Kostas ContraDosi
Moderator
Αααα ξεχασα.....και ο Ναυπλιωτης δινει το series 2 28gr στα 410 και εβγαζει 380m/s....οπως κ η Fiocchi το
F BLACK 28gr το δινει 410 κ βγαζει 385m/s....
Φυσίγγια για Τσίχλες
- Thread starter iliaswoodcock
- Ημερομηνία δημιουργίας
F BLACK 28gr το δινει 410 κ βγαζει 385m/s....
Kostas ContraDosi
Moderator
Αααα ξεχασα.....και ο Ναυπλιωτης δινει το series 2 28gr στα 410 και εβγαζει 380m/s....οπως κ η Fiocchi το F BLACK 28gr το δινει 410 κ βγαζει 385m/s....
Αλλα εγω φταιω, που σας τα γραφω κ δε τα κρατω για παρτη μου......χε χε..
Kostas ContraDosi
Moderator
Λέγοντας μεγαλου ογκου πυριτιδα Π.Χ. ειναι η Drago...η παρακατω...υπαρχουν κι αλλες βεβαια...
Λέγοντας μικρού όγκου πυριτιδα Π.Χ ειναι η παρακατω GM3 μιας κ μιλαμε για το NSI GM3...
Οταν λοιπον, οταν μπουν στο πυθμενιο του φυσιγγιου, η μεγαλου ογκου (αποθηκεύει) περισσοτερο οξυγόνο, με αποτελεσμα "μεγαλυτερη εκρηξη" στο θαλαμο καυσης διοτι ποιανει ποιο πολυ χωρο στο πυθμενιο......ακριβως το ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ συμβενει στις μικρου ογκου πυριτιδες Νικολα....γι'αυτο ανεφερα για το 688 οπου σαν ισχυρο καψυλιο, αναβει ταυτοχρονα ποιο αποτομα την καθε πυριδα, κ καθως βρισκωντας περισσοτερο οξυγονο στο θαλαμο καυσης, εκριγνυνται λιγο παραπανω απο αλλες....βεβαια, υπαρχουν κ αλλοι παραμετροι ΟΠΩΣ: Το τελικο πατημα (κλεισιμο) ενος φυσιγγιου ή κ ακομη τη συγκεντρωτηρα διαθετη.....δηλαδη, αν εχει μαλακο αμορτισερ ή κούτσουρο....αυτα συννοπτικα.
Σπάνια θα βρεις εμπορικό που να γράφει 380/90 τα περισσότερα γράφουν 410+
Εσείς ρε φιλε για πες μας με τι κυνηγάς έχεις ακόμα εκείνες της μισοριξιες 30γρ.που είναι για ροδουλες?????
Σωστός φιλαράκι μου!Δε σου λεω γιατι με βγάζεις τρελο....
ΥΓ 1.
Ο @aris_kalamata το ειχε βγαλει 422 αν θυμαμαι καλα....
Υ.Γ 2 Ο ταχογραφος μου προσωπικα, δουλευει μια χαρα....τον συγκρινα με του Ρουμελιωτη τηλεφωνικος...
Υ.Γ. 3
Οταν θες ενα φυσιγγι να δουλευει απροβληματιστα το χειμωνα, το κανεις γκαζιαρικο εξ αρχης...δηλαδη να εχει ταχυτητα αρκετη με τη ζεστη ουτοσωστε, στα κρυα να του μινει ενα αξιοπρεπες 405/10m/s.....πρωτάρης είσαι;;;
Οι πυρίτιδες αναφλέγονται ακόμα και στο απόλυτο κενό χωρίς την ανάγκη ύπαρξης οξυγόνου και η επιφάνεια που πιάνουν στο πυθμένιο είναι ακριβώς ίδια άσχετα αν είναι μικρού ή μεγάλου όγκου. Επίσης τα ισχυρά καψούλια (π.χ. 688) συνιστώνται για ταχείας καύσης πυρίτιδες ανεξαρτήτως όγκου. Καμία κυνηγετική πυρίτιδα ΔΕΝ εκρήγνυται. Μην μπερδεύουμε το μπαμ που ακούμε με έκρηξη. Το μπαμ οφείλεται στο σπάσιμο του φράγματος του ήχου κατά την έξοδο της γόμωσης απ' την κάνη και όχι σε έκρηξη. Οπότε είναι άτοπη ολόκληρη η περιγραφή σου και ειδικά σε έναν άνθρωπο που όπως λέει είναι ανίδεος.
