Σαν Σήμερα...

Νομίζω το έχουμε ξανασυζητήσει και παλιότερα.
Είμαστε ίσως ο μόνος λαός που γιορτάζει την έναρξη πολέμων και όχι την λήξη τους. Γιατί και την 25η Μαρτίου το ίδιο συμβαίνει.
Καταρχάς, αυτό οφείλεται στην ιδιοσυγκρασία του (τότε) Έλληνα. Ήμασταν ένας λαός λεόντων και όχι προβάτων όπως σήμερα.
Δεύτερον, μετά τη λήξη και των δύο πολέμων, άρχισαν εμφύλιες συγκρούσεις. Αν πας να γιορτάσεις τη λήξη, ταυτόχρονα υπενθυμίζεις ότι μετά αλληλοφαγωθήκαμε και φουντώνει τα πάθη. Ενώ η εορτή της έναρξης περικλείει περισσότερα τη δόξα του (νικηφόρου) πολεμού.
Πως θα γιορτάσεις την λήξη, όταν λίγο μετά από αυτή είχες τα Δεκεμβριανά; Και όταν οι μεν θα γιορτάζουν στη λήξη "λαέ το χώμα που πατάς ο Άρης το λεφτέρωσε και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ'' και οι δε θα είναι από το ανάποδο στρατόπεδο;
Μετά από πολλά χρόνια, όταν θα υπάρχει η χρονική αποστασιοποίηση από αυτά τα γεγονότα, ίσως εορταστεί και η λήξη. Για τον εμφύλιο του 1827 πχ δεν μιλάμε πλέον ποτέ και καθόλου. Ήταν όμως εξίσου βάναυσος με το '44-'49. Στα χωριά (τουλάχιστον) όμως υπάρχουν ακόμη οι μνήμες και οι διηγήσεις ένθεν κακείθεν.
 
Σαν σήμερα, κάθε χρόνο, νιώθω μέσα μου μια μελαγχολία. Δεν πρόλαβα να γνωρίσω τον παππού μου, που έχω τ' όνομα του, και να τον ευχαριστήσω που πήγε κι εβαλε το κεφάλι του στον ντορβά για μένα-εσενα-ολους μας και να του ζητήσω μια συγγνώμη που σήμερα με αυτά που κάνουμε σα λαός είναι σαν να γλειφουμε εκει που αυτοι με αυταπάρνηση έφτυσαν κατάμουτρα.
Σαν σήμερα,πριν 78 χρόνια, ο παππούς μου είχε ξεκινήσει αποβραδίς με το άλογο να παει στην Αγιά, να οργώσει ολονυχτίς,γτ η μέρα έχει μόνο 24 ώρες και οι αγροτοκτηνοτροφικες δουλειές δεν μπορούν να περιμένουν. Εκεί,σκληρα εργαζόμενο αλλά και ανέμελο, στα 28 του, τον βρήκε η κήρυξη του πολέμου. Το φύλλο της επιστράτευσης επιδόθηκε σπιτι στην μάνα του,την γρια Αγλαΐα. Κινητά και fb δεν υπήρχαν τότε, εφυγε με τα πόδια η γιαγια απ'το σπίτι, να πάει να βρει το γιο της 15 χλμ μακρια με τα πόδια να τον στειλει να πολεμησει. "Βασιλη ελα, κηρύχτηκε πολεμος" Κι έφυγε ο Βασίλης. Πρωτα για την Χαλκίδα, τους ντυσανε, μπήκαν σε καραβακι για το Βολο κι από κει για το μέτωπο. "Πατέρα δε φοβοσουν μην πεθάνεις;" ρωτούσε ο δικός μου πατέρας μικρος, τέτοιες μέρες. "Γιωργη, όλα είναι στο μυαλό. Μια απόφαση είναι όλα. Το παιρνεις απόφαση και τραβάς μπροστά. Σφαίρες αυτοι, σφαίρες κι εμείς" για τέτοιους ανθρώπους μιλαμε τότε! Βέβαια η καθημερινή ζωή τους ήταν τόσο σκληρη που ο πόλεμος δεν φάνταζε στο μυαλό τους θεωρώ χειρότερος από ότι στα δικά μας μυαλά, ήταν τόσο σκληραγωγημένοι που τη μια στιγμή ήταν φιλήσυχοι χωρικοί και την αλλη, μόλις τους καλεσε η Πατρίδα, έγιναν σκληροι πολεμιστές. Εμείς σήμερα θα παρακαλούσαμε κλαίγοντας να μας βγάλουν Ι5 και μετα "ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ".
"Γιώργη, ο θάνατος δεν είναι τίποτα στον πόλεμο. Έφαγες τη σφαίρα έμεινες στον τόπο, πουλάκι. Το δύσκολο είναι οι κακουχίες, να σαι μες στα χιόνια δύο μέτρα, μουσκεμενος ολόκληρος και να μην μπορεις να ανάψεις μια φωτια. Να σε τρώει η ψείρα και να θες να βγάλεις την πέτσα σου. Να είναι όλα παγωμενα και να περιμένεις να κατουρησει το μουλαρι να πιεις! Και βαρδα μην τραυματιστεις ... Αυτο είναι το χειρότερο. Να υποφέρεις μεχρι να ξεψυχησεις." Ηταν από τους τυχερούς. Γυρισε με μια γρατζουνιά μονο στο μάγουλο. Τον πέρασε ξυστά... Γύρισε κι εκανε τον πατέρα μου, κι ο πατέρας μου εμένα, κι εγώ αν μ αξιωσει ο Θεός θα συνεχίσω τη γενια μας . Και καθε χρόνο τέτοια μέρα θα τους διηγουμαι κι εγώ τις ιστοριες που μου ελεγε ο πατέρας μου. Που του τις είπε ο δικός του. Που τις έζησε...
 
