαλα απο το αμαξι, δεν το χτυπησα ουτε του φωναξα.

Αναφέρεις εσύ πως ”Τον αρπαξα κ τον εβαλα με το ζορι” και ίσως το ερμήνευσα λάθος αλλά έτσι έγραψες.

nikou85 wrote:
7) πηγα για κυνηγι για να δω τη συμπεριφορα του. Οταν ειδα οτι φοβοταν εγκατελειψα στο πρωτο μισαωρο. Ξαναπηγα με το σκυλι του φιλου μου οποτε κ εδειξε σημαδια βελτιωσης.

Αναφέρεις εσύ πως μετά το γεγονός του πατέρα σου όποτε έβλεπε τουφέκι έτρεμε και όταν άκουγε τουφεκιά γυρνούσε στο αμάξι και έτσι αποφάσισες να το πας άλλες δυο φόρες(όχι μία αλλά δύο) στις οποίες απογοητεύτηκες.Μετά με τον φίλο σου..αναφέρεις ότι στην πρώτη τουφεκιά τρόμαξε και πήγε πίσω απο ένα θάμνο,μετά απο 2 χιλιόμετρα και αφού έιχατε ρίξει 2-3 τουφεκιές πάλι τα ίδια…!Μετά ψιλοξεθάρεψε και στην πρώτη τσίχλα που χτύπησες(και άλλη τουφεκιά) έδειξε αδιαφορία και απογοητεύτηκες και έκανες διάφορα τεχνάσματα(λάθος) μήπως και τον παρασύρει το πάθος.Μετά αναφέρεις πως συνεχίσατε τις τουφεκιές και ο σκύλος δεν εξαφανιζόταν…και αποφασίσατε μετά απο δύο ώρες να πάτε για πέρασμα.Ρίξατε δύο τουφεκιές σε κοτσύφια και ο σκύλος μετά ήρθε στα πόδια σου που σε εξέπληξε.Όλα αυτά δεν σου φαίνονται κάπως υπερβολικά;Σε πλήθος;Άσε τον τρόπο απλά σε πλήθος;

nikou85 wrote:
)εδωσα θηραμα γιατι ετσι μου ειπαν φιλοι κηνυγοι. Να μυρισει το θηραμα να ξυπνησουν τα ενστικτα,μου ειπαν.

Αν ο σκύλος έχει κυνηγςτικά ένστικτα θα βγούν στην επιφάνεια σίγουρα,με την σωστή εκπαίδευση θα φανερωθούν και θα τα διοχετεύσεις προς όφελος σου σε οποιαδήποτε ηλικία και αν γίνει αυτό.Θα σου πω την άποψη μου για κάτι…αν κάποιος είναι 40 χρόνια ταξιτζής ή οδηγά 40 χρόνια δεν σημαίνει πως είναι και καλος οδηγός απαραίτητα,έχει μια εμπειρία προφανώς….αλλά μπορεί να είναι λάθος εμπειρία!Αν θες να μάθεις να οδηγάς καλό θα είναι να πας σε ένα δάσκαλο οδήγησης,και πρόσεξε όχι σε όποιον να είναι,αλλά σε έναν υπεύθυνο σοβαρό τίμιο αξιόλογο με πολύ καλά αποτελέσματα.

nikou85 wrote:
γιατι να μην τον καθησυχαζω; Τι επρεπε να κανω αφου φοβοταν; Προσπαθησα να τον ηρεμησω.

Αναφέρεις πως όταν χανόταν και τον έβρισκες τον ηρεμούσες και τον χάιδευες και όταν στο καρτέρι ήρθε στα πόδια σου τον επιβράβευσες και τον χάιδεψες…ξέρεις τι είπες στον σκύλο με όλα αυτά;;;;Μπράβο σου που φοβάσαι..όποτε φοβάσαι εγώ θα είμαι εδώ να σε επιβραβέυω που φοβάσαι και να σε χαιδέυω…ΛΑΘΟΣ. Όταν ένας σκύλος φοβάται ποτέ δεν τον επιβραβέυουμε ,αδιαφορούμε κάνουμε σαν να μην συμβαίνει,δεν τον κοιτάμε καν…και το λάθος που κάνουν όλοι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι ρίχνουν και κοιτάζουν τον σκύλο τι θα κάνει…ότι χειρότερο μεταφέρεις στον σκύλο το άγχος και το στρες….και τον παρασύρεις στο να συμπεριφερθεί περίεργα.Πάνω από όλα πρώτα έχουμε προετοιμάσει τον σκύλο σε όποιο θέμα μπορεί να έχει και αφού είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες θα το εκτελεί τότε και μόνο τότε το βγάζουμε στον κυνηγότοπο.
 
