αν σημερα ηξερα πως μπορω να ριξω μολυβι σε ανθρωπο και να το περασω 1 μετρο διπλα του, θα εριχνα σε δυο ατομα τουλαχιστων καμια 10ρια. να δω αν θα ξαναντουφεκουσαν πουλια στα 100 + μετρα πουλια.
Άξιος, άξιος
αν σημερα ηξερα πως μπορω να ριξω μολυβι σε ανθρωπο και να το περασω 1 μετρο διπλα του, θα εριχνα σε δυο ατομα τουλαχιστων καμια 10ρια. να δω αν θα ξαναντουφεκουσαν πουλια στα 100 + μετρα πουλια.
μπράβο Γιάννη αλλά πρόσεχε με τις φώτο γιατί υπάρχουν και μεγάλοι άνθρωπο εδώ μέσα 
Μια μέρα σήμερα που θα μου μείνει αξέχαστη. Ένα πρωινό με πολύ κρύο στο βουνό. Ήμουν σίγουρος ότι θα δω πουλιά μιας και ο καιρός έφτιαξε από σήμερα και ήταν πολύ πιθανό να μπουν και έτσι έγινε. Οι τσίχλες το πρωί ήταν πάρα πολλές. Τόσες που έπιανες το όριο σε μισή ώρα το πολύ. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Αμέτρητα κοπάδια τσίχλας, αλλά ο σκοπός ήταν ιερός ήμουν εκεί για τις μπλε. Οι πρώτες φάσσες εμφανίστηκαν 7:30. Αρκετές αλλά περνούσαν από παράξενα σημεία. Πήγαινα στον ένα αυχένα περνούσαν από τον άλλο. Πήγαινα πιο κάτω περνούσαν πιο πάνω. Αυτό γινόταν μέχρι τις 10 όπου και αποφασίζω να πιάσω μια άλλη κορυφή. Σκάει ένα κοπαδάκι, με βλέπει και γυρίζει κώλο και κάνω το λάθος να μην ρίξω τριάρα αλλά να ντουφεκίσω το τελευταίο πουλί του κοπαδιού το οποίο το κράτησα με ένα φυσίγγι. Κρίμα που δεν έριξα και τα αλλά δυο φυσίγγια στο υπόλοιπο κοπάδι. Το κακό ήταν ότι έπεσε στο γκρεμό. Αρχίζω να κατεβαίνω για κανένα μισάωρο μιας και ήταν απότομα και πολύ πυκνό μέχρι που είπα αποκλείεται να το βρω, δεν υπάρχει περίπτωση. Πως γυρίζω μια στιγμή το κεφάλι το βλέπω δίπλα από ένα πουρνάρι. Η χαρά μου απερίγραπτη. Ο δρόμος της επιστροφής για να ξανανέβω στην κορυφή σκέτο μαρτύριο, αλλά δεν πειράζει άξιζε τον κόπο.
Αυτή είναι η πρώτη φάσσα για φέτος και την αφιερώνω με πολύ αγάπη σε όλα τα παιδιά του φόρουμ που αγαπούν την φάσσα και κυρίως στον Ζολώτα που έχει με τις μπλε μια σχέση μίσους και πάθους.
ωραίος ο Γιάννης
αν σημερα ηξερα πως μπορω να ριξω μολυβι σε ανθρωπο και να το περασω 1 μετρο διπλα του, θα εριχνα σε δυο ατομα τουλαχιστων καμια 10ρια. να δω αν θα ξαναντουφεκουσαν πουλια στα 100 + μετρα πουλια.
γειά σου ρε ΚωστάκηΜια μέρα σήμερα που θα μου μείνει αξέχαστη. Ένα πρωινό με πολύ κρύο στο βουνό. Ήμουν σίγουρος ότι θα δω πουλιά μιας και ο καιρός έφτιαξε από σήμερα και ήταν πολύ πιθανό να μπουν και έτσι έγινε. Οι τσίχλες το πρωί ήταν πάρα πολλές. Τόσες που έπιανες το όριο σε μισή ώρα το πολύ. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Αμέτρητα κοπάδια τσίχλας, αλλά ο σκοπός ήταν ιερός ήμουν εκεί για τις μπλε. Οι πρώτες φάσσες εμφανίστηκαν 7:30. Αρκετές αλλά περνούσαν από παράξενα σημεία. Πήγαινα στον ένα αυχένα περνούσαν από τον άλλο. Πήγαινα πιο κάτω περνούσαν πιο πάνω. Αυτό γινόταν μέχρι τις 10 όπου και αποφασίζω να πιάσω μια άλλη κορυφή. Σκάει ένα κοπαδάκι, με βλέπει και γυρίζει κώλο και κάνω το λάθος να μην ρίξω τριάρα αλλά να ντουφεκίσω το τελευταίο πουλί του κοπαδιού το οποίο το κράτησα με ένα φυσίγγι. Κρίμα που δεν έριξα και τα αλλά δυο φυσίγγια στο υπόλοιπο κοπάδι. Το κακό ήταν ότι έπεσε στο γκρεμό. Αρχίζω να κατεβαίνω για κανένα μισάωρο μιας και ήταν απότομα και πολύ πυκνό μέχρι που είπα αποκλείεται να το βρω, δεν υπάρχει περίπτωση. Πως γυρίζω μια στιγμή το κεφάλι το βλέπω δίπλα από ένα πουρνάρι. Η χαρά μου απερίγραπτη. Ο δρόμος της επιστροφής για να ξανανέβω στην κορυφή σκέτο μαρτύριο, αλλά δεν πειράζει άξιζε τον κόπο.
Αυτή είναι η πρώτη φάσσα για φέτος και την αφιερώνω με πολύ αγάπη σε όλα τα παιδιά του φόρουμ που αγαπούν την φάσσα και κυρίως στον Ζολώτα που έχει με τις μπλε μια σχέση μίσους και πάθους.
Γιάννη δουλέυεις τρικέφαλους στα χέρια;
.