ο δικος μου παππους δεν ειχε την ιδια τυχη..΄εμεινε' σε ενα υψωμα της πρεμετης..αιμοραγια στην κοιλια απο ριπες καταδιωκτικου ιταλικου αεροπλανου..Γεναρης του ' 41 ητανε..ο πατερας μου περιπου 2μιση χρονων τοτε..ουτε που τον θυμαται..ατιμο πραμα ο πολεμος..
 
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1823:
Από τις 2/10, οι Μουσταής και Ομέρ από κοινού, βομβάρδιζαν επί σαράντα ημέρες το Ανατολικό, νησίδα εντός της λιμνοθαλάσσης του Μεσολογγίου, αλλά το ίδιο έκαναν και οι Έλληνες, πλήττοντες τις εχθρικές θέσεις, ενώ το Μεσολόγγι παρέμενε απείραχτο. Μετά την πανωλεθρία που υπέστησαν οι τούρκοι στην ενέδρα που έστεισε ο Κίτσος Τζαβέλας στην θέσι Σκαλί, απαφάσισαν στις 17/11 να εγκαταλείψουν την πολιορκία του Ανατολικού και στις 19/11 πέρασαν τον Ασπροπόταμο με κατεύθυνση τα πασαλίκια τους. Στην αποτυχία της εκστρατείας Δυτικής Στερεάς συνέβαλε και η πολεμική αρετή και ιδιοφυῒα του Κίτσου Τζαβέλα. (Ελληνικό Ημερολόγιο)