  • Like
Reactions: jnp
Ο Νίκος έγραψε

Γιωργο καταρχας σευχαριστω για τις απαντησεις κ τον χρονο σου. Και μονο που αφιερωνειςς χρονο για να γραφεις δειχνει το ενδιαφερον σου. Σε καμια περιπτωση δεν θεωρω κακοπροαιρετα τα σχολια σου αλλα και εγω οτι εκανα το εκανα απο αγαπη για το σκυλο και το κηνυγι. Και να μη βγει κηνυγοσκυλο ουτε θα το παρατησω ουτε θα το χαρισω για να μην το ταιζω τσαμπα οπως καποιοι εκτος φορουμ μπυ ειπαν.

Τωρα στο προκειμενο. Πηγα αλλες 2 φορες μετα το περιστατικο εξαφανισης. Μια μονος μου με ενα φιλο χωρις σκυλι και μαλιστα εφυγα με τα ποδια απο το εξοχικο κ πηγα στο βουμο(πολυ κοντα γυρω στα 2 χμ). Στη 2η ντουφεκια ενεινε πισω με κοιταζε, ηρθε κοντα μου του ειπα παμε να ανεβουνε τη πλαγια κ εκανε πως ερχεται αλλα δυστυχως δεν ακολουθησε. Τον εψαχνα τον φωναζα ζωρος αποτελεσμα. Πηρα τηλ σπιτι κ οσκυλος ειχε επιστρεψει εκει. Συνεχισα το κηνυγι μονος κ πταν γυρια αδιαφορησα οπως λες. Δεν του εδινα καμια σημασια. Κ ο σκυλος εκανε παιχνιδια για να του δωσω σημασια. Εγω τπτ εκεινη την ημερα.

μετα ξαναπηγα Με το πιο εμπειρο σπρινγκερ φιλου οποτε και ειδα την καποια βελτιωση. Δεν αδιαφορουσα αλλα τον επιβραβευα κ τον καθησυχαζα κ επειδη ειδα αποτελεσμα νομιζα οτι αυτη ειναι η σωστη συμπεριφορα. Δεν γνωριζα οτι θελει αδιαφορια.

Πηγαινα και εριχνα 2-3-5 ντουφεκιες τη φορα γιατι ετσι μου ειπαν καποιοι κηνυγοι φιλοι που τα δικα τους ειχαν το ιδιο φοβο κ με την επαναληψη και επιβραβευςη το ξεπερασαν (σπρινγκερ απο γονεις κηνυγους)

αποτι καταλαβα κανω πολλα λαθη. Τι πρεπει να κανω για σωσω κατι αν σωζεται? σημερα δοκιμασα να του βαλω ορτυκι χωρις οπλο. Το βρηκΕ το πηρε στο στομα, επαιξε, το περιεργαστηκε , το μυρισε. Δεν μου το εφερε αλλα οηγα του το πηρα το πεταξα αλλες 2-3 φορες κ το βρηκε καθε φορα κ το οηρε στο στομα του. Δεν εχει ξαναπιασει ουτε νεκρο πουλι στο στομα του. Πρωτη φορα σημερα που του κινισε το ενδοαφερον το ζωντανο θηραμα. Εκανα καλα;
 
Αυτό που αναφέρεις το να το αφήσεις το σκυλάκι γιατί δεν κυνηγάει ή φοβάται κλπ κλπ είναι απόψεις και ιδέες κάποιων ανεγκέφαλων και ανεύθυνων…έχω και εγώ σκυλιά τα οποία δεν είναι ικανά για κυνηγόσκυλα αλλά τα φροντίζω όπως όλα!Εγώ θα προσπαθούσα να λύσω το πρόβλημα χωρίς να ασχοληθώ με κάτι άλλο!Η σωστή μέθοδος είναι με κάποιο πιστόλι κρότου πριν εμφανιστείς για να του δώσεις το φαγητό του να ρίχνεις και αμέσως να εμφανίζεσαι με το φαγητό!Κάνοντας σαν να μην συμβαίνει τίποτα,σαν να μην ακούστηκε ήχος,απλά του δίνεις το φαγητό του..δεν τον κοιτάζεις να δεις αν φοβήθηκε!Αν το κάνεις σωστά και ο σκύλος δεν έχει καποιο νευρολογικό πρόβλημα λογικά μετά από μια εβδομάδα θα ακούει τον ήχο και θα βγαίνει χαρούμενο περιμένοντας τον φαγητό.Πρόσεξε μην ρίχνεις προς την μεριά του σκύλου αλλά προς την αντίθετη γιατί έτσι μειώνεται λίγο η ένταση.Στην αρχή θα ρίξεις από μακρινή απόσταση τον πρώτο καιρό,αν βελτιώνεται σταδιακά θα μειώνεις την απόσταση μέχρι να φτάσεις να ρίξεις ενώ είσαι δίπλα του.ΠΡΟΣΟΧΗ σταδιακά όχι μέσα σε δύο μέρες,αν δεις ότι κατοχυρώνεις την μακρινή απόσταση και δεν φοβάται τότε σιγά σιγά πας πιο κοντά..το ξαναλέω ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ!Αν φτάσεις να ρίχνεις δίπλα του ξανακάνεις όλη την διαδικασία και με όπλο κανονικό…ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΛΙ ΣΤΑΔΙΑΚΑ!ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΥΤΟ!Επίσης μην δοκιμάσεις να ρίξεις ενώ του πετάς κάποιο θήραμα για να τον παρασύρει το πάθος,ή να του βάλεις κάποιο θήραμα να ξεσηκώσει και τότε να ρίξεις…ακροβατείς στο να περάσεις σε θηραματοφοβία!
 