Kostas ContraDosi
Moderator
Ενταξει...κατανοητο!!
Εφόσον ειναι άτοπη η περιγραφή, ανέλυσε περισσοτερα, ποιο πανω στο συνάδελφο να καταλαβει κ ο ιδιος κ να μαθω κ εγω που ειμαι αδαείς....
Υ.Γ. Για το εκρίνγυνται, ισως να το τοποθετησα εγω λαθος......
Ευχαριστώ φίλε!
Δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο. Είναι ενάντια στους νόμους της φυσικής. Καμιά καύση δεν γίνεται χωρίς οξυγόνο.
Kostas ContraDosi
Moderator
Μη δινεις σημασια Νικο.... τα ψεύτικα προφιλ ειναι αρκετα εδω μεσα, οπου σκοπος ειναι η πολυξεριδίαση πισω απο καθε γωνία περιμένοντας.
Kostas ContraDosi
Moderator
Αααα, ξεχασα.......με αυτο ιδικα που εγραψες, φενεται το ποσο γνωριζεις...το ιδιο ισχύει κ για το συναδελφό που σου πατησε το
.Υ.Γ. Και μη λες οτι θελεις, σε άνθρωπο που εχει αλέσει GM3 στο multi της κουζίνας....
Αφού λοιπόν όλα τα σφάζεις κι όλα τα μαχαιρώνεις λέγοντας σε ένα δημόσιο φόρουμ ότι αλέθεις στο multi την πυρίτιδα δείχνεις πόσο ανίδεος και κωλόφαρδος (και έχεις ακόμα την ακεραιότητά σου) είσαι με αυτά που κάνεις.
Γράφω από κινητό και μου είναι δύσκολα τα κατεβατά αλλά για χάρη των άλλων κι όχι για σένα θα γράψω κάτι λίγα.
Ξεκινάω λοιπόν με τα βασικά για τις πυρίτιδες
Οι πυρίτιδες που χρησιμοποιούνται για την εκτόξευση ή την προώθηση ανήκουν σε δύο ξεχωριστές κατηγορίες :
– εκρηκτικά μίγματα
– εκρηκτικές ενώσεις
Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η μαύρη πυρίτιδα και η οποία είναι αποτέλεσμα της ανάμιξης συστατικών που από μόνα τους δεν έχουν εκρηκτικές ιδιότητες.
Μερικά από αυτά τα συστατικά έχουν το ρόλο του καύσιμου, όπως ο άνθρακας και το θείο, και άλλα περιέχουν το οξυγόνο για την καύση και το οποίο προέρχεται γενικά για όλα τα εκρηκτικά από το νιτρικό οξύ.
Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν χημικές ενώσεις των οποίων η σύσταση είναι καθορισμένη και περιέχουν όλα τα στοιχεία που συνδυάζονται κατά την στιγμή της εκρηκτικής αντίδρασης. Αυτές οι ενώσεις προέρχονται από την νίτρωση οργανικών ενώσεων του άνθρακα ( κυτταρίνη , γλυκερίνη, ναφθαλίνη, κ.α) και περιέχουν το οξυγόνο για την καύση.
Οι παραπάνω χημικές ενώσεις ( νιτροκυτταρίνες , νιτρογλυκερίνες, τρινιτροναφθαλίνες κ.λ.π) ονομάζονται κοινώς άκαπνες πυρίτιδες για τον λόγο ότι κατά την καύση τους δεν παράγουν μαύρο καπνό , όπως την μαύρη πυρίτιδα, αλλά ένα ελαφρύ λευκό καπνό που προέρχεται αποκλειστικά από την εξάτμιση ορισμένης ποσότητας ύδατος που παράγεται κατά την χημική αντίδραση της καύσης.
Τα παράγωγα της καύσης στις πυρίτιδες αυτού του τύπου περιέχουν, ατμό ύδατος, άζωτο και μονοξείδιο ή διοξείδιο του άνθρακα.
Οι άκαπνες πυρίτιδες μπορούν να αποτελούνται από μία ή περισσότερες εκρηκτικές ενώσεις ( μονοβασικές , διβασικές, κλπ) ή και να είναι μίγματα με αδρανείς ουσίες.
Αυτού του τύπου οι πυρίτιδες διαθέτουν μεγαλύτερο δυναμικό από την μαύρη πυρίτιδα και κατά την καύση τα συστατικά τους μετατρέπονται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε αέρια ,εκλύοντας ελάχιστο καπνό με λίγα στερεά κατάλοιπα. Για τα σημαντικά αυτά πλεονεκτήματα έναντι της μαύρης πυρίτιδας , η άκαπνη πυρίτιδα έχει καθιερωθεί από πολλές δεκαετίες και χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την γόμωση κάθε τύπου φυσιγγίου πυροβόλου όπλου.