Αγωνιστής του ‘21, στρατιωτικός και πολιτικός· επίλεκτο μέλος της σουλιώτικης φάρας των Τζαβελλαίων. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 5 Σεπτεμβρίου 1847 έως τις 8 Μαρτίου 1848.
Ο Κυριάκος (Κίτσος) Τζαβέλλας γεννήθηκε στο Σούλι το 1800 και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Ήταν δευτερότοκος γιος του Φώτου Τζαβέλλα (1770-1809) και της Δέσπως Πάνου, εγγονός του Λάμπρου Τζαβέλλα (1745-1795) και ανιψιός του Ζυγούρη Τζαβέλλα (?-1823).
Το 1820 επέστρεψε μαζί με τους Σουλιώτες στην πατρίδα του, όπου ανακηρύχτηκε καπετάνιος - αρχηγός. Μετά την ήττα και τον θάνατο του Αλή Πασά το 1822, πήγε στην Πίζα της Ιταλίας ως απεσταλμένος των Σουλιωτών, για να ζητήσει οικονομική ενίσχυση για τον Αγώνα.
Η πρώτη μνεία για τη συμμετοχή του στις στρατιωτικές επιχειρήσεις αφορά τη δράση του κατά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου (Οκτώβριος - Δεκέμβριος 1822), όπου πολέμησε στο πλευρό του Μάρκου Μπότσαρη, επικεφαλής 35 Σουλιωτών. Συμμετείχε στη μάχη του Κεφαλόβρυσου (8-9 Αυγούστου 1823), όπου βρήκε τον θάνατο ο Μπότσαρης. Τον Οκτώβριο του 1823 με 300 άνδρες προσέβαλε στη θέση Σκαλί, μεταξύ Μεσολογγίου και Ανατολικού (Αιτωλικού), το ιππικό του Τούρκων κι έλυσε την πολιορκία του Αιτωλικού, αποκομίζοντας πολλά λάφυρα.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Καραϊσκάκη και διακρίθηκε στη Μάχη της Άμπλιανης (14 Ιουλίου 1824). Στις 3 Δεκεμβρίου 1824 επιβιβάσθηκε με 3.000 άνδρες στο Αίγιο και πήρε μέρος στις εμφύλιες διαμάχες στο πλευρό του Ιωάννη Κωλέττη. Πολέμησε τον Ιμπραήμ στο Κρεμμύδι της Πύλου (7 Απριλίου 1825) και σώθηκε την τελευταία στιγμή.
Στις 7 Αυγούστου 1825 μπήκε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και όταν ο Κιουταχής απείλησε το μικρό νησί Κλείσοβα (Μάρτιος 1826), ο Τζαβέλας έσπευσε με λίγους άνδρες του για να ενισχύσει την άμυνά του. Οι επανειλημμένες προσπάθειες τών Τουρκοαιγυπτίων να το καταλάβουν απέτυχαν και η επιχείρηση απόβασης εγκαταλείφθηκε.
Κατά την ηρωική έξοδο των Μεσολογγιτών (10 Απριλίου 1826), ηγήθηκε 2.500 ανδρών, από τους οποίους διασώθηκαν οι 1.300. Πήρε μέρος στις μάχες της Αττικής το 1827 και μετά το θάνατο του Γεωργίου Καραϊσκάκη τού ανατέθηκε προσωρινά η αρχιστρατηγία.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας τον έκανε χιλίαρχο, αναθέτοντάς του μάλιστα να εκκαθαρίσει τη Στερεά Ελλάδα από τους Τουρκαλβανούς και τους Τουρκοαιγυπτίους. Στα χρόνια της Αντιβασιλείας ρίχτηκε στη φυλακή, μαζί με τον Κολοκοτρώνη, επειδή ήταν μέλος της ρωσόφιλης μερίδας.
Ο Όθωνας τον έκανε υποστράτηγο και αργότερα αντιστράτηγο και υπασπιστή του. Το 1844 ανέλαβε Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Ιωάννη Κωλέττη και μετά τον θάνατό του, τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία στις 5 Σεπτεμβρίου 1847, σε μία κρίσιμη περίοδο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εξαιτίας του επεισοδίου Μουσούρου. Κατά τη διάρκεια της σύντομης πρωθυπουργίας του απέτυχε να εξασφαλίσει την ενότητα της κυβέρνησής του. Ήλθε σε αντιπαράθεση με τον υπουργό Οικονομικών Νικόλαο Κορφιωτάκη και αναγκάστηκε να παραιτηθεί στις 8 Μαρτίου 1848, παρότι διέθετε την αμέριστη υποστήριξη του Όθωνα. Το 1849 διορίσθηκε για μικρό διάστημα Υπουργός των Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Κανάρη.
Κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου, συμμετείχε στο απελευθερωτικό κίνημα των αλύτρωτων περιοχών (1854) και μαζί με άλλους σουλιώτες αξιωματικούς ανέλαβε την ηγεσία των επιχειρήσεων στην Ήπειρο. Μετά την αποτυχία του εγχειρήματος, αποσύρθηκε.
Ο Κίτσος Τζαβέλλας πέθανε στην Αθήνα στις 9 Μαρτίου 1855, σε ηλικία 55 ετών.