Αυτο που περιγραφεις το εκανα περιπου ετςι εχθες. Με το που ακουσε το καψουλι (ετρωγε εκεινη την ωρα)και ενω ημουν 7 μετρα μακρια του, δεν τον κοιτουσα κ εριξα προς την αντιθετη μερια σταματησε να τρωει. Πηγαινε κοντα μου μακρια μου, γυρνουσε αλλα δν συνεχισε να τρωει. Μπηκα μεσα του αφησα 10 λεπτα το φαγητο. Κ μετα του το πηρα χωρις να του δωσω σημασια. Δεν εφαγε αλλο.

σημερα θα το κανω οπως περιγραφεις. Πρωτα καψουλι κ μετα φαγητο.

με το ορτυκι και χωρις οπλο να το επαναλαβω ή οχι?
 
Και όπως σου έγραψα στο τέλος....να μην ρίξεις συνδυάζοντας με θήραμα...τελικά δεν σε πρόλαβα έριξες
Εριξα γιωργο μια φορα με αποκριατικο. Ξαναηρθε στο θηραμα βεβαια αλλα πιο δυσκολα....δεν το επιχειρω ξανα μεχρι να δω εξελιξη στο φοβο με τη μεθοδο που με συμβουλεψες
 
Πρέπει να γίνεται έτσι όπως σου περιέγραψα όχι κάπως έτσι γιατί είναι λάθος.Δεν ταίζεις και ρίχνεις γιατί έτσι χαλάς κα ιτην τελευταία σου ελπίδα για βελτίωση,δηλαδή το φαγητό.Δεν σε βλέπει,ρίχνεις και ύστερα εμφανίζεσαι με το φαγητό!Τα 7 μέτρα είναι πολύ κοντά,θα άρχιζα από 40+ μέτρα και θα είχα φτάσει στα 7 μετά από 10 μέρες να φανταστείς,και όταν θα ξεκινούσα με το όπλο πάλι από τα 40+!Όσο για το ορτύκι επειδή και αυτό πρέπει να γίνεται με σωστή μέθοδο και όχι έτσι ακριβώς προς το παρών άστο,προσπάθησε να φτιάξεις το θέμα με τον πυροβολισμό και μετά αυτό,γιατί αλλιώς θα είναι άνευ ουσίας !
 
Αν δεν σας ενοχλεί, ο τίτλος του θέματος έγινε γενικά "Κροτοφοβία ή Αδιαφορία;" ώστε να μην συγκεκριμενοποιηθεί για μια φυλή αφού το πιθανότερο είναι να απασχολεί και άλλους συναδέλφους ανεξαρτήτως φυλής.
Ευχαριστώ
 