Συνήθως οι άκαπνες πυρίτιδες κατά την παρασκευή τους υφίστανται μια κατεργασία που ονομάζεται ζελατινοποίηση δια μέσου της οποίας αποκτούν μοριακή δομή με τέλεια ομογένεια και περισσότερο συμπαγή. Η ζελατινοποίηση έγκειται στην διάλυση της νιτροκυτταρίνης δια μέσου κατάλληλων διαλυτών, όπως το αλκοόλ, το ασετόν κ.α, οι οποίοι στην συνέχεια μπορούν να αφαιρεθούν όντας αδρανείς ουσίες ή και να παραμείνουν αποτελώντας μέρος της πυρίτιδας λειτουργώντας σαν εκρηκτικά υλικά π,χ στην περίπτωση της νιτρογλυκερίνης.
Σύμφωνα με χημική παρασκευή τους οι άκαπνες πυρίτιδες κατατάσσονται σε δύο κύριες κατηγορίες:
– Πυρίτιδες με βάση την νιτροκυτταρίνη
– Πυρίτιδες με βάση την νιτρογλυκερίνη
Οι πυρίτιδες της πρώτης κατηγορίας μπορούν να είναι διαφόρων τύπων ανάλογα την μέθοδο ζελατινοποίησης και στην περίπτωση απουσίας αυτής, ανάλογα με τα πρόσθετα συστατικά της.
Υπάρχουν δύο μέθοδοι ζελατινοποίησης : με πλήρη διαλύτη και με ημιτελή διαλύτη.
Οι πυρίτιδες με βάση την καθαρή νιτροκυτταρίνη με πλήρη διαλύτη παράγονται με την πλήρη διάλυση νιτροκυτταρίνης υψηλής νίτρωσης με την χρήση συνήθως του ασετόν. Οι πυρίτιδες αυτού του τύπου παρουσιάζουν μία σταθερή και ομαλή συμπεριφορά , είναι ελάχιστα υγροσκοπικές , διαθέτουν υψηλή δύναμη προώθησης με ημιτελή προοδευτική καύση. Είναι κατάλληλες για βαριές γομώσεις , δεν καταπονούν ιδιαίτερα τους μηχανισμούς του όπλου και είναι οι πλέον διαδεδομένες σήμερα στην χρήση με λειόκανα όπλα.
Χαρακτηριστικές πυρίτιδες αυτού του τύπου είναι η Rottweil Γερμανίας, οι Τ και Α1 Γαλλίας , η JK6 Σουηδίας κ.α.
Οι πυρίτιδες με βάση την καθαρή νιτροκυτταρίνη με ημιτελή διάλυση (μερική ζελατινοποίηση) παράγονται με την ημιτελή διάλυση μεσαίας νίτρωσης νιτροκυτταρίνης με αιθέρα . Χαρακτηριστικός τύπος αυτής της πυρίτιδας είναι η B Γαλλίας.
Οι πυρίτιδες με βάση την νιτροκυτταρίνη χωρίς διαλύτη μη ζελατινοποιημένες περιέχουν άλλες ουσίες ,όπως το πικρικό οξύ, με σκοπό την παροχή οξυγόνου για την καύση, την αύξηση του όγκου των αερίων , την μείωση της θερμοκρασίας και την επιβράδυνση της καύσης. Είναι ασταθείς πυρίτιδες χαμηλής ποιότητας , επικίνδυνες και δεν χρησιμοποιούνται πλέον σήμερα.
Οι πυρίτιδες με βάση την νιτρογλυκερίνη εκμεταλλεύονται την ιδιότητα αυτού του εκρηκτικού ως διαλύτη σε διάφορες εκρηκτικές ουσίες με τις οποίες συνυπάρχει και δημιουργεί χημικές ενώσεις. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η ζελατινοποίηση χημικών εκρηκτικών ενώσεων όχι με αδρανείς διαλύτες όπως στην πρώτη κατηγορία αλλά με διαλύτη την νιτρογλυκερίνη και η οποία διαθέτει σημαντικές εκρηκτικές ιδιότητες και σε αυτήν την περίπτωση η ζελατινοποίηση με νιτρογλυκερίνη μπορεί να είναι μερική ή πλήρης ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής αυτής στην χημική ένωση.