 
Χθες τους επιτρέπαμε να καίνε το υπέρτατο σύμβολο του ελληνισμού,απλά κοιτώντας τους και οι εικόνες αυτές έφτασαν έως την άλλη άκρη του κόσμου!Απλά ντροπη!
Ηλία υπάρχουν λύσεις αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση
Πέντε πυροσβεστικά γεμάτα χοντρό αλατόνερο στημενα έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου αλλα και στα περιξ των Εξαρχιων
θα έδιναν άμεσα την λύση σε όλα αυτους τους ρεμπεσκεδες και σε όλα τα ξενοδουλα πρακτορακια
 
Ηλία υπάρχουν λύσεις αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση
Πέντε πυροσβεστικά γεμάτα χοντρό αλατόνερο στημενα έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου αλλα και στα περιξ των Εξαρχιων
θα έδιναν άμεσα την λύση σε όλα αυτους τους ρεμπεσκεδες και σε όλα τα ξενοδουλα πρακτορακια
Σαπουνονερο καλύτερα να κανουν κάνα μπάνιο
 
-Πώς ονομάζεσαι; Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
-Από πού κατάγεσαι; Από το Λιμποβίσι της Καρύταινας.
-Πόσων ετών είσαι; Εξήντα τέσσερων.
-Τι επάγγελμα κάνεις; Στρατιωτικός. Στρατιώτης ήμουνα. Κράταγα επί 49 χρόνια στο χέρι το ντουφέκι και πολεμούσα νύχτα μέρα για την πατρίδα. Πείνασα, δίψασα, δεν κοιμήθηκα μια ζωή. Είδα τους συγγενείς μου να πεθαίνουν, τ΄ αδέρφια μου να τυραννιούνται και τα παιδιά μου να ξεψυχάνε μπροστά μου. Μα δε δείλιασα. Πίστευα πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για τη λευτεριά μας και πως δεν θα την έπαιρνε πίσω..

«Τον Τούρκο δεν τον φοβάμαι διότι αν θέλει να υποτάξει με βία τον τόπο και να βαστάξει και να τον κατέχει θέλει τουλάχιστον 50.000 διαρκώς Τούρκους δια φρουράν, αλλά τώρα φοβούμαι το μίασμα του προσκυνήματος ότι πρέπει να καταβάλουμε κόπους διπλούς». «Φωτιά στα σπίτια και τσεκούρι στην περιουσία και το λαιμό εκείνων που κάνουν τα χατίρια των Τούρκων.. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!»

Επίκαιρος παρά ποτέ.. Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έφυγε σαν σήμερα 4 Φεβρουαρίου 1843, ευτυχής που πρόλαβε να δει την αγαπημένη του πατρίδα ελεύθερη.. Μιας πατρίδας για την οποία αγωνίσθηκε σκληρά.. Με αυταπάρνηση, μεγαλοψυχία, ήθος, όραμα και πίστη..

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ....!!!! Όπως είπε ο ίδιος !!

ΑΘΑΝΑΤΟΣ
 

Ο Γιούρι Γκαγκάριν πρωτοπόρος Σοβιετικός Κοσμοναύτης.

Ακριβώς πριν από 58 χρόνια σήμερα, στις 12 Απριλίου 1961, ο Γιούρι Αλεξέγιεβιτς Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα με το διαστημόπλοιό του Vostok-1.
Ο Γκαγκάριν μπήκε σε (ελλειπτική) τροχιά γύρω απ' τη Γη για 1 ώρα και 48 λεπτά με το διαστημόπλοιο του.
 
7FZ3dSP.jpg

Καστελλόριζο, 23 Απριλίου 2010
Σκίτσο του John Antono
 
Το μήνυμα της εργατικής πρωτομαγιάς έχει ξεθωριάσει πια σε μυαλά και συνειδήσεις των περισσοτέρων.
Σ αυτό συνέβαλλαν πολλά και πολλοί και δεν θα το αναλύσουμε τώρα. Όμως η ισοπέδωση και η ταφόπλακα των όποιων εργατικών- εργασιακών- δικαιωμάτων είχαν απομείνει , έγινε τα χρόνια της κρίσης και της συγκυβέρνησης και έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Αυτών δηλαδή που επικαλούνται τους σωτήρες σήμερα .

 
Last edited:
Εργατική πρωτομαγιά πρωγραμματισε-τιμησε-επικαιροποιησε μόνο το ΠΑΜΕ και κανένας άλλος και φέτος και πέρσι και πρόπερσι. Οι πλειοψηφια πληρώνουν μπραβους και πιτσιλανε με λίπος από αρνί τα κοστούμια τους σήμερα. Σε όλα τα εργατικά κέντρα τρεις και ο κουκος... και δεν φταίνε οι γιορτές γιατί λείπει ο κόσμος. Ο κόσμος είναι στο σπίτι αλλά δεν του ειπαν αυτοί τίποτα για εργατική πρωτομαγια
 
Back
Top