Last edited:
Χρήστο, καλημέρα
Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για αδιαφορία, το θέμα θα μπορούσε να είχε τίτλο ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΑ το αν εμφανίστηκε σε κουτάβι ή ενήλικο - εξ αρχής ή εκ των υστέρων δεν έχει καμία σημασία.
Επίσης η πρότασή σου για την απόκτηση πρώτα κυνηγητικού πάθους και μετά η ντουφεκιά, ΊΣΩΣ να ωφελούσε έναν ισορροπημένο σκύλο. Σε ένα ήδη κροτόφοβο, όταν μετά τον εντοπισμό και ξεπέταγμα ακολουθήσει πυροβολισμός, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προκαλέσει και θηραματοφοβία ή για να το πω σωστότερα να μυρίζει θήραμα και να αλλάζει δρόμο. Εδώ έχουμε μία προβληματική συμπεριφορά που θα πρέπει να εντοπιστούν οι αιτίες. Επειδή από γενετικό ιστορικό δεν έχουμε πληροφορίες αλλά και στις δύο περιπτώσεις το πρόβλημα εμφανίστηκε "ξαφνικά" και χωρίς αιτία (έτσι νομίζουν) θα πρέπει να δουλέψουν μόνο διορθωτικά. Για μένα το πρόβλημα είναι φανερό: έκαναν ημιτελή προετοιμασία για ένα ισχυρό ερέθισμα που ο ψυχισμός τους (με τις όποιες μεταβολές του στον χρόνο) δεν άντεξε. Το κυριότερο λάθος που γίνεται με τα σκυλιά μας, και κυρίως από κυνηγούς που ανησυχούν για την κροτοφοβία, είναι πως σε ανώριμη ηλικία, χωρίς προετοιμασία, μερικές φορές παντελώς "βάρβαρα" προσπαθούν να εξοικειώσουν τα κουτάβια. Αφού διαπιστώσουν πως δεν φοβούνται τα αφήνουν χωρίς συνεχείς "υπενθυμίσεις" και μετά από μήνες τα βγάζουν στο κυνήγι. Αν ο ψυχισμός του νεαρού σκύλου έχει αλλάξει (π.χ. μια επικείμενη περίοδος, αλλαγή ιδιοκτήτη κλπ) πυκνοί πυροβολισμοί σε ορυκότοπους ή τσιχλοκυνήγια, ή μερικές διπλοντουφεκιές είναι αρκετές να δημιουργήσουν μία μεγάλη ή μικρότερη φοβία.
Θα μεταφέρω και την δική μου απάντηση από το e-Artemis εδώ για ενημέρωση και του Billy
 
Η ερώτηση μου για την καταγωγή του δεν έγινε από περιέργεια. Πολλά Κόκερ (κυρίως από πρώην ανατολικές χώρες) έχουν αυτή την συμπεριφορά λόγω πολύ κακής εκτροφής. Επειδή δεν γνωρίζεις αν προέρχεται από τέτοιες εκτροφές, η συμβουλή μου είναι να το προσπαθήσεις. Προσωπικά δεν θα το προσπαθούσα, αλλά και δεν θα το είχα επιλέξει ποτέ.

Όπως στο περιγράφει ο Γιώργος (Κλασική εξάρτηση ή κοινώς Πείραμα Παβλόφ) είναι η μέθοδος που χρησιμοποιώ για την εξοικείωση των κουταβιών μου αφού προηγουμένως έχουν εθιστεί σε διάφορους καθημερινούς θορύβους. Στην περίπτωση, όμως, “θεραπείας” ενός ήδη κροτόφοβου σκύλου είναι προτιμότερο να γίνεται κατά την ώρα της λήψεις της τροφής και μάλιστα στις πρώτες μπουκιές, όταν η επιθυμία είναι στο μάξιμουμ. Θα σου πρότεινα να αρχίσεις αφού δεν έχει φάει για μια – δυο μέρες ο σκύλος. Αυτό θα πρέπει να επαναλαμβάνετε για 5-6 φορές την ημέρα, οπότε θα πρέπει να μοιράσεις την ημερήσια ποσότητα σε ανάλογες δόσεις. Να έχεις τον σκύλο σε ανοιχτό χώρο αλλά περιορισμένο, έτσι που να μην μπορεί να απομακρυνθεί πολύ από την τροφή. Η απόσταση που θα ξεκινήσει ένας βοηθός τον πυροβολισμό θα εξαρτηθεί από το πόσο άντεξε στις πρώτες σου δοκιμές, πάντως μακρύτερα από τα 20μ. Πρέπει να είσαι κοντά στον σκύλο για να βλέπεις τις αντιδράσεις του αλλά θα δείχνεις παγερά αδιάφορος. Η δική σου ηρεμία είναι αυτή που θα πείσει τον σκύλο πως δεν συμβαίνει κάτι ανησυχητικό. Έστω και αν δείχνεις ήρεμος, αν ανησυχείς για την αντίδρασή του θα το ερμηνεύσει ως ανησυχία προς τον πυροβολισμό. Κάνε κάτι π.χ. μιλά στο κινητό με τον βοηθό και πες του πότε να πυροβολήσει, συνέχισε να του μιλάς μέχρι να ηρεμήσει ο σκύλος.

Ένας μονός πυροβολισμός μπορεί να είναι ανεκτός σε μικρή απόσταση ενώ ένας διπλός να μην είναι ανεκτός ούτε από 50μ. γιαυτό μη το δοκιμάσεις αν δεν αποκατασταθεί πλήρως ο σκύλος.

Για το χρονικό διάστημα που θα χρειαστείς για την διόρθωση, μη τον πας για κυνήγι, ασχολήσου πολύ με την βασική υπακοή και άλλες δραστηριότητες που θα τον εκτονώνουν δημιουργικά και συγχρόνως θα χτίζουν καλή σχέση.

Η επαφή με νεκρό ή ζωντανό θήραμα θα γίνει όποτε ο σκύλος είναι έτοιμος για κυνήγι.
 
Back
Top