Πλήρης ζελατινοποίηση επιτυγχάνεται όταν το ποσοστό συμμετοχής της νιτρογλυκερίνης στην μάζα της χημικής ένωσης είναι της τάξεως του 50%. Αυτού του είδους οι πυρίτιδες ονομάζονται βαλιστίτες ,οι οποίες είναι πυρίτιδες ταχείας καύσεως, με υψηλές πιέσεις και ιδιαίτερα διαβρωτικές.
Με μερική ζελατινοποίηση, το ποσοστό συμμετοχής της νιτρογλυκερίνης στην χημική ένωση είναι της τάξεως του 30% και στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούνται πρόσθετοι διαλύτες για την ολοκλήρωση της ζελατινοποίησης. Οι πυρίτιδες αυτού του τύπου ονομάζονται κορδίτες και διαθέτουν ηπιότερα χαρακτηριστικά σε ότι αφορά στην ταχύτητα καύσης και τις μέγιστες πιέσεις.
Οι βαλιστίτες και κορδίτες διαθέτουν αναμφισβήτητα μεγαλύτερο δυναμικό από τις νιτροκυτταρινούχες πυρίτιδες, είναι μικρού όγκου, και έχουν μικρό κόστος παραγωγής. Σε αντίθεση όμως είναι περισσότερο διαβρωτικές και ασταθείς.
Πέρα από ευρεία χρήση τους σε ραβδωτά όπλα στρατιωτικής χρήσης έχουν χρησιμοποιηθεί στα λειόκανα όπλα με πολύ καλά αποτελέσματα.
Χαρακτηριστικές πυρίτιδες αυτού του τύπου είναι η Sipe και D.N Ιταλίας ,η Balistite Nobel Αγγλίας κ.α.
Συνοψίζοντας βλέπουμε ότι:
Οι παραπάνω χημικές ενώσεις ( νιτροκυτταρίνες , νιτρογλυκερίνες, τρινιτροναφθαλίνες κ.λ.π) ονομάζονται κοινώς άκαπνες πυρίτιδες για τον λόγο ότι κατά την καύση τους δεν παράγουν μαύρο καπνό , όπως την μαύρη πυρίτιδα, αλλά ένα ελαφρύ λευκό καπνό που προέρχεται αποκλειστικά από την εξάτμιση ορισμένης ποσότητας ύδατος που παράγεται κατά την χημική αντίδραση της καύσης.
Οι πυρίτιδες αυτού του τύπου παρουσιάζουν μία σταθερή και ομαλή συμπεριφορά , είναι ελάχιστα υγροσκοπικές , διαθέτουν υψηλή δύναμη προώθησης με ημιτελή προοδευτική καύση. Είναι κατάλληλες για βαριές γομώσεις , δεν καταπονούν ιδιαίτερα τους μηχανισμούς του όπλου και είναι οι πλέον διαδεδομένες σήμερα στην χρήση με λειόκανα όπλα.
Μελετώντας προσεκτικά το παραπάνω κείμενο αλλά γνωρίζοντας ότι για την καύση της πυρίτιδας ΔΕΝ απαιτείτε αέρας (οξυγόνο) καθώς αναφλέγονται ακόμα και στο κενό λόγω της χημικής τους σύστασης (παροχή οξυγόνου από διάφορα οξέα που περιέχουν) συμπεραίνουμε ότι όσο και να την συμπιέσουμε για διαφυγή του αέρα αυτή θα αναφλεγεί.
Τα υγρά (π.χ. βενζίνη) κατά τη διάρκεια βίαιης εξαέρωσής τους παράγουν περίπου 800 φορές τον όγκο τους σε αέρια ενώ τα στερεά καμιά 100στή φορές πάνω από τα υγρά.
Η πυρίτιδα που είναι και το δικό μας ζητούμενο παράγει παραπάνω από 1000000 φορές τον όγκο της σε αέρια, Δηλαδή ένα κυβικό εκατοστό (1 mm3 ) πυρίτιδας που αναλογεί σε 1 gr περίπου παράγει ένα κυβικό μέτρο (1m3) αέρια.
Αυτή την ιδιότητα της πυρίτιδας την εκμεταλλεύτηκαν και την εκμεταλλεύονται σε στρατιωτικές εφαρμογές εγκυβωτίζοντας μικρές ή μεγάλες ποσότητες πυρίτιδας σε μεταλλικά περιβλήματα (βόμβες, χειροβομβίδες κ.λ.π.) τα οποία μη αντέχοντας την τρομακτική πίεση που ασκούν τα αέρια από την ανάφλεξη της πυρίτιδας εκρύγνιονται βίαια.
