πολύ καλή εξηστόριση και από τα λεγόμενα σου φενεται οτι το ευχαριστηθήκατε ,,,"Το ταξίδι στον παράδεισο"
Μια ηλιόλουστη ήμερα του Φλεβάρη ήρθε η πολυπόθητη στιγμή , η στιγμή που θα ταξίδευα στον παράδεισο του υδρόβιου , στο Δελτα του Εβρου . Η αγωνία και η λαχταρα για μια τετοια εκδρομη κρατουσε απο μικρο παιδι , τοτε που ακουγα απο διαφορους κυνηγους ιστοριες για αυτο το μερος , ενα μερος γεματο απο ολα τα ειδη υδροβιων και οχι μονο . Δεν μπορουσα να φανταστω πως θα ειναι εκει και επλαθα διαφορες εικονες στο μυαλο μου .
Ετσι λοιπον Παρασκευη ημερα , αφου ετοιμαζα τα πραγματα μου μια εβδομαδα πριν, ηταν ολα φορτωμενα στο αμαξι . Ξεκινησα λοιπον απο το σπιτι χαιρετωντας την οικογενεια ,με πρωτη σταση στο σπιτι του συνκυνηγου μου . Αφου επιβηβαστηκε και πηραμε τα πρωτα απαραιτηα εφοδια για τον βαλαμε προορισμο για το Δελτα του Εβρου . Η διαδρομη σχετικα ευκολη και με καλη παρεα γινετε ενα ομορφο ταξιδακι περιπου 5 ωρων .
Φτανοντας προς το χωριο Δορισκο το τοπιο αλλαξε αμεσα , ομιχλη και πτωση θερμοκρασιας . Αφου μπηκαμε πλεον σε αγροτικους δρομους ξεκινησαν οι πρωτες εικονες , ενας μικρος λαγος μας περιμενε στην ακρη του δρομου σαν να μας καλοσοριζε στα μερη του. Στα επομενα μετρα εμφανιστηκαν αγέρωχα και ηρεμα τα πρωτα αγρια αλογα , κατευθείαν νιωσαμε πως ειμαστε σε ενα μοναδικο μερος , να ξαφνου πεταγεται και ενα τσακαλι . Μπαινοντας μολις λιγα χιλιομετρα προς το δελτα του Εβρου εχεις δει τοσα πολλα πραγματα .
Μετα απο κανενα 30 λεπτο δρομου μας παρελαβε με την βαρκα ο ανθρωπος που θα μας φιλοξενουσε . Καλωσορισματα αγκαλιες κτλπ φτανουμε στην καλυβα . Ξεφορτωσαμε τα πραγματα και μια ομορφη ,ζεστη ,φωτεινη καλυβα μας περιμενε .
Αφου τακτοποιηθηκαμε στα γρηγορα και ανταλλαξαμε λιγες κουβεντες ηρθε η ωρα να ξαπλωσουμε γιατι το πρωινο ξυπνημα εφτανε. Φωτα κλεινουν ,πορτες κλειδωνουν και η απολυτη ησυχια ... Εκει που το σκοταδι κυριαρχουσε , σαν φως ακουστηκε η φωνη απο μια καστανιά , να , ακουγονται και φωνες απο σαρσελια . Απο εκει που ειχα ζαρώσει στο κρεβατι η αδρεναλινη αρχιζει να ανεβαινει.
Αυπνος φυσικα καθως δεν μπορεσα να κοιμηθω ,χτυπαει το ξυπνητηρι στις 4. Ετοιμαζουμε τον καφε , φοραμε τα απαραιτητα ρουχα ετοιμαζουμε το σακιδιο με τα απαραιτητα τροφιμα κτλπ και τσουπ βρισκομαι μεσα στην βαρκα . Η ομιχλη δεν ειχε υποχωρησει με αποτελεσμα να καθιστα δυσκολη την πλευση μεσα στον ποταμο Εβρο . Ο "βαρκαρης" αν μου επιτρέπεται να τον πω ετσι με τοση μαεστρία και εμπειρια μας οδηγησε στο τοπο που θα καναμε το πρωινο μας καρτερι .
Πατωντας στερια ξεκινησε το δυσκολο κομματι , με τις μποτες στηθους και ολο τον εξοπλισμο ξεκινησαμε το περπατημα για το καρτερι . Στα πρωτα μερικα μετρα φαινοταν κατι "ευκολο" , μπαινοντας πιο μεσα ομως αρχισε το πραγμα να δυσκολευει . Μερη που το καλοκαιρι ειναι ξερα την στιγμη εκεινη ειχαν νερο ως το γονατο περιπου , οπου με την λασπη μαζι να καθιστα το περπατημα αρκετα δυσκολο.
Τα πνευμονια μου αρχιζουν να παραδιδουν ( καπνισμα ) οι τετρακεφαλοι απο τα ποδια μου εχουν πρηστεί σαν του χαλκ, η δε πλατη μου απο το βαρος των πραγματων λες και μου την σουβλιζαν καθε στιγμη. Το ποσα ειχα σκεφτει εκεινη την ωρα ουτε μπορω να θυμηθω , μια μικρη σταση για μερικες ανασες και θυμαμαι τοτε που υπηρετησα εκει και ειχα κανει 6 χλμ πορεια και βολη ... φωναζω στον εαυτο μου οτι το σωμα μπορει να αλλαξε( περιττά κιλα) αλλα η ψυχη δεν πεθαινει και ετσι εσφιξα τα δοντια ωστε να φτασουμε στο καρτερι .
