Τελικά η σημερινή μέρα εξελίχτηκε για πολύ γερά νεύρα.Παρ' όλη την υπομονή μου κατάφεραν οι ρουφιάνες να με τρελάνουν.
Η ώρα κόντευε 1:15 και αποφασίζω να μετακινηθω αριστερά στην πλαγιά,Εκεί που χθες από τις 2 και για μισή ώρα πέρασαν όλα τα πουλιά σπασμένα σε τριάδες,πενταδες κλπ.
Μόλις λοιπόν φεύγω από το πόστο και κατηφορίζω ,ακριβώς εκει που καθόμουνα περνάνε όλες μαζί !Γυρω στα 40 πουλιά.

Είναι η δεύτερη φορά που μου το έκαναν σήμερα .Αφού πέρασαν λοιπόν πιο ψηλά και λόγω της ώρας και του καιρού ,πίστεψα οτι άδικα θα κατεβω να τις περιμένω εκει που περνούσαν χθες στο δρομο για την κούρνια τους.Τελικά κατηφορίζω ,επιλέγω το που θα καθίσω και περιμένω .Η ώρα περνάει , ο καιρός κλείνει και ρίχνει χιονόνερο.Στις 2:40 και Αφού δεν έχει φανεί καμία,τα μαζεύω και ανηφορίσω.Μόλις κάνω γύρω στα 80μ σταματάω και κοιτάζω για λίγη ώρα από κει που τις περίμενα.Ξαφνικά βλέπω καμιά 10αροα να έρχονται και περνάνε από κει που καθόμουνα.Ταυτόχρονα μια ξεκομμένη είναι πιο κοντά μου και αποφασίζω να της ρίξω.Της Ρίχνω και την βλέπω να πέφτει τραυματισμένη.Δεν Ρίχνω δεύτερο να μην χαλάσω ίσως και κάποιες άλλες.Πριν ολοκληρωθεί η πτώση όμως ,πιάνω με την άκρη του ματιού κίνηση.Ηταν καμιά 30αριά πουλιά που πέρασαν κι αυτά εκεί που καθόμουνα.

.hit..hit..hit.
Με τα νεύρα σαν χορδές από μπουζούκι υπερκουρδισμένες ,αρχισα τα μπινελίκια και κλωτσούσα οτι εβρισκα.
Είχαν καταφέρει αυτό που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά οι πουτανίτσες.Να με σμπαραλιάσουν στην κυριολεξία.
Πήγα βρήκα την τραυματισμένη και μαζί με την πρωινή, πήρα τον ανήφορο για τον Ομπάμα.
Μόλις έφτασα στο σπίτι και έκανα έναν καφέ αλλά μάλλον ηρεμιστικά θέλω τώρα.
Αυτό που θέλω τωρα σαν τρελός τις καριόλες να τις πετύχω ταβέρσα όλες μαζί και να είμαδτε στο ίδιο ύψος.Μόνο αυτό θα με γιάνει τώρα.....shoot.