Στη δικιά μας όμως περίπτωση και επειδή τα παραγόμενα αέρια βρίσκουν οδό διαφυγής προς το στόμιο, αντί να έχουμε έκρηξη, έχουμε προώθηση της γόμωσης.
Εκτός του ότι οι κυνηγετικές πυρίτιδες δεν είναι εκρηκτικές αλλά και για να μη γίνει επικίνδυνη η όλη ιστορία και για να υπάρξει μια ομαλότητα χρησιμοποιούμε διάφορους τύπους και τρόπους έμφραξης που δίνουν μια προοδευτικότητα στην όλη διαδικασία με σκοπό να επιτύχουμε χαμηλές αναπτυσσόμενες πιέσεις με ικανοποιητικές ταχύτητες.
Ο ποιο νορμάλ τρόπος για να το επιτύχουμε αυτό είναι να χρησιμοποιούμε μαλακά κυάθια με καλή ελαστικότητα των αμορτισέρ τους, ώστε να μεταβάλλεται ο χώρος καύσης της πυρίτιδας και να εκτονωθούν οι υπερβολικά υψηλές πιέσεις που αναπτύσσονται κατά τη στιγμή της πυροδότησης.
Κοιτάζοντας ένα βλητικό διάγραμμα (απ' το προσωπικό μου αρχείο), παρακάτω, βλέπουμε ότι το μάξιμουμ των πιέσεων αναπτύσσεται μέσα στα πρώτα 3 με 5 εκατοστά μέσα στη θαλάμη όπου είναι και το σημείο που μετράτε η αντοχή της κάννης μας σε bar. Όσο προχωράμε προς το στόμιο η αντοχή της κάννης πέφτει μέχρι και στο 70% στο στόμιο σε σχέση με τη θαλάμη. Αυτή η τεράστια διαφορά της αντοχής (θαλάμη – στόμιο) είναι και ο λόγος που σκάνε οι κάννες ακόμα κι αν ένα μικρό σκουπίδι (φύλλο) μπει στο στόμιο της κάννης
ΥΓ
Θα χαιρόμουν να έβαζες κι εσύ αγαπητέ κάτι που να αποδεικνύει ότι γνωρίζεις για αυτά που γράφεις και όσον αφορά τα ψεύτικα προφίλ, υπάρχουν αρκετοί εδώ μέσα που με γνωρίζουν προσωπικά.
Ο μόνος λόγος που δεν συμμετέχω είναι γιατί όλοι οι ειδήμονες, (και υπάρχουν μπόλικοι εδώ μέσα) θα προσπαθήσουν να με φάνε.
Καλή συνέχεια σας εύχομαι.
Γράφω από κινητό και μου είναι δύσκολα τα κατεβατά αλλά για χάρη των άλλων κι όχι για σένα θα γράψω κάτι λίγα.
Ξεκινάω λοιπόν με τα βασικά για τις πυρίτιδες
Οι πυρίτιδες που χρησιμοποιούνται για την εκτόξευση ή την προώθηση ανήκουν σε δύο ξεχωριστές κατηγορίες :
– εκρηκτικά μίγματα
– εκρηκτικές ενώσεις
Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η μαύρη πυρίτιδα και η οποία είναι αποτέλεσμα της ανάμιξης συστατικών που από μόνα τους δεν έχουν εκρηκτικές ιδιότητες.
Μερικά από αυτά τα συστατικά έχουν το ρόλο του καύσιμου, όπως ο άνθρακας και το θείο, και άλλα περιέχουν το οξυγόνο για την καύση και το οποίο προέρχεται γενικά για όλα τα εκρηκτικά από το νιτρικό οξύ.
Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν χημικές ενώσεις των οποίων η σύσταση είναι καθορισμένη και περιέχουν όλα τα στοιχεία που συνδυάζονται κατά την στιγμή της εκρηκτικής αντίδρασης. Αυτές οι ενώσεις προέρχονται από την νίτρωση οργανικών ενώσεων του άνθρακα ( κυτταρίνη , γλυκερίνη, ναφθαλίνη, κ.α) και περιέχουν το οξυγόνο για την καύση.
