Αναγνώριση Μανιταριών

Στην Σαββατιατικη εξόρμηση μας αποζημίωσαν οι μακρολεπιωτες. Καταναλώθηκαν το ίδιο βράδυ ως σνίτσελ και στο φούρνο με καλό λευκό κρασί και μικρή δυστυχώς παρέα. Από τα νοστιμοτερα μανιτάρια κατ εμέ!!!
 

Attachments

  • IMG_20201031_093846.jpg
    IMG_20201031_093846.jpg
    220,1 KB · Προβολές: 23
  • IMG_20201031_085805.jpg
    IMG_20201031_085805.jpg
    243,6 KB · Προβολές: 23
  • IMG_20201031_112818.jpg
    IMG_20201031_112818.jpg
    407,7 KB · Προβολές: 24
Στην προσφατη εξόρμηση στην Αιτωλοακαρνανία και σε υψόμετρο 500-550 μ.

Καλημέρα. Συγνώμη για την αργοπορημένη απάντηση. Τα μωβ είναι ρούσσουλες. Οι ρούσσουλες είναι μεγάλη οικογένεια με αρκετά εδώδιμα. Τα συγκεκριμένα είναι ίσως Russula sanguinaria. Μπορεί και Russula luteotacta.
Το άλλο καρπόσωμα είναι πιθανότατα Russula delica ή lactarius piperatus αν στην τομή έτρεξε γαλακτώδες υγρό.
 
Δεν γνωρίζω από μανιτάρια, αν και θα ήθελα να μάθω, αλλά τα συγκεκριμένα ήταν εντυπωσιακά. Στη φωτο φαίνονται τα μισά της αποικίας. View attachment 18039
Τα μανιτάρια αυτά είναι armillaria tabescens ή armillaria mellea. Δεν έχεις φωτογραφία από την κάτω πλευρά. Αν είχαν δαχτυλίδι mellea, αν όχι tabescens.
 
Στην πρώτη φωτογραφία, μαζί με τον καίσαρα (amanita ceaserea) έχεις πιθανότατα και μία ακόμη russula delica. Είναι πολύ συχνή η εμφάνιση του συγκεκριμένου είδους αυτή την εποχή, σε μεγάλους αριθμούς, τόσο στα ελατοδάση όσο και στα πευκοδάση. Τα αγαπούν πολύ οι Κύπριοι συλλέκτες, αλλά προσωπικά τα θεωρώ αδιάφορα γευστικά και δεν τα μαζεύω .
 
Πρώτη φορα τα μαζεύω τοσο ανοιχτά και μου φαινονται λιγο σκληρα σαν πετσί στο επανω μερος
Να τα μαγειρέψω η τσάμπα ο κόπος ;

View attachment 18014
Δημήτρη καλημέρα. Ξεραίνονται από επάνω καθώς στεγνώνουν. Αυτός δεν είναι λόγος για να μην τα καταναλώσεις. Απλώς είναι υποδεέστερα σαφώς γευστικά, από ότι είναι φρέσκα. Εγώ σε αυτή την κατάσταση δεν τα μαζεύω και τα αφήνω, να ρίξουν τα σπόρια τους για την επόμενη σαιζόν.
 
Ο λακτάριος που κρατάς είναι πιθανότατα Ο salmonicolor. Είναι αυτός που κατα κύριο λόγο συναντάμε αυτή την περίοδο στα ελατοδάση. Καλύτερος γευστικά είναι σίγουρα ο sanguiflus και ο semisanguiflus, όπως και ο deliciosus , που βγαίνουν σε πευκοδάση αλλά και σε κουμαριές .
 
