Ξεκλεψαμε λοιπον με την κοπελια ενα διημερακι για ενα απο τα αγαπημενα μου μερη τα τελευταια χρονια, τη Μανη... Ο καιρος δεν εδειχνε κατι το ιδιαιτερο, αλλα ποτε δεν με εχει αφησει ατουφεκιστο αυτος ο τοπος κ ετσι ηταν το τελευταιο που με ενοιαζε... Το Σαββατο ο καιρος ειχε πιο πολυ ενδιαφερον για περασμα, και ετσι εκατσα πρωτο τραπεζι πιστα σε μια ωραια ρεμματια... Μου ειχε λειψει η αισθηση να περπατας 1,5-2 χλμ μεσα στο απολυτο σκοταδι με το φακο και αν ακους τα πουλια να σηκωνονται απο κατω μεσα στη νυχτα... Αν κ τα φτεροκοπηματα μου εδωσαν ζωη, μπασιμο δεν εγινε και ετσι αρκεστηκαμε στις τουφεκιες απο το ξεπεταγμα των πιασμενων... Δεν ημουν σε καλο σημειο για τετοια κατασταση ομως, τουφεκισα 4 πουλια και κρατησα τα τρια...
Η Κυριακη ξημερωσε με απνοια... Ουτε ενα πουλι δεν σηκωσα στη διαδρομη για το καρτερι κ ας ημουν ο πρωτος που περασε... Λιγες τουφεκιες, δυο πουλια μου βγηκαν στο καρτερι και τα κρατησα και τα δυο... Περπατητουλι μετα σιγα σιγα σε ελιες και πουρναρακια και τουφεκισα αλλα δυο που τα πηρα και αυτα...
Απατητος τοπος, οσο και να τον περπατας παντα θα μοιαζει απεραντος και γεματος προκλησεις κ ακομα και αν μοιαζει αδειος, παντα θα σου δινει κατι... Δεν ειχε περασμα, αλλα αυτες οι 7 παλιες τρυγονες (απο τις φωτο λειπει μια που δεν ηταν σε θεση να φωτογραφηθει) γεματες χρωματα που δεν βλεπεις συχνα πια, σε γεμιζουν...
Το Σαββατο παλι μου βγηκε ενα γουρουνι στα 30 μετρα, με γυροφερνει το κοκκινιστο...
Μου εμεινε μια τουφεκια, ισως απο τις ωραιοτερες της ζωης μου, σε μια τρυγονα που βγηκε στον κατηφορο τουφεκισμενη απο 3 καρτερια με 200 χλμ τραβερσα στα 25 μετρα και με μια εξωπραγματικη αυθορμητη προσκοπευση καπνισε ολοκληρη...
Επισης αυτο το φτεροκοπημα τους οταν σηκωνονται απο τις ξεχασμενες ελιες και βλεπεις την ουρα τους σαν βενταλια να τους δινει κατευθυνση για να φυγουν χαμηλα αναμεσσα στα δεντρα... Ανατριχιαζω...
Η ικανοτητα που εχει να "παιρνει τα τουφεκια" απο τα καρτερια και να φευγει... Ειδα πουλι να τρωει 5 τριαρες απο 5 καρτερια που περασε και να εξαφανιζεται στην πετρα με τα τσαλιμια του...
Την γουσταρω πολυ τη Μανη, εχει αυτο το ξεχασμενο κ ερημο σαν αυτες τις ξεχασμενες τρυγονες με τα μωβ στηθια και τα συριτια στους λαιμους τους, που σταματησαμε να βλεπουμε τα τελευταια χρονια...
Ελπιζω να καταφερω σε καμια 10αρια μερες να ξαναβρεθω για λιγες μερες εκει, παρεα και με την σεττερου αυτη τη φορα για ατελειωτο περπατημα μετα τα τρυγονια...