Οι παραπάνω χημικές ενώσεις ( νιτροκυτταρίνες , νιτρογλυκερίνες, τρινιτροναφθαλίνες κ.λ.π) ονομάζονται κοινώς άκαπνες πυρίτιδες για τον λόγο ότι κατά την καύση τους δεν παράγουν μαύρο καπνό , όπως την μαύρη πυρίτιδα, αλλά ένα ελαφρύ λευκό καπνό που προέρχεται αποκλειστικά από την εξάτμιση ορισμένης ποσότητας ύδατος που παράγεται κατά την χημική αντίδραση της καύσης.
Τα παράγωγα της καύσης στις πυρίτιδες αυτού του τύπου περιέχουν, ατμό ύδατος, άζωτο και μονοξείδιο ή διοξείδιο του άνθρακα.
Οι άκαπνες πυρίτιδες μπορούν να αποτελούνται από μία ή περισσότερες εκρηκτικές ενώσεις ( μονοβασικές , διβασικές, κλπ) ή και να είναι μίγματα με αδρανείς ουσίες.
Αυτού του τύπου οι πυρίτιδες διαθέτουν μεγαλύτερο δυναμικό από την μαύρη πυρίτιδα και κατά την καύση τα συστατικά τους μετατρέπονται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε αέρια ,εκλύοντας ελάχιστο καπνό με λίγα στερεά κατάλοιπα. Για τα σημαντικά αυτά πλεονεκτήματα έναντι της μαύρης πυρίτιδας , η άκαπνη πυρίτιδα έχει καθιερωθεί από πολλές δεκαετίες και χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την γόμωση κάθε τύπου φυσιγγίου πυροβόλου όπλου.
Συνήθως οι άκαπνες πυρίτιδες κατά την παρασκευή τους υφίστανται μια κατεργασία που ονομάζεται ζελατινοποίηση δια μέσου της οποίας αποκτούν μοριακή δομή με τέλεια ομογένεια και περισσότερο συμπαγή. Η ζελατινοποίηση έγκειται στην διάλυση της νιτροκυτταρίνης δια μέσου κατάλληλων διαλυτών, όπως το αλκοόλ, το ασετόν κ.α, οι οποίοι στην συνέχεια μπορούν να αφαιρεθούν όντας αδρανείς ουσίες ή και να παραμείνουν αποτελώντας μέρος της πυρίτιδας λειτουργώντας σαν εκρηκτικά υλικά π,χ στην περίπτωση της νιτρογλυκερίνης.
Σύμφωνα με χημική παρασκευή τους οι άκαπνες πυρίτιδες κατατάσσονται σε δύο κύριες κατηγορίες:
– Πυρίτιδες με βάση την νιτροκυτταρίνη
– Πυρίτιδες με βάση την νιτρογλυκερίνη
Οι πυρίτιδες της πρώτης κατηγορίας μπορούν να είναι διαφόρων τύπων ανάλογα την μέθοδο ζελατινοποίησης και στην περίπτωση απουσίας αυτής, ανάλογα με τα πρόσθετα συστατικά της.
Υπάρχουν δύο μέθοδοι ζελατινοποίησης : με πλήρη διαλύτη και με ημιτελή διαλύτη.
Οι πυρίτιδες με βάση την καθαρή νιτροκυτταρίνη με πλήρη διαλύτη παράγονται με την πλήρη διάλυση νιτροκυτταρίνης υψηλής νίτρωσης με την χρήση συνήθως του ασετόν. Οι πυρίτιδες αυτού του τύπου παρουσιάζουν μία σταθερή και ομαλή συμπεριφορά , είναι ελάχιστα υγροσκοπικές , διαθέτουν υψηλή δύναμη προώθησης με ημιτελή προοδευτική καύση. Είναι κατάλληλες για βαριές γομώσεις , δεν καταπονούν ιδιαίτερα τους μηχανισμούς του όπλου και είναι οι πλέον διαδεδομένες σήμερα στην χρήση με λειόκανα όπλα.
Χαρακτηριστικές πυρίτιδες αυτού του τύπου είναι η Rottweil Γερμανίας, οι Τ και Α1 Γαλλίας , η JK6 Σουηδίας κ.α.
Οι πυρίτιδες με βάση την καθαρή νιτροκυτταρίνη με ημιτελή διάλυση (μερική ζελατινοποίηση) παράγονται με την ημιτελή διάλυση μεσαίας νίτρωσης νιτροκυτταρίνης με αιθέρα . Χαρακτηριστικός τύπος αυτής της πυρίτιδας είναι η B Γαλλίας.
