
Σήμερα σα δεύτερη έναρξη δεν κλείσαμε το βράδυ μάτι, σηκώθηκα 5:15 απ' το κρεβάτι, κατά τις 7 παρά ήμασταν στα έλατα, τον πεντακάθαρο αέρα και το κρυστάλλινο γάργαρο νερό. Έβγαλα ίσα ίσα δύο φωτογραφίες, δεν ήθελα να σταματήσω να ρουφάω εικόνες. Ρε παιδιά υπάρχει τίποτα πιο υγιεινό για το σώμα και το πνεύμα από μια ανατολή μέσα στα έλατα, με το κρύο αεράκι να σου χτυπάει το πρόσωπο και να ακούς τη φύση σιγά σιγά να ξυπνάει;;;;;
Εύχομαι να μην ξαναπεράσουμε τέτοιο στρεσάρισμα σαν και τούτο....
Οι κεδροτσιχλες έδιναν τον τόνο με το κρρρ κρρρ τους και ανάμεσα τους από κάνας κοτσυφας με το σφύριγμα του. Στις μαύρες κατέβηκαν δύο κοτσύφια και μια τσίχλα πιο μακριά, άλλο ένα κοτσύφι απ' τη μεριά του φίλου, περιμέναμε υπομονετικά τις χοντρούλες και δεν ρίξαμε. Ο ήλιος άρχισε να ανατέλλει για καλά απ' το βουνό και είπαμε να ξεκινήσουμε να τις ψάξουμε μέσα στο βασίλειο τους. Ταυτόχρονα είχαμε και πιθανότητες μήπως σηκωθεί καμιά μπεκάτσα. Δώσαμε για μιάμισι και ώρες μάχη με τα έλατα, τις φτέρες, τις κοφτερές αγριοτριανταφυλλιες. Οι δενδροτσιχλες μας έκαναν κολπακια. Με τα πολλά καταφέραμε να τουφεκισουμε από μία αρχικά, μόνο ο φίλος την καρπώθηκε, εγώ κλαμπανι μου βγήκε συστημένη απ' το φίλο ξαφνικά σε ένα μικρό ξέφωτο και κοντά, πάλι καλά που δεν την πέτυχα θα έπεφτε κιμάς. Κάναμε ένα μεγάλο κύκλο, βρήκαμε και δύο κοτσιλιες μπεκατσας, στη μία είχε δίπλα και τρύπα απ' το ράμφος της που έψαχνε σκουλήκια. Τα γουρούνια έχουν φάει τον τόπο, παντού σκαμμένα, χνάρια απ' τις οπλές και μανιτάρια μηδέν τα έχουν σαρώσει. Συνεχίσαμε για άλλη καμιά μιάμισι ώρα, με τα πόδια βαριά, και προς τα αλπικά, σκέτη κοφτερή πέτρα και αραιό ελατιά, εκεί τουφεκισαμε από μία κεδροτσιχλα πάλι, αυτή τη φορά ήταν η σειρά μου να καρπωθω. Σκληρό θήραμα, έπεσε με Bornaghi A1 special 32gr no7, ωραίο φυσίγγι το είχα ρίξει πέρσι στα μπασιματα, της άνοιξε τρύπα στο στήθος, κάνει άνετα και για φάσσα πιστεύω.
Κλαμπανισαμε και από έναν κοτσυφακο κι όλα καλά. Μετά είπαμε να κατέβουμε λίγο χαμηλότερα, να δούμε σε κάτι πεύκα και κάτι ρεματιτσες άμα παίζει καμιά τσιχλιτσα. Δώσαμε και εκεί πόνο σε περπάτημα ξεθεωτικο, σε ανήλια σημεία, πυκνά βάτα κουμαριές κάτι έφευγε και τρύπωνε προς τα πεύκα, με τα πολλά καταφέραμε 4 χέρι το φιλαράκι +2 χαμένες στα βάτα και εγώ 5 χέρι (το 1 νεραγκάς) και δυστυχώς 4 χαμένες στα πυκνά. Ειδικά τη μία χώθηκα ολόκληρος στην κουμαριά σε μια γκρεμιλα, να βλέπω πούπουλα χαμό, να έχω φάει τον τόπο, έπεσα και σα σκυλί μπουσουλώντας, άφαντη η πιτσιλωτη.
Πάντως από ευστοχία πήγαμε καλά, λίγο στην αρχή δυσκολεύτηκα εγώ λόγω της κούρασης και έριχνα για πρώτη φορά τα fantom tordo 31gr PSB 5 εννιάρια, τελικά αυτά τα φυσίγγια σαν απόδοση μου θυμίζουν επακριβώς τα 30αρια του Ρουμελιώτη, πολύ συγκεντρωτικά και απίστευτα γρήγορα, με "σκούπισμα" ήθελε να πατάς τη σκανδάλη ακριβώς στην προσπέραση απ'τη μύτη του πουλιού και όχι πιο μετά, μέχρι να μπω στο νόημα είχα κλαμπανισει 3-4. Τελικά 18 φυσιγγακια 6 πουλάκια χέρι ήταν καλά παρότι σκουριασμένος, είχα προσωπικά να πιάσω όπλο από Σεπτέμβρη. Τρεις μήνες ακριβώς.
Τα ξημερώματα ανεβαίνοντας χαιρετισαμε στο δρόμο και έναν λαγουδακο. Οι συνάδελφοι αρκετοί για τα δεδομένα της περιοχής, μισοί για λαγό μισοί για μπεκάτσα, μόνο εμείς για τσοτσιχλες και κοινές. Δεν έπεσαν τουφεκιές, ζήτημα να τουφεκίστηκαν 1-2 μπεκάτσες και 1-2 λαγοί.