Χθεσινή εξόρμηση για τσίχλες και κυριαρίνες, σε συνδυασμό με μανιταροεξόρμηση. Αποτέλεσμα μία τσίχλα, η μόνη που έδωσε περιθώριο τουφεκιάς το πρωί στις μαύρες και μία κυριαρίνα πιυ δυστυχώς απολέσθει, λόγω σημείου πτώσης, μέσα σε ντυμένα και παρά την προσπάθεια ανάκτησης. Μία κουρούνα εστάλει στον κουρουνοπαράδεισο, με 9άρια παρακαλώ. Απόσταση 20-25 μέτρα, με 2 εύστοχες τουφεκιές. Όσο για μανιτάρια, μαζεύτηκαν αγαπημένα είδη. Πρώτα οι αγαπημένες infudibulicybe geotropa, μετά τα κορυφαία pleyrotus eryngii και λίγα agaricus campestris και 4 τελευταία agaricus urinascens. Στην συνέχεια αλλαγή τόπου και συγκομιδή φρεσκότατων cantharrelus cibarius και Cantharellus pallens. Τέλος νέα αλλαγή τόπου για μερικά άγρια pleyrotus ostreatus, τα οποία όμως τώρα ξεκίναγαν , οπότε περιορίστηκα σε λίγες cliticybe odora ( οι μικρές πετρόλ χρώματος, που φαίνονται στο καλάθι) οι οποίες μοσχομυρίζουν γλυκάνισο. Καλή συνέχεια σε όλους μας, με τις δυσκολίες των νέων μέτρων.
 

Attachments

  • 20201105_153157.jpg
    20201105_153157.jpg
    656,3 KB · Προβολές: 36
  • 20201105_081312.jpg
    20201105_081312.jpg
    422,9 KB · Προβολές: 36
  • 20201105_142856.jpg
    20201105_142856.jpg
    328 KB · Προβολές: 35
  • 20201105_065029.jpg
    20201105_065029.jpg
    382,7 KB · Προβολές: 35
  • 20201105_142251.jpg
    20201105_142251.jpg
    596,2 KB · Προβολές: 36
Σημερινή εξόρμηση πέριξ της Αττικής, με δύσκολο καιρό λόγω ανέμου κυρίως, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα γινόταν. Τελευταίες εικόνες από τα βουνά μας που αρχίζουν και ομορφαίνουν, βάζοντας τα χειμερινά τους χρώματα και αρώματα.
Με πολύ ομίχλη μαζεύτηκαν κάποιοι καλοί μεζέδες και ρίχνοντας υψόμετρο και τα χόρτα , που τόσο πολύ θα μας λείψουν το επόμενο διάστημα. Γύρισα σπίτι και δεν ήμουν χαρούμενος όπως τις άλλες φορές προφανώς επειδή ήξερα ότι θα αργήσω να ξαναεπισκεφθω τα βουνά που τόσο αγαπώ.
 

Attachments

  • DSC01821.JPG
    DSC01821.JPG
    377,7 KB · Προβολές: 34
  • DSC01819.JPG
    DSC01819.JPG
    344,9 KB · Προβολές: 34
Θα μπορούσε να είναι το Amanita ovoidea το οποίο θεωρείται φαγώσιμο το συνάντησα σήμερα σε πευκοδάσος με υψόμετρο περίπου 150m.
Αλλά μοιάζει επίσης με όλα τα υπόλοιπα Amanita sp. (A. virosa , A. verna , A. proxima και ενδεχομένως και κάποια ακόμα είδη που δεν γνωρίζω) που είναι θανατηφόρα και δεν το μάζεψα.
Αν έχω κάνει εμφανές λάθος καλό είναι να γίνει διόρθωση...
Βάζω φωτογραφία για να υπάρχει στο αρχείο φωτογραφιών του forum με τα μανιτάρια. :)
 

Attachments

  • DSC00416.JPG
    DSC00416.JPG
    424,4 KB · Προβολές: 12
  • DSC00418.JPG
    DSC00418.JPG
    243,1 KB · Προβολές: 16
  • DSC00415.JPG
    DSC00415.JPG
    245,8 KB · Προβολές: 16
Η συγκεκριμένη οικογένεια χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Εγώ ασχολούμαι μόνο με τα καισαρικα και τα άλλα απλώς τα παρατηρώ.
Νίκο ακριβώς το ίδιο κάνω και εγώ! ... κάποιες φορές μπορεί να προσπαθήσω να αναγνωρίσω και το είδος, αλλά ποτέ δεν τα μαζεύω!
 
Νίκο ακριβώς το ίδιο κάνω και εγώ! ... κάποιες φορές μπορεί να προσπαθήσω να αναγνωρίσω και το είδος, αλλά ποτέ δεν τα μαζεύω!
Το έψαξα λίγο καλύτερα και τελικά οι περισσότερες πιθανότητες είναι να πρόκειται για το Amanita proxima.
 
Back
Top