Οι πυρίτιδες με βάση την νιτροκυτταρίνη χωρίς διαλύτη μη ζελατινοποιημένες περιέχουν άλλες ουσίες ,όπως το πικρικό οξύ, με σκοπό την παροχή οξυγόνου για την καύση, την αύξηση του όγκου των αερίων , την μείωση της θερμοκρασίας και την επιβράδυνση της καύσης. Είναι ασταθείς πυρίτιδες χαμηλής ποιότητας , επικίνδυνες και δεν χρησιμοποιούνται πλέον σήμερα.
Οι πυρίτιδες με βάση την νιτρογλυκερίνη εκμεταλλεύονται την ιδιότητα αυτού του εκρηκτικού ως διαλύτη σε διάφορες εκρηκτικές ουσίες με τις οποίες συνυπάρχει και δημιουργεί χημικές ενώσεις. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η ζελατινοποίηση χημικών εκρηκτικών ενώσεων όχι με αδρανείς διαλύτες όπως στην πρώτη κατηγορία αλλά με διαλύτη την νιτρογλυκερίνη και η οποία διαθέτει σημαντικές εκρηκτικές ιδιότητες και σε αυτήν την περίπτωση η ζελατινοποίηση με νιτρογλυκερίνη μπορεί να είναι μερική ή πλήρης ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής αυτής στην χημική ένωση.
Πλήρης ζελατινοποίηση επιτυγχάνεται όταν το ποσοστό συμμετοχής της νιτρογλυκερίνης στην μάζα της χημικής ένωσης είναι της τάξεως του 50%. Αυτού του είδους οι πυρίτιδες ονομάζονται βαλιστίτες ,οι οποίες είναι πυρίτιδες ταχείας καύσεως, με υψηλές πιέσεις και ιδιαίτερα διαβρωτικές.
Με μερική ζελατινοποίηση, το ποσοστό συμμετοχής της νιτρογλυκερίνης στην χημική ένωση είναι της τάξεως του 30% και στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούνται πρόσθετοι διαλύτες για την ολοκλήρωση της ζελατινοποίησης. Οι πυρίτιδες αυτού του τύπου ονομάζονται κορδίτες και διαθέτουν ηπιότερα χαρακτηριστικά σε ότι αφορά στην ταχύτητα καύσης και τις μέγιστες πιέσεις.
Οι βαλιστίτες και κορδίτες διαθέτουν αναμφισβήτητα μεγαλύτερο δυναμικό από τις νιτροκυτταρινούχες πυρίτιδες, είναι μικρού όγκου, και έχουν μικρό κόστος παραγωγής. Σε αντίθεση όμως είναι περισσότερο διαβρωτικές και ασταθείς.
Πέρα από ευρεία χρήση τους σε ραβδωτά όπλα στρατιωτικής χρήσης έχουν χρησιμοποιηθεί στα λειόκανα όπλα με πολύ καλά αποτελέσματα.
Χαρακτηριστικές πυρίτιδες αυτού του τύπου είναι η Sipe και D.N Ιταλίας ,η Balistite Nobel Αγγλίας κ.α.
Συνοψίζοντας βλέπουμε ότι:
Οι παραπάνω χημικές ενώσεις ( νιτροκυτταρίνες , νιτρογλυκερίνες, τρινιτροναφθαλίνες κ.λ.π) ονομάζονται κοινώς άκαπνες πυρίτιδες για τον λόγο ότι κατά την καύση τους δεν παράγουν μαύρο καπνό , όπως την μαύρη πυρίτιδα, αλλά ένα ελαφρύ λευκό καπνό που προέρχεται αποκλειστικά από την εξάτμιση ορισμένης ποσότητας ύδατος που παράγεται κατά την χημική αντίδραση της καύσης.
Οι πυρίτιδες αυτού του τύπου παρουσιάζουν μία σταθερή και ομαλή συμπεριφορά , είναι ελάχιστα υγροσκοπικές , διαθέτουν υψηλή δύναμη προώθησης με ημιτελή προοδευτική καύση. Είναι κατάλληλες για βαριές γομώσεις , δεν καταπονούν ιδιαίτερα τους μηχανισμούς του όπλου και είναι οι πλέον διαδεδομένες σήμερα στην χρήση με λειόκανα όπλα.
Μελετώντας προσεκτικά το παραπάνω κείμενο αλλά γνωρίζοντας ότι για την καύση της πυρίτιδας ΔΕΝ απαιτείτε αέρας (οξυγόνο) καθώς αναφλέγονται ακόμα και στο κενό λόγω της χημικής τους σύστασης (παροχή οξυγόνου από διάφορα οξέα που περιέχουν) συμπεραίνουμε ότι όσο και να την συμπιέσουμε για διαφυγή του αέρα αυτή θα αναφλεγεί.