Αφου φτασαμε και μας εβαλε στα καρτερια αποχωρησε απο τον τοπο , πλεον εγω , ο κουμπαρος , οι παπιες και το απεραντο χαος μονοι μας. Ξημερωνει και βλεπω απεναντι τουρκικα μερη ,ομορφα. Αρχιζω και χαζευω το τοπιο ,τους ηχους , τις παπιες και οτι αλλο υπηρχε γυρω μου .
Καναμε το πρωτο μας κυνηγι και επιστροφη στην καλυβα.. Ψηνουμε ωστε να γευματισουμε για μεσημερι . Αφου ξαπλωσαμε ηρθε η ωρα για το απογευματινο καρτερι . Παλι στην βαρκα και βουρ για να παρουμε θεσεις , ξαναπεφτει ομιχλη και μεσα στα νερα μοιαζει σκηνικο απο θριλερ. Διαφορες φωνες απο ζωα , ηχοι που δεν ακους συχνα στην υπαιθρο. Δεν μας πτωει τιποτα , αρχιζουν τα πρωτα βουητα απο τις παπιες κανουμε τις τουφεκιες μας και παλι πισω .
Αφου επιστρεψαμε αναβω ενα τσιγαρο , βγαζω τα ρουχα και πεφτω σαν αρκουδα για υπνο . Αυπνος 36 ωρες βλεπεις. Το ιδιο σκηνικο και την δευτερη και ετσι κλεισαμε ενα διημερο σε αυτο τον υπεροχο τοπο. Ηρθε λοιπον η ωρα της αναχωρησης και της ανασυγκρότησης . Μεσα μου ενιωθα οτι δεν θα ξανα εκανα ενα τετοιο ταξιδι γιατι ταλαιπωρηθηκα αρκετα. Ομως αφου μπηκα στο αμαξι ,εβαλα την μουσικουλα μου και χαλαρωσα ειπα πως αυτο το μερος ειναι για μενα , αυτο το μερος ειναι οτι ονειρευτηκα και οτι εικονα επλασα στο μυαλο μου . Ετσι θελω απο εδω και περα καθε χρονο αν ειναι εφικτο να κανω ενα διημερο ταξιδι εκει.
Ο γυρισμος μας επιφυλαξε και αυτος μια εκπληξη , καθως αναχωρουσαμε πανω σε χωματοδρομο βλεπω κατι να τρεχει , φτανω πιο κοντα και βλεπω ειναι ενας πρασινοκεφαλος . Καμαρωτος καμαρωτος με τα στηθη προς τα εξω ετρεχε να μπει στα χορτα. Τον πιανει ο κουμπαρος και φαινεται να ειναι καλα στην υγεια του. Φυσικα του δωσαμε την ευκαιρια να ζησει , τον αφησαμε να δουμε αν μπορει να φυγει αλλιως θα του διναμε τις πρωτες βοηθειες . Και ο μαγκας κανει ενα φτερουγισμα και το κουακ κουακ ,εφτασε στα ουρανια . Ο καλυτερος αποχαιρετισμος απο αυτο το μερος δεν θα μπορουσα να εχω . Εις το επανιδειν λοιπον αγαπητε φιλε και ευχαριστουμε για την φιλοξενια.
ΥΓ Δεν εβγαλα ουτε μια στιγμη καμερες και κινητα για φωτογραφιες , ηθελα να σας ετοιμασω ενα βιντεο αλλα ο ενθουσιασμος δεν με αφηνε να ασχοληθω με φωτογραφιες . Τα κατεγραψα ολα στην καλυτερη μνημη που υπαρχει , την καρδια και τα ματια.
Συγνωμη αν σας κουρασα αλλα ο ενθουσιασμος μου για αυτο το μερος ειναι μεγαλος. Ελπιζω να πατε ολοι απο μια φορα εκει και θα δειτε οτι η καρπωση ερχεται σε δευτερη μοιρα .
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΠΑΠΙΑΤΖΙΔΕΣ ΜΟΥ.
μια ερώτηση τι κόστος είχε το διήμερο σαν ταξίδη χορίς το πηγενε έλα
Μόνο λίγο πριν αποχωρήσουμε θα χτυπούσα σίγουρα μια σαρσέλα αλλά δεν τουφέκισα. Ήδη ερχόταν προς εμάς ο Δήμος ο οδηγός μας και,αλίμονο,ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ στην ευθεία του παπιού!Το οποίο μάλιστα ήταν προφανώς τραυματισμένο διότι πετούσε μεν αλλά λίγο αργά για αγριόπαπια.Επειδή εκτός από το παπί θα χτυπούσα ΚΑΙ τον άνθρωπο και μάλιστα με σκάγια Νο 4, δεν έρριξα καθόλου.Πάντως θα ήταν μια παρηγοριά για μένα έστω και 1 παπί από το να φύγουμε ΑΤΟΥΦΕΚΙΣΤΟΙ.
Μετά από αυτό και επειδή και το κόστος ήταν μεγάλο αλλά και τα παραμύθια που μας πούλησε ΟΧΙ ο Δήμος αλλά το ''αφεντικό του'',είπαμε με τον πατέρα:''Νο more Evros!!''.
...(πλακίτσα)...