Τα υγρά (π.χ. βενζίνη) κατά τη διάρκεια βίαιης εξαέρωσής τους παράγουν περίπου 800 φορές τον όγκο τους σε αέρια ενώ τα στερεά καμιά 100στή φορές πάνω από τα υγρά.
Η πυρίτιδα που είναι και το δικό μας ζητούμενο παράγει παραπάνω από 1000000 φορές τον όγκο της σε αέρια, Δηλαδή ένα κυβικό εκατοστό (1 mm3 ) πυρίτιδας που αναλογεί σε 1 gr περίπου παράγει ένα κυβικό μέτρο (1m3) αέρια.
Αυτή την ιδιότητα της πυρίτιδας την εκμεταλλεύτηκαν και την εκμεταλλεύονται σε στρατιωτικές εφαρμογές εγκυβωτίζοντας μικρές ή μεγάλες ποσότητες πυρίτιδας σε μεταλλικά περιβλήματα (βόμβες, χειροβομβίδες κ.λ.π.) τα οποία μη αντέχοντας την τρομακτική πίεση που ασκούν τα αέρια από την ανάφλεξη της πυρίτιδας εκρύγνιονται βίαια.
Στη δικιά μας όμως περίπτωση και επειδή τα παραγόμενα αέρια βρίσκουν οδό διαφυγής προς το στόμιο, αντί να έχουμε έκρηξη, έχουμε προώθηση της γόμωσης.
Εκτός του ότι οι κυνηγετικές πυρίτιδες δεν είναι εκρηκτικές αλλά και για να μη γίνει επικίνδυνη η όλη ιστορία και για να υπάρξει μια ομαλότητα χρησιμοποιούμε διάφορους τύπους και τρόπους έμφραξης που δίνουν μια προοδευτικότητα στην όλη διαδικασία με σκοπό να επιτύχουμε χαμηλές αναπτυσσόμενες πιέσεις με ικανοποιητικές ταχύτητες.
Ο ποιο νορμάλ τρόπος για να το επιτύχουμε αυτό είναι να χρησιμοποιούμε μαλακά κυάθια με καλή ελαστικότητα των αμορτισέρ τους, ώστε να μεταβάλλεται ο χώρος καύσης της πυρίτιδας και να εκτονωθούν οι υπερβολικά υψηλές πιέσεις που αναπτύσσονται κατά τη στιγμή της πυροδότησης.
Κοιτάζοντας ένα βλητικό διάγραμμα (απ' το προσωπικό μου αρχείο), παρακάτω, βλέπουμε ότι το μάξιμουμ των πιέσεων αναπτύσσεται μέσα στα πρώτα 3 με 5 εκατοστά μέσα στη θαλάμη όπου είναι και το σημείο που μετράτε η αντοχή της κάννης μας σε bar. Όσο προχωράμε προς το στόμιο η αντοχή της κάννης πέφτει μέχρι και στο 70% στο στόμιο σε σχέση με τη θαλάμη. Αυτή η τεράστια διαφορά της αντοχής (θαλάμη – στόμιο) είναι και ο λόγος που σκάνε οι κάννες ακόμα κι αν ένα μικρό σκουπίδι (φύλλο) μπει στο στόμιο της κάννης
ΥΓ
Θα χαιρόμουν να έβαζες κι εσύ αγαπητέ κάτι που να αποδεικνύει ότι γνωρίζεις για αυτά που γράφεις και όσον αφορά τα ψεύτικα προφίλ, υπάρχουν αρκετοί εδώ μέσα που με γνωρίζουν προσωπικά.
Ο μόνος λόγος που δεν συμμετέχω είναι γιατί όλοι οι ειδήμονες, (και υπάρχουν μπόλικοι εδώ μέσα) θα προσπαθήσουν να με φάνε.
Καλή συνέχεια σας εύχομαι.
Attachments
George Ant.
Staff member
Ναι μην το συνεχίσετε γιατι εχω φαει ένα πρόβατο και θελω να πέσω για ύπνο
Πώς γκένεται αυτο; Θα έλεγε ο Ογκουνσότο.
Μπαμ κάνει το καψυλιο λόγω έκρηξης αυτό ξέρω εγω
Αρσενικό η θηλυκό
Έχει σημασία
